Του Γιώργου Θεοδοσίου
(Απόφοιτος Δημοσιογραφίας, ερευνητής, μεταπτυχιακό εγκληματολογίας)
Η ομορφιά των αδικημένων είναι ο τρόμος, το φόβητρο, όλων αυτών που ηθελημένα δημιουργούν, μέσα από τις πράξεις ή τις παραλήψεις τους μια τυποποιημένη, και φτιαγμένη στα μέτρα τους δικαιοσύνη. Η αδικία είναι η απόρροια, της διεφθαρμένης συστεμικής, οικονομικό-πολιτικής άρχουσας τάξης. Είναι η εκρηκτική ύλη, η οποία βρίσκεται στα θεμέλια του σημερινού πολιτειακού μας οικοδομήματος έτοιμη να εκραγεί έτσι ώστε ν´ αποκαταστήσει το όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Δυστυχώς η χώρα μας βρίσκεται υπό κατοχή. Έχει δεχθεί, και συνεχίζει να δέχεται μια άνευ-προηγουμένου σφοδρότατη επίθεση. Η αθλιότητα που διακατέχει το πολιτικό σύστημα έχει διαβάλει την δομική λειτουργία του κράτους, σε σημείο που η μπόχα της πτωμαΐνης από την συνθλιμμένη, και γεμάτη ανεπούλωτες πληγές, λαβωμένη, κοινωνία έχει διασκορπιστεί σ´ ολόκληρη την επικράτεια της πατρίδας μας. Πείνα, εξαθλίωση, αβεβαιότητα, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν την σημερινή εικόνα του περήφανου λαού μας. Ο αγώνας άνισος.
Ο δρόμος προς την ανάπτυξη και την κοινωνική ευημερία έχει φραγή από όλους αυτούς οι οποίοι αποτελούν την λεγόμενη πολιτική εξουσία. Ουσιαστικά μια ομάδα από διεφθαρμένα, πολιτικά στρατιωτάκια, η οποία σε συνεργασία με έξωθεν δήθεν φίλους, και συμπαραστάτες μας (βλέπε Ευρωπαϊκή Ένωση) έχουν αποφασίσει πίσω από κλειστές πόρτες, διαμέσου ενός πολύ καλά οργανωμένου σχεδίου την ολοκληρωτική εξόντωση της χώρας.
Πάραυτα μπορεί από την μια η μεταστροφή της σημερινής κατάστασης να φαντάζει κάτι πολύ δύσκολο, και περίπλοκο, λόγω της ανισότητας του αγώνα όπως αρχικά έχω πει. Όμως, απ´ την άλλη τίποτα δεν είναι ανέφικτο, εάν αυτό προέρχεται μέσα από σοφία και ρεαλιστικό συλλογισμό. Τίποτα καταστροφικό δεν συνεχίζει να υφίσταται εάν ο λαός πορεύεται σε οποιαδήποτε απειλή με δυναμισμό, και σκληρή αντίσταση. Είναι γεγονός ότι η κοινωνία χρειάζεται ένα αληθινό ψυχολογικό ντοπάρισμα. Μια τονωτική ένεση της οποίας τα συστατικά στοιχεία θα είναι η ουσιώδης ιδέες, και οι αγνές απόψεις, οι οποίες θα αποτελέσουν το γιατρικό του σημερινού συστήματος…
Επομένως λοιπόν, για ν´ αλλάξουμε την επικράτουσα κατάσταση θα πρέπει πρώτα απ´ όλα να κατακρεουργήσουμε τα στήθη των παχουλών πολιτικών, και τραπεζιτικών αγελάδων όπου εδώ και αρκετά χρόνια μας έχουν καταδυνάστευση, εφαρμόζοντας περίτεχνα μεθόδους οι οποίες στην ουσία στόχευαν στο να θέσουν υπό το καθεστώς τους τεράστια κεφάλαια έτσι που να ελέγχουν, και να διαμορφώνουν, το παιχνίδι της αγοράς αναλόγως των οικονομικό – πολιτικών τους συμφερόντων.
Ωστόσο, πρέπει να φοιμώσουμε όλους αυτούς οι οποίοι επί-καθημερινής βάσεως, έβγαιναν, ή συνεχίζουν να βγαίνουν σε παράθυρα τηλεοπτικών καναλιών, ή σε άλλους διαύλους επικοινωνίας, και μας αραδιάζουν σωρία από ψέματα, μας κοροϊδεύουν, μας παραπληροφορούν, με σκοπό να παρεμποδίσουν την γενικευμένη μας αντίδραση έναντι όλων αυτών που στρατευμένα έχουν διαγράψει από το πρόσωπο μας το χαμόγελο. Μας έχουν απαγόρευση να ελπίζουμε. Μας έχουν στέρηση το δικαίωμα της προόδου. Και το χειρότερο έχουν στερήσει στις νέες γενιές ν´ ονειρεύονται, μια κοινωνία όπου οι άξιοι, οι φιλότιμοι, και η σκληρά εργαζόμενοι, θα αμείβονται αναλόγως των εργασιακών τους δυνατοτήτων.
Επιπλέον, θα πρέπει ν´ αποκεφαλίσουμε, και να καυστηριάσουμε, όλες τις Λερναίες Ύδρες που έχουν απλώσει τα δίχτυα τους παντού τοποθετώντας σε θέσεις κλειδιά της πολιτειακής πυραμίδας, ανθρώπους μορφωμένους, αλλά χωρίς παιδεία. Ανθρώπους κοινωνικά ανώτερους, αλλά ηθικά κατώτερους. Ανθρώπους αλληλέγγυους, αλλά σφόδρα συμφεροντολόγους. Άτομα, προερχόμενα μέσα από πελατειακές σχέσεις της οικονομικής, και πολιτικής ελίτ. Έφτασε η ώρα να επαναφέρουμε από τα αζήτητα τους γεμάτους ανθρώπους. Όλους αυτούς που έχουν περιθωριοποιηθεί από τα υλιστικά πολιτικά σαλιγκάρια. Έφτασε η στιγμή που πρέπει ν´ ανορθώσουμε το κράτος μας κάνοντας πράξη τις ατόφιες ιδέες των διανοητικά πλούσιων ανθρώπων, και των προγόνων μας. Των ανθρώπων οι οποίοι με την τιμιότητα, την ευφυΐα, και την παιδεία τους θα οδηγήσουν την ευρύτερη κοινωνία σε ουσιώδες ανάπτυξη.
Για να επιτευχθεί όμως αυτό θα πρέπει να συστρατευτούμε όλοι μαζί. Μακριά από ακούσια λόγια φτωχών πολιτικών παπαγάλων. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σωματικές, πνευματικές, και ψυχικές στοχεύοντας στην ριζική αναδημιουργία, και ανασυγκρότηση του κράτους. Ενός κράτους το οποίο θα διέπεται από εκείνες τις αρχές, και αξίες οι οποίες θα βασίζονται στην κοινωνική πρόνοια, την αλληλεγγύη, την ευημερία, και το ήθος. Ας μετατρέψουμε την απογοήτευση μας, σε αγανάκτηση. Την αγανάκτηση μας σε θυμό, και το θυμό μας σε οργή έναντι όλων αυτών που λυμαίνονται, με υποχθόνια μέσα τα πλεονεκτήματα που παρέχει η δημοκρατία ως πολίτευμα.
Υ.Γ Και επειδή βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω βλέψεις για κάποια υποψηφιότητα
