To SkalaTimes κουβεντιάζει με την Μαρία Ζαχαρίου Καραπίττα, χορογράφο και ιδιοκτήτρια της Σχολης Χορού Mambo.
Σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη, η γνωστή χορογράφος ανοίγει την καρδιά της και μοιράζεται μαζί μας πολλά.
Ανάμεσα σε αυτά που μας λέει τονίζει: “Με δεδομένο ότι η τέχνη είναι η φωνή της ψυχής, θέλω να στείλω ένα μήνυμα στα κέντρα λήψης αποφάσεων.Θέλω να μεταφέρω την ανησυχία μου για την καλλιτεχνική δημιουργία και την πολιτιστική συνέχεια. “Εκλεκτοί”, το “εγώ” σας δεν συναντήθηκε πότε με το “εμείς”… Και ο καλλιτέχνης είναι συλλογικός άνθρωπος! Είμαστε πολίτες με ταυτότητα!
Είμαστε πολίτες του κόσμου! Εμείς αγκαλιάζουμε έντιμα τα χτυπήματα και προχωράμε με νοητική και πνευματική ωριμότητα. Εσείς; Η τέχνη συνδέεται με αξίες, με στάσεις ζωής, με πρότυπα συμπεριφοράς. Ναι υπάρχει θλίψη στην τέχνη, γιατί η αδικία πληγώνει…
Σε ένα κράτος Δικαίου ακόμα και σε δίσεκτους καιρούς, πρέπει να εξασφαλίζεται και να διασφαλίζεται η αναγκαία υλική επάρκεια και η πρόσβαση στη συνεχόμενη πνευματική εξέλιξη όλων των πολιτών.Και παρόλο που η τέχνη σήμερα βρίσκεται σε πλήρη αναστολή, ίσως τα “Παραπόνεμένα λόγια” του Μάνου Ελευθερίου, στον “Γυάλινο κόσμο” της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου”, να είναι πιο επίκαιρα από πότε…”
*Ήταν επιλογή της Μαρίας Ζαχαρίου Καραπίττα όπως τη συνέντευξη συνοδεύουν χαρούμενες φωτογραφίες από άλλες χρονιές…
Της Γιώτας Δημητρίου
Αγαπητή Μαρία θα ξεκινήσω τη κουβέντα μας με αυτό: έπρεπε να κλείσουν οι σχολές χορού; Και πόση ασφάλεια προσφέρουν οι σχολές;
Ξεκινώ με τον Πλάτωνα, o οποίος μας έμαθε ότι: “Γνώμην δύναται να έχουν άπαντες. Γνώσιν δια να έχουν γνώμην, έχουν;” Συγκρίνοντας ανόμοια πράγματα είναι αναξιοκρατία, αδικία και λανθασμένη σύγκριση, που οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα. Η ερώτηση αυτή είναι πολύ εύστοχη, γιατι φέρνει στην επιφάνεια μια σοβαρή πτυχή της ιδιωτικής εκπαίδευσης και θα ήταν καλό, οι γονείς και το κοινό να διαβάσουν τα πιο κάτω, γιατί αφορά, σοβαρά, όλους.
Σεβόμενη τους νόμους και τις αρχές του κράτους σας παραθέτω τα πιο κάτω:
Έχω επισημάνει ως ενεργός πολίτης, ως επαγγελματίας και ως παρατηρητής ότι η επαγγελματική στέγη διαφέρει κατά πολύ σε όλα τα επαγγέλματα, στα κτήρια, στις εγκαταστάσεις, στον εξοπλισμό ακόμα και όταν αυτά τα κτήρια στεγάζουν ίδιες υπηρεσίες. Επίσης μεγάλες διαφοροποιήσεις συναντούμε στους χώρους εξασκήσεως επαγγέλματος του κράτους. Μικρά-μεγάλα, άρτια-ατελή, εξοπλισμένα-ελλειπή, ανώγεια-υπόγεια-ισόγεια, περιορισμένων τετραγωνικών-πολλών τετραγωνικών και αυτά είναι μόνο μερικά στοιχεία που διαφοροποιούν τους χώρους εργασίας.
Οι μοναδικοί έλεγχοι που τυγχάνουν οι επαγγελματικοί χώροι φέτος λόγω κορωνοϊού, είναι υγειονομικοί, για τα αντισηπτικά, αριθμό ατόμων, σημάνσεις κλπ, αυτονόητα για νοήμονες ανθρώπους, που αγωνιούν να προφυλάξουν τους μαθητές τους, το ανθρώπινο δυναμικό τους, το πελατολόγιο τους και τον χώρο εργασίας τους. Και είναι μέτρα απαραίτητα και εύκολα στην εφαρμογή τους, χωρίς ψηλό κόστος.
