Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχισυντάκτρια SkalaTimes
Ένας φίλος μια φορά μου είχε πει “πολύ αλλαφροϊσκιωτα είναι τα editorials σου” αυτός το έλεγε για αρνητικό, εγώ το πήρα για κομπλιμέντο.
Σε αυτά τα ομολογουμένως -κατά καιρούς- αλαφροϊσκιωτα editorials θα γράψω σήμερα για την αγάπη. (Αυτό κι αν είναι αλαφροϊσκιωτο θέμα ε;)
Κι επειδή ξέρω πως δεν θα πείσω κανένα με τις δικές μου αντιλήψεις και απόψεις (γιατί να πείσει μια ασήμαντη, απλή δημοσιογράφος;) θα παραθέσω τι λένε άλλοι, σπουδαίοι και πιο σημαντικοί από εμένα.
«Το Μυστικό» ένα βιβλίο της Ronda Byrne, το οποίο κυκλοφορεί σε περισσότερες από 47 γλώσσες και έχει πωλήσει πάνω από 19 εκατομμύρια αντίτυπα, μιλά για τη δύναμη της έλξης (σε αυτό βασίζονται και αρκετοί life coach και υπνοθεραπευτές). Σε ένα άλλο βιβλίο της με το τίτλο “Η Δύναμη” η ίδια διάσημη συγγραφέας επαναλαμβάνει και τονίζει αυτή τη φορά ότι η ισχυρότερη δύναμη στο Σύμπαν δεν είναι άλλη από την αγάπη. Η Ronda επιμένει πως όταν συντονιζόμαστε στη συχνότητα της αγάπης έλκουμε στη ζωή μας όλες τις ευλογίες του κόσμου.
«Η αγάπη είναι η θετική δύναμη της ζωής! Είναι η αιτία όλων των θετικών και καλών πραγμάτων. Δεν υπάρχουν εκατό διαφορετικές θετικές δυνάμεις στη ζωή – υπάρχει μόνο μία». Και αυτή είναι η τόσο υποτιμημένη στις μέρες μας ΑΓΑΠΗ. Αν κάποιος μιλά για αγάπη είναι ρομαντικά χαζός, “εκτός πραγματικότητας” και πολλά άλλα.
Ο Βραβευμένος Ρώσος συγγραφέας Βλαντίμιρ Σορόκιν λέει : “Είμαστε προκαταλειλημμένοι ενάντα σε όλες τις θεωρίες που προσπαθούν να αποδείξουν τη δύναμη της αγάπης στο καθορισμό της ανθρώπινης συμπεριφοράς και προσωπικότητας, στην επίδραση της πορείας της βιολογικής, της κοινωνικής, της διανοητικής, και ηθικής μας εξέλιξης, στην επιρροή που ασκεί πάνω στη πορεία των ιστορικών γεγονότων και στη διαμόρφωση των κοινωνικών θεσμών και της κουλτούρας. Μέσα στον περίγυρο της λογικής, όλα αυτά δεν θα φανούν διόλου πειστικά, σίγουρα αντιεπιστημονικά, όλο προλήψεις και προκαταλήψεις”. Σε αυτό το σημείο έχουμε φτάσει!
Ο διάσημος Γερμανός ψυχολόγος ψυχαναλυτής, κοινωνιολόγος, ανθρωπιστής, φιλόσοφος, συγγραφέας, Εριχ Φρομ (Erich Fromm) είχε πει: “Αγάπη σημαίνει να αφοσιώνεσαι χωρίς εγγυήσεις, να προσφέρεις τον εαυτό σου ολοκληρωτικά με την ελπίδα ότι η αγάπη σου θα θα γεννήσει αγάπη στο αγαπημένο πρόσωπο. Η αγάπη είναι μια πράξη πίστης, κι όποιος έχει λιγοστή πίστη, έχει και λιγοστή αγάπη”.
Η αγάπη δεν είναι μια λέξη του αέρα, είναι οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Ό,τι ισχύει για τον Νόμο της Έλξης ισχύει και για την αγάπη. “Σκέφτεσαι και αισθάνεσαι θετικά, έλκεις θετικά – εκπέμπεις αγάπη, λαμβάνεις αγάπη”. (Αυτό λέει η Ronda Byrne)
Ίσως στις μέρες που διανύουμε να έχουμε ανάγκη την αγάπη περισσότερο από ποτέ. Όχι μόνο για τους πολύ δικούς μας ανθρώπους, αλλά γενικότερα.
Ο Λέο Μπουσκάλια (όχι δεν αυτοκτόνησε όπως λένε κάποιοι, πέθανε στο σπίτι του στο Glenbrook της Νεβάδα στις 11 Ιουνίου του 1998 από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 74άρων ετών) είναι γνωστός και ως Dr Love λόγω του μαθήματος που δίδασκε σε πανεπιστήμιιο στην Καλιφόρνια, δίδασκε το μάθημα της Αγάπης!
