SkalaTimes
Σε μια εποχή που έχουμε ανάγκη μια κοινωνική επανάσταση περισσότερο από ποτέ, κάποιοι πολιτικοί θεωρητικοί (σύμβολα επανάστασης) είναι πιο επίκαιροι από ποτέ.
Πιο κάτω κάποιες διαχρονικές αλήθειες του Ερρίκου Μαλατέστα (αποσπάσματα από βιβλία του).
“Ο Ερρίκο Μαλατέστα (Errico Malatesta, γεννήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1853 πέθανε στις 22 Ιουλίου 1932) ήταν Ιταλός αναρχικός. Κατά τη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους της ζωής του βρισκόταν σε εξορία από την πατρίδα του, την Ιταλία και συνολικά πέρασε πάνω από δέκα χρόνια στη φυλακή. Έγραψε και εξέδωσε ριζοσπαστικές εφημερίδες, ενώ ήταν φίλος του Μιχαήλ Μπακούνιν”.
Λόγια του Μαλατέστα, πάντα επίκαιρα:
“Για να ζήσουν δύο εν ειρήνει, πρέπει να το θέλουν αμφότεροι· αν ένας από τους δύο είναι ισχυρογνώμων και θέλει με τη βία να επιβάλλει στον άλλο να δουλεύει για λογαριασμό του και να τον υπηρετεί, αυτός ο άλλος, αν θέλει να διατηρήσει την ανθρώπινη αξιοπρέπειά του και να μην περιπέσει στην πλέον ταπεινή δουλεία, παρόλη την αγάπη του για την ειρήνη και ομόνοια, είναι υποχρεωμένος να αντισταθεί στη δύναμη με όλα τα πρόσφορα μέσα.
Αν, προκειμένου να νικήσουμε, θα έπρεπε να στήσουμε κρεμάλες στις πλατείες, θα προτιμούσα να χάσουμε”.
“Το μίσος και η επιθυμία για εκδίκηση είναι αχαλίνωτα συναισθήματα, που φυσιολογικά η καταπίεση ξυπνά και τροφοδοτεί· αλλά αν αυτά μπορεί να αποτελέσουν μια δύναμη χρήσιμη για την αποτίναξη του ζυγού, ίσως κατόπιν να αποδειχτούν μια αρνητική δύναμη, όταν θα πρέπει να αντικατασταθεί η καταπίεση όχι με μια νέα καταπίεση, αλλά με την ελευθερία και την αδελφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων.
Για αυτό κι εμείς οφείλουμε να ενισχύσουμε τη διέγερση εκείνων των ανώτερων συναισθημάτων που η ενεργητικότητά τους κατευθύνεται στη φλογερή αγάπη του καλού, προσέχοντας να μην ανασταλεί η ορμή, αποτελούμενη από καλούς και κακούς παράγοντες, η αναγκαία για τη νίκη.
Εκείνοι που πιστεύουν στην επαναστατική αποτελεσματικότητα, η οποία απελευθερώνει από την καταπίεση και την αγριότητα, έχουν την ίδια νοοτροπία με τους νομικούς, που πιστεύουν ότι μπορεί να αποφευχθεί το έγκλημα και να βελτιωθεί ηθικά ο κόσμος μέσω των αυστηρών ποινών”.
“Ο Τρόμος αντί να χρησιμεύει για την υπεράσπιση της επανάστασης, τη δυσφημεί, την κάνει μισητή στις μάζες και, μετά από μα περίοδο άγριων συγκρούσεων, καταλήγει αναγκαστικά σε αυτό που σήμερα θα αποκαλούσαμε “εξομάλυνση”, δηλαδή τη νομιμοποίηση και τη δικαίωση της τυραννίας.
Και δεν χρειάζεται να εξιδανικεύουμε τη μάζα, παρουσιάζοντας την σαν αποτελούμενη από απλούς ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να προβαίνουν σε κάποιες ακρότητες, αλλά εμφορούνται πάντοτε από καλές προθέσεις.
Οι μπάτσοι και οι φασίστες υπηρετούν τους μπουρζουάδες, αλλά προέρχονται από τη μάζα”.
“Σίγουρα η ιστορία είναι γεμάτη συγκρούσεις και σφαγές ανάμεσα σε λαούς, τάξεις, οικογένειες, άτομα. Και συγκρούσεις και σφαγές βλέπουμε οπουδήποτε κι αν στρέψουμε το βλέμμα γύρω μας. Αλλά αληθεύει επίσης ότι αν δεν υπήρχαν παρά μόνο συγκρούσεις και σφαγές, αν το μίσος, ο ανταγωνισμός, ο πόλεμος ήταν χαρακτηριστικά αποκλειστικά ή κυρίαρχα στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, η ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί και να προοδεύσει…”
“….εκείνο που πραγματικά υπερισχύει στην ανθρώπινη ιστορία, ή τουλάχιστον αυτό που συνιστά το ζωντανό και προοδευτικό στοιχείο της, είναι το αίσθημα της συμπάθειας, η έννοια της κοινής μοίρας της ανθρωπότητας που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θέτει ένα όριο στη σύγκρουση, πέρα από το οποίο δεν μπορεί να πάει κανείς χωρίς να προκαλέσει μια βαθιά αντιπάθεια και μια γενική απόρριψη. Είναι η ηθική που επικρατεί”.
“Είμαστε εμείς, οι προλετάριοι, η καταπιεζόμενη τάξη, που είμαστε ηλεκτρολόγοι και εργάτες φωταερίου, είμαστε εμείς που κινούμε τα τρένα, είμαστε εμείς που φτιάχνουμε τα εκρηκτικά και δουλεύουμε στα ορυχεία, είμαστε εμείς που οδηγούμε τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα, είμαστε εμείς οι στρατιώτες… είμαστε εμείς, δυστυχώς, που αμυνόμαστε εναντίον των ίδιων μας των εαυτών.
Εσείς δεν επιβιώνετε παρά από τη ασυνείδητη θέληση των θυμάτων σας. Προσέχετε όταν ξυπνήσουν οι συνειδήσεις”.