Όμως, ποτέ και κανένας δεν έχει αξιολογήσει αυτούς τους χώρους στο παρελθόν και σε τακτά χρονικά διαστήματα, να επαναξιολογεί με κριτήρια. Προδιαγραφές, επικινδυνότητα, καταλληλότητα, ασφάλεια και πολλά άλλα πρωτεύουσας σημασίας. Οι χώροι αυτοί φιλοξενούν πολλά παιδιά καθημερινά και πολύ μεγάλο αριθμό πολιτών.
Ακόμα θα έπρεπε να αξιολογείται και η ικανότητα, η αξιοπιστία, η ακεραιότητα, οι γνώσεις των ιδιοκτητών,(σας παραθέτω μόνο μερικά εως και ελάχιστα, από τα πολύ επικίνδυνα και σοβαρά).
Είμαστε άτομα που αλληλεπιδρούμε καθημερινά με ανήλικα άτομα. Αγγίζουμε καθημερινά σώματα και ψυχές. Η μάθηση αποτελεί ένα σοβαρό, βιολογικό και πνευματικό φαινόμενο και χρειάζεται να ληφθούν σοβαρά υπόψη, σε ποιούς θα έπρεπε να επιτρέπεται να έχουν καθημερινά πρόσβαση σε ανήλικα άτομα.
Και συνεχίζω με το γεγονός ότι για κάποιους ευσυνείδητους σωστούς επαγγελματίες, η επαγγελματική στέγη είναι επένδυση ζωής. Δεν μπορούν αυτόματα να μπαίνουν όλοι και όλα κάτω από το ίδιο πλαίσιο.Έχουν αποκλειστεί με διατάγματα σχεδόν εδώ και ένα χρόνο και όταν τα κρούσματα ήταν μηδενικά εώς και ελάχιστα, χώροι πρότυπα, χιλιάδων τετραγωνικών, ίσως και τα πιο ασφαλή κτήρια. Με επιστημονικά μελετημένους χώρους, για τον ασφαλή τρόπο λειτουργίας από την προ κορωνοϊού εποχή!
Θέατρα, ιδιωτικές σχολές, νυκτερινά κέντρα και μαζί τους έχουν αποκλειστεί από την αγορά εργασίας ικανότατοι, καταρτισμένοι, εκλεκτοί επαγγελματίες πρώτης γραμμής, ηθοποιοί, μουσικοί, ερμηνευτές, χορευτές, φωτιστές, ηχολήπτες κλπ. Η απορία είναι η εξής: με πιο κριτήριο μας συγκρίνουν και μας κλείνουν; Θα έπρεπε να γίνει αυτοψία επί τόπου για να έχουν άποψη και γνώση.
Δεν γνωρίζουν τους χώρους μας και τα τετραγωνικά μας, τον εξοπλισμό μας, τον τρόπο λειτουργίας μας, σημαντικά στοιχεία, τα οποία διαφέρουν κατά πολύ από επαγγελματία σε επαγγελματία. Δεν είναι όλες οι σχολές χορού οι ίδιες! Τα νυχτερινά κέντρα και τα θέατρα που ήταν και θα είναι οι πλέον ασφαλείς χώροι, αφού ο κόσμος κάθεται σε συγκεκριμένες αποστάσεις.
Δεν είναι συγκρίσιμα και είναι τουλάχιστον άδικο, να μπαίνουν όλοι και όλα σε μια ζυγαριά.
Νοιώθω ότι έχω ευθύνη Γιώτα μου, να απευθυνθώ στους πολίτες και στους υπεύθυνους, αφού μου δίνεται η ευκαιρία μέσω του Skala Times, πιστεύοντας ότι ταυτίζονται με τις απόψεις μου, πολλοί καλλιτέχνες και συναδέλφοι, που τους πνίγει το άδικο, οι οποίοι πλήττονται ανεπανόρθωτα ως σωστοί νόμιμοι επαγγελματίες.
Θέλω υπεύθυνα επίσης να δηλώσω ότι δεν υπήρξε κανένα κρούσμα μέσα από τη σχολή χορού “Μambo” κατά τη διάρκεια λειτουργίας της σχολής.
Και αφού με ρωτάς, επιθυμώ να μιλήσω μόνο για τον δικό μου χώρο που φέρω και την απόλυτη ευθύνη.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Η σχολή χορού MAMBO και προ κορωνοϊού και κατά κορωνοϊού εποχή, ήταν και είναι ένας σύγχρονος πολυχώρος, άκρως επαγγελματικός, ο οποίος διαθέτει από την δημιουργία των εγκαταστάσεων του ηλεκτρομηχανολογική μελέτη, επίβλεψη και εφαρμογή τόσο σε φυσικούς όσο και σε τεχνητούς εξαερισμούς.