Ο δρ Λέο Μπουσκάλια δίδασκε στο Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστήμιου της Νότιας Καλιφόρνια όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 μια από τις αγαπημένες του φοιτήτριες έδωσε τέλος στη ζωή της. Η αυτοκτονία της φοιτήτριας του τον επηρέασε βαθιά και τον ώθησε στο να ξεκινήσει να διδάσκει ένα σεμιναριακό μάθημα εκτός πανεπιστημιακού προγράμματος που ο ίδιος ονόμασε «Love 1A».
Αν και στην αρχή οι συνάδερφοί του είδαν καχύποπτα και με σκεπτικισμό αυτό το τόσο “εκτός μαθημάτων” μάθημα, εντούτοις η τεράστια επιτυχία του μαθήματος (δεν τους χωρούσε το αμφιθέατρο τους φοιτητές που ήθελαν να παρακολουθήσουν το εν λόγω μάθημα) έπεισε όλους του συναδέλφους του πως η πρόταση του Μπουσκάλια ήταν επιτυχής.
Οι διαλέξεις του μαθήματος της αγάπης στο Πανεπιστήιο της Καλιφόρνιας έγιναν βιβλίο με τον τίτλο ΑΓΑΠΗ (κυκλοφορεί και στα ελληνικά). Το βιβλίο αυτό το θεωρώ ένα από τα all time favorite μου. Σε αυτό λοιπόν το βιβλίο ο Μπουσκάλια γράφει:
Έχουμε τη τάση να υποπτευόμαστε τον άνθρωπο πιο πολύ σαν κακό παρά σαν καλό, Το κακό πάνω στον άνθρωπο προβάλλεται από τα ΜΜΕ, ενώ το καλό σπάνια. Αν πάρουμε υπόψη μας τον πληθυσμό του κόσμου, θα δούμε ότι υπάρχουν σχετικά λίγοι δολοφόνοι, ληστές, βιαστές, ή εγκληματίες. Αλλά όταν συμβαίνει ένα έγκλημα, είναι σίγουρο ότι θα το πληροφορηθούμε. Όχι απλά επειδή αποτελεί είδηση, αλλά μάλλον επειδή πουλούν πιο πολλά φύλλα οι εφημερίδες. Οι άνθρωποι μοιάζουν να απολαμβάνουν το εντυπωσιακό και σαν να βρίσκουν κάποια ευχαρίστηση στο απεχθές. Αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων είναι σαν κι εμάς. Στην πραγματικότητα δε θα πληγώσουν θεληματικά ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, δεν θα θελήσουν να το ληστέψουν ή να το σκοτώσουν. Συνήθως μπορούμε να τους έχουμε εμπιστοσύνη γιατί είναι άτομα φιλικά, που ενδιαφέρονται για το συνάνθρωπο. Οι περισσότεροι ζουν μια ολόκληρη ζωή νταραβέρια με την αστυνομία, τα δικαστήρια ή τους δικηγόρους, Αυτό θα πρέπει να το θεωρούμε σαν κάτι που προσμένουμε από τον άνθρωπο. Το κακό που κάνει από την άλλη πλευρά, μεγαλοποιείται. Κινεί το ενδιαφέρον επειδή είναι η εξαίρεση. Αλλά, συχνά, φερνόμαστε σαν η εξαίρεση να αποτελεί τον κανόνα. Ίσως τον πιο σπουδαίο ύμνο για το καλό που υπάρχει στον άνθρωπο μας το έδωσε η μικρούλα Άννα Φρανκ, η εβραιοπούλα, που κυριολεκτικά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος από τη σύντομη ζωή της κρυμμένη για να μη τη βροτν οι Ναζί, σε μια σοφίτα του Άμστερνταμ και που τελικά βρήκε το θάνατο από τα χέρια τους. Ωστόσο μπορούσε να γράφει στο ημερολόγιο της, λίγες μέρες πριν από τη δολοφονία της, “Δεν έχει σημασία. Εγώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι στο βάθος της καρδιάς του ο άνθρωπος είναι καλός”.
Θα κλείσω παραθέτωντας πιο κάτω ένα γνωστό κομμάτι από την Καινή Διαθήκη, ίσως ότι πιο όμορφο έχει γραφτεί ποτέ για την αγάπη:
“Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.
Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.
Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.
Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν, αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν, αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη”.
Y.Γ1 Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το editorial αυτό δεν είναι τυχαίες, μακάρι οι ενήλικες να ήξεραν να αγαπούν τόσο αθώα και τόσο αληθινά όσο ξέρουν τα παιδιά.
Y.Γ2 Αν και η αγάπη έχει πολλές μορφές, δεν είναι μόνο η ρομαντική εκδοχή της, εντούτοις το πιο πάνω το έγραφα ακούγοντας αυτό:
