Της Γιώτας Δημητρίου
Η ιστορία της Κρύσταλ και της κόρης της Αικατερίνης αξίζει να δημοσιευτεί και να φτάσει παντού, στους ιθύνοντες αυτής της πόλης και αυτού του τόπου, που φαίνεται πως ακόμη και σήμερα εν έτει 2021 οι προταιρεότητες κράτους και αρχών δεν είναι αυτές που θα έπρεπε, φαίνεται πως στο τόπο μας και στη πόλη μας τα αυτονόητα δεν είναι ακόμη εμπεδωμένα από όλους.
Η Κρύσταλ, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, σπούδασε στη Νέα Υόρκη και έχει για πατρίδες της δύο χώρες (Αμερική και Κύπρο) και δύο πόλεις (Νέα Υόρκη – Λάρνακα) ίσως αυτό να είναι και το “λάθος” της, που περιμένει τα αυτονόητα που στην Αμερική είναι δεδομένα να υπάρχουν και στη Κύπρο, που σε κάποια ζητήματα παραμένει ακόμη σε εποχή… μεσαίωνα!
Όταν πριν δύο χρόνια η Κρύσταλ επισκέφτηκε το Γραφείο Εξυπηρέτησης του Πολίτη στη Λάρνακα, μαζί με το τετραπληγικό της κοριτσάκι το οποίο βρισκόταν σε ειδικό καροτσάκι, ανέμενε πως θα έβρισκε μια ράμπα για να μπορεί να επισκεφτεί το εν λόγω γραφείο.
Δεν υπήρχε ράμπα, η Κρύσταλ αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από κόσμο που βρισκόταν εκεί, έτσι ώστε να μπορέσει να μπει μέσα στο γραφείο, με το κοριτσάκι της.
Εκείνη τη μέρα όπως η ίδια δήλωσε στο SkalaTimes “γονάτισα μπροστά στο κοριτσάκι μου και της υποσχέθηκα ότι έξω από εκείνο το γραφείο θα έμπαινε μια ράμπα για να μπορούν όλα τα παιδάκια και όλοι οι άνθρωποι σε αναπηρικά καροτσάκια να έχουν εύκολη πρόσβαση στο γραφείο εκείνο που υποτίθεται πως -όπως λέει το όνομα του- είναι εκεί για να εξυπηρετεί κάθε πολίτη”.
Aξίζει να τονίσουμε ότι μία ράμπα εξυπηρετεί άτομα σε αναπηρικά καροτσάκια, ηλικιωμένους που δυσκολεύουνται να περπατήσουν και πολλούς άλλους συμπολίτες μας που δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν τα σκαλιά (εγχειρισμένα άτομα, κ.α).
Η δικαιολογία του Γραφείου ήταν “μα υπάρχει είσοδος και πρόσβαση από τη πίσω πόρτα για τα αναπηρικά καροτσάκια”, λες και οι πολίτες σε καροτσάκια είναι πολίτες Β κατηγορίας.
“Η αλήθεια είναι ότι με είχε απογοητεύσει πολύ η συνεχής αναφορά “μα υπάρχει πρόσβαση για ΑΜΕΑ στο ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ” που στην ουσία είναι μια πόρτα για να χρησιμοποιείται ως ” Έξοδος Κινδύνου”. Αυτή η συνεχόμενη προσβλητική αναφορά στάθηκε επίσης μία από τις αιτίες που με έκανε να πεισμώσω και να επιμένω όλο και πιο πολύ στην αναγκαιότητα της δημιουργίας της Ράμπας στην μπροστινή επίσημη είσοδο του κτιρίου. Κατά τη δική μου άποψη, δεν ήταν σωστό. Τι πάει να πει “εσείς έχετε πρόσβαση από το πίσω μέρος και οι υπόλοιποι από μπροστά”;
Η Κρύσταλ τήρησε την υπόσχεση που έδωσε στη κόρη της. Μόνο που της πήρε δύο ολόκληρα χρόνια.
“Σε αυτά τα δύο χρόνια συνάντησα κοροϊδια, ψέματα, υποκρισίες, αδιαφορία. Μίλησα με ανθρώπους του Δημαρχείου Λάρνακας, με βουλευτές Λάρνακας, με σημαντικούς για το τόπο φορείς, μπορείς να δημοσιεύσεις τα ονόματα, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο να δει ο κόσμος ποιοι συμπεριφέρθηκαν απάνθρωπα. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο, το ζητούμενο είναι να αντιληφθούν όλοι Δήμαρχοι, Βουλευτές, Δημοτικοί Σύμβουλοι, Φορείς, πως όταν μια μάνα ζητά το αυτονόητο για το παιδί της, όταν ένας άνθρωπος ζητά το αυτονόητο, σε μια υποτίθεται ευρωπαϊκή χώρα, πρέπει να εισακούεται”.
Αν περάσετε έξω από το Γραφείο του πολίτη στη Λάρνακα και δείτε την ράμπα να θυμηθείτε πως δημιουργήθηκε μετά από αγώνες δύο χρόνων μιας μάνας.
Γιατί σε αυτό το τόπο τα αυτονόητα χρειάζονται αγώνες για να αποκτηθούν.
“Νιώθω την ανάγκη να πω απλές ανθρώπινες ευχαριστίες στο Τμήμα Διοίκησης και Προσωπικού Λευκωσίας και αναφέρομαι συγκεκριμένα στην Κα. Πουρουτίδου Παναγιώτα το άτομο με το οποίο είχα κάνει εξαρχής το παράπονο μου.
Επίσης πολύ μεγάλη θετική ανταπόκριση έλαβα και από το Επαρχιακό Γραφείο Δημοσίων Έργων Λάρνακας όπου και συμφώνησαν άμεσα για την αναγκαιότητα της κατασκευής της Ράμπας χωρίς δεύτερες σκέψεις. Τους οφείλω ένα ευχαριστώ και ειδικά τον κ. Κώνσταντίνου Κώστα.
Τέλος το άτομο που προώθησε και μετέφερε το αίτημα μου στο κατάλληλο Υπουργείο για να δωθεί επιτέλους η απάντηση της δημιουργίας του έργου είναι ο Βουλευτής ΔΗΚΟ Λάρνακας κ. Ορφανίδης Χρίστος , ο οποίος πραγματικά ανταποκρίθηκε και κράτησε τον λόγο του στο να με βοηθήσει” τονίζει η Κρύσταλ.
Υπάρχουν κι άλλα ονόματα σε θέσεις κλειδιά που υποσχέθηκαν πως θα βοηθούσαν, αλλά δεν έκαναν τίποτα. Όμως δεν είναι αυτός ο σκοπός του ρεπορτάζ μας. Εκείνοι που δεν βοήθησαν, ξέρουν ποιοι είναι, ευχόμαστε να νιώσουν ντροπή όταν το διαβάσουν αυτό, όπως ντροπή νιώθουμε κι εμείς που ζούμε σε μια τέτοια χώρα.
Σε μια χώρα που τα αρνητικά είναι πολλά και για τα αυτονόητα χρειάζονται αγώνες.
Ευρωπαϊκή πολιτισμένη χώρα; Δε νομίζω!
Σε ότι αφορά παιδιά, δημόσια υγεία και ΑμεΑ, θα μας βρίσκετε μπροστά σας, ετοιμοπόλεμους. Ειδικά σε ό,τι αφορά παιδιά!
Υ.Γ Η Κρύσταλ θα έχει σύντομα δική της στήλη στο SkalaTimes με ένα από τους σκοπούς της στήλης να αναδυκνείονται ζητήματα που πρέπει να αλλάξουν μέσα στη πόλη μας.