Σε ένα χώρο 400 τ.μ ειδικά σχεδιασμένο και μελετημένο, με όλες τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές και σύμφωνα με τη νομοθεσία που διέπει τη λειτουργία των σχολών χορού που έχει θέσει το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού.
Με σεβασμό στην ατομική και τη συλλογική ευθύνη για τα παιδιά μας, έχουμε δημιουργήσει ένα ασφαλή νέο μοντέλο λειτουργίας των υπηρεσιών μας, λόγω κορωνοϊού.
Διαθέτουμε επίσης αίθουσες οι οποίες μπορούν να καλύψουν σύνθετες εκπαιδευτικές καλλιτεχνικές δραστηριότητες.
Σεβόμενοι όλες τις διαφορετικές δυνατότητες και δεξιότητες διαθέτουμε επίσης πρόσβαση σε ΑμέΑ, σε όλους τους εσωτερικούς και εξωτερικούς μας χώρους.
Κύριο μέλημα μας ήταν και θα είναι πάντα η ασφάλεια,η προστασία,η επιμόρφωση,η καλλιέργεια και η εξέλιξη των μαθητών μας.
Πως βρίσκουν αυτές οι τοσο διαφορετικές γιορτές τη σχολή….
Φέτος μάθαμε να αγαπάμε από απόσταση, να δημιουργούμε από απόσταση, να διδάσκουμε από απόσταση, να βλέπουμε τα όνειρα μας από απόσταση…
Μάθαμε όμως να αγκαλιάζουμε διαφορετικά με τα λόγια και την έγνοια μας, μηδενίζοντας τη συναισθηματική απόσταση την οποία ορίζουμε μόνο εμείς. Διατηρήσαμε τη συναισθηματική επαφή με πιο ανθρώπινη προσέγγιση, με συναισθηματική γενναιοδωρία και επικοινωνία!
Και θα βρούμε τη δύναμη να προσπεράσουμε το 2020 και να καλοσωρίσουμε το 2021, με περισσότερη ευγνωμοσύνη για ότι έχουμε, γιατί το πιο πολύτιμο είναι οι άνθρωποί μας, οι ακριβές παρουσίες της ζωής μας.
Τα υπόλοιπα έρχονται και παρέρχονται.
Είναι σημαντική η τέχνη; Μήπως κάποιοι σε θέσεις εξουσίας δεν την θεωρούν και τόσο σημαντική;
Με δεδομένο ότι η τέχνη είναι η φωνή της ψυχής, θέλω να στείλω ένα μήνυμα στα κέντρα λήψης αποφάσεων.Θέλω να μεταφέρω την ανησυχία μου για την καλλιτεχνική δημιουργία και την πολιτιστική συνέχεια. “Εκλεκτοί”, το “εγώ” σας δεν συναντήθηκε πότε με το “εμείς”… Και ο καλλιτέχνης είναι συλλογικός άνθρωπος. Είμαστε πολίτες με ταυτότητα. Είμαστε πολίτες του κόσμου. Εμείς αγκαλιάζουμε έντιμα τα χτυπήματα και προχωράμε με νοητική και πνευματική ωριμότητα. Εσείς;
Η τέχνη συνδέεται με αξίες, με στάσεις ζωής, με πρότυπα συμπεριφοράς.
Ναι υπάρχει θλίψη στην τέχνη, γιατί η αδικία πληγώνει… Σε ένα κράτος Δικαίου ακόμα και σε δίσεκτους καιρούς, πρέπει να εξασφαλίζεται και να διασφαλίζεται η αναγκαία υλική επάρκεια και η πρόσβαση στη συνεχόμενη πνευματική εξέλιξη όλων των πολιτών.
Και παρόλο που η τέχνη σήμερα βρίσκεται σε πλήρη αναστολή, ίσως τα “Παραπόνεμένα λόγια” του Μάνου Ελευθερίου, στον “Γυάλινο κόσμο” της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου”, να είναι πιο επίκαιρα από πότε…
Eίναι απαραίτητη η τέχνη;
Η Τέχνη στην οποιονδήποτε μορφή της, αποτελεί κοινωνική έκφραση και λειτουργία μέσα στη ζωή, αφού καλλιεργεί, παρατηρεί, προβληματίζει, υπενθυμίζει, εκφράζει, προβάλλει νοηματοδοτεί και επαναστατεί. Ο καλλιτέχνης είναι συνομιλητής και συνοδοιπόρος με τους ανθρώπους και τη ζωή. Στις επίπονες και θλιβερές περιστάσεις,οφείλει να στέκεται με ανθεκτικότητα. Πολλές μεγάλες καλλιτεχνικές δημιουργίες, προέκυψαν από ανάγκη. Μέσα από ανησυχίες και δυσκολίες της ζωής, είτε ως βίωμα του ίδιου του καλλιτέχνη, είτε ως συμπαραστάτη και εμψυχωτή στον αγώνα των δυσκολιών και των ανατροπών της ζωής.
Η τέχνη είναι απαραίτητη να υπάρχει, ειδικά σε περιόδους κοινωνικής αναταραχής και σύγχυσης, γιατί μορφώνει και υψώνει τον άνθρωπο.
Τα σχέδια της Σχολής Χορού Mambo για τη νέα χρονιά;
Με γρήγορα αντανακλαστικά επιχειρούμε να ανακάμψουμε με ρεαλισμό και σκεπτικισμό. Με νέους ξεκάθαρους στόχους, στις 5 Μαΐου 2021, παρουσιάζουμε στο Δημοτικό Θέατρο Λάρνακας, μια σειρά παραστάσεων με “ακριβά” στοιχεία θεματολογίας. Ευπροσάρμοστοι στις αλλαγές δεν μένουμε αγκιστρωμένοι σε ότι χάθηκε ή δεν ολοκληρώθηκε! Και πανέτοιμοι με ένα plan B,ακόμα και με plan C και D αν χρειαστεί, λόγω της υγειονομικής αβεβαιότητας. Δίπλα μας όλοι οι γονείς και τα παιδιά της σχολής, ψύχραιμοι υπομονετικοί συνοδοιπόροι και υποστηρικτές! Και τους ευχαριστώ πολύ για όλη την εμπιστοσύνη που έχουν επιδείξει!
Ησυχάσαμε για λίγο στις δράσεις μας, αλλά το στοίχημα για φέτος είναι διπλό.
Επανερχόμαστε!
Τι μας έμαθε το 2020 Μαρία;
Τι μας έμαθε το 2020! Κάθε εμπειρία ζωής είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος.
Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία του 2020,στο τέλος μιας παράξενης εποχής. Συντονιστήκαμε στο “ρυθμό” που μας επίβαλανε τα μέτρα προστασίας της πανδημικής κρίσης. Κληθήκαμε να δώσουνε ένα πρωτόγνωρο και πολύπλευρο προσωπικό αγώνα.
Αναπτύξαμε την ψυχική ανθεκτικότητα μας, διευρύναμε τα όρια και τα ψυχικά αποθέματα μας και καλλιεργήσαμε την προσωπική εσωτερική μας ανάπτυξη.
Αληθινό και ανθρώπινο είναι να είμαστε ευάλωτοι,γιατί τα πεδία δεν είναι πάντα ασφαλή!Ψυχοσυναισθηματική ευφυΐα είναι η κατανόηση, η προσαρμοστικότητα και η ευελιξία γιατί η ζωή βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και μετατροπία.Και πάντα ανατρέπεται.Με πίστη στον εαυτό μας, θα αντλήσουμε καινούργια δύναμη και θα προχωρήσουμε.Η δύναμη δεν είναι αυτονόητη, όσο και να φαίνονται ψύχραιμοι και δυναμικοί οι άνθρωποι στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη ζωή τους.
Ο κόσμος των υπερηρώων βρίσκεται μόνο στα παραμύθια!
Και στο δικό μου παραμύθι, υπερήρωες είναι μόνο οι έντιμοι αγωνιστές της σημερινής καθημερινής πραγματικότητας.
Τέλος, οι ευχές σου στους αναγνώστες μας για τη νέα χρονιά;
Αφού ο χρόνος ανήκει στο παρελθόν και το παρελθόν έχει παρέλθει, εύχομαι σε όλους να μπορούμε να είμαστε υγιείς, για να μας επιτρέπεται να αγναντεύουμε ανοιχτούς ορίζοντες! Και αν κάποτε στενεύουν οι ορίζοντες μας, στο χέρι μας είναι να τους φωτίσουμε για να ανοίξουν ξανά. Γιατί ευεργετικές δυνάμεις λειτουργούν πάντα μέσα μας αθόρυβα… υπομονή, επιμονή, προσαρμοστικότητα, ευελιξία, ελπίδα, θάρρος. Γιατί ακόμα και στις πιο σκληρές συνθήκες, το θαύμα της ΖΩΗΣ είναι το πιο μεγάλο ΔΩΡΟ. Και υπάρχουν πολλοί ανθρώποι που παλεύουν σκληρά για αυτό. Υγεία σε όλους και θα τα καταφέρουμε! Επανεκκίνηση με θετικό πρόσημο!
