Η καθιέρωση από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνώντης 21ης Μαρτίου, αρχικά ως «Παγκόσμιας Μέρας Δασοπονίας» (1971 μέχρι το 2012) και από το 2013 ως «Διεθνούς Μέρας Δασών» έχει ως βασικό σκοπό την ευαισθητοποίηση για την αξία και την τεράστια σημασία που έχουν τα δάση στη ζωή μας. Να μάθουμε ότι όταν προστατεύουμε και διαχειριζόμαστε αειφορικά τα δάση σημαίνει κάτι πιο ευρύ και με μεγαλύτερο βάθος, σημαίνει ότι διατηρούμε και/ή δημιουργούμε ένα καλύτερο περιβάλλον για τη δική μας υγεία αλλά και για την υγεία των μελλοντικών γενιών, σημαίνει ότι δημιουργούμε ένα καλύτερο μέλλον.
Ειδικότερα, με την προστασία και αειφορική διαχείριση των δασών:
- διατηρείται, προστατεύεται και ενισχύεται η βιοποικιλότητα
- προάγεται η οικονομική δραστηριότητα που σημαίνει θέσεις εργασίας και βελτίωση του εισοδήματος
- αντιμετωπίζεται πραγματικά η κλιματική αλλαγή
- βελτιώνεται η ποιότητα του αέρα που αναπνέουμε
- βελτιώνεται η τροφή που τρώμε
- βελτιώνεται το νερό που πίνουμε
- δημιουργείται ένα πιο υγιές περιβάλλον για τα παιδιά μας.
Θα ήθελα όμως να μοιραστώ τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου ότι την ίδια ώρα που όλοι δείχνουν να κατανοούν την αξία των δένδρων, των δασών και της φύσης γενικότερα, τα αποτελέσματα και η πράξη δεν επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο. Έχουμε την καταστροφή 13 000000 εκταρίων δασών το χρόνο (10 φορές την έκταση της Ελλάδας) και τη μείωση της έκτασης τους από το 1/2 στο 1/3 της επιφάνειας της γης, και ας γιορτάζουμε από το 1971 τη Παγκόσμια Μέρα Δασοπονίας και από το 2013 τη Διεθνή Μέρα Δασών. Με τις κύριες αιτίες να παραμένουν οι ίδιες: αλλαγή της χρήσης της γης, αλόγιστη εκμετάλλευση, πυρκαγιές και ατμοσφαιρική ρύπανση. Την ίδια ώρα που ακούμε διαρκώς για μέτρα και πολιτικές, για αειφορία, για βιο-οικονομία, για πράσινη ανάπτυξη, για γαλάζια ανάπτυξη, τα αποτελέσματα και η πράξη έδειξαν και δείχνουν υπερθέρμανση, κλιματική αλλαγή και απώλεια βιοποικιλότητας.
Τα γεγονότα λοιπόν και οι αριθμοί δείχνουν πως το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Είναι η ίδια η συμπεριφορά του ανθρώπου ο οποίος συμπεριφέρεται στη φύση ως κατακτητής που βασιλεύει πάνω σε ένα ξένο λαό. Δεν έχει κατανοήσει ότι της ανήκει και ότι αποτελεί στοιχείο του οικοσυστήματος. Δεν είναι μόνο η συμπεριφορά του ανθρώπου. Eίναι και το παραγωγικό σύστημα το οποίο δεν στοχεύει σε κάτι περισσότερο, παρά μόνο στο πιο βραχυπρόθεσμο και χειροπιαστό αποτέλεσμα.
Η προστασία και αειφορική διαχείριση των δασών και γενικά του περιβάλλοντος ενώ αποτελεί επιτακτική ανάγκη για ένα καλύτερο μέλλον, έχει διαφανεί και διαφαίνεται ότι είναι ένα πολύπλοκο και επίπονο εγχείρημα το οποίο απαιτεί συνεχή και συλλογική προσπάθεια τόσο στο διεθνές όσο και στο εθνικό επίπεδο.
Σε ό,τι αφορά τα δάση μας, τα δάση της Κύπρου μας, έχουμε καταφέρει να τα διατηρήσουμε ως φυσικά δάση και σε άριστη κατάσταση. Φιλοξενούν και προστατεύουν αποτελεσματικά το 80% της κυπριακής βιοποικιλότητας. Φιλοξενούν τα 1400 από τα 1649 ιθαγενή είδη και υποείδη χλωρίδας και περίπου τα 110 από τα 141 ενδημικά είδη και υποείδη. Ποσοστό μεγαλύτερο του 80% του ευρωπαϊκού δικτύου Natura 2000 στην Κύπρο, καλύπτεται από δασικές περιοχές και το 58% του δικτύου είναι κρατικά δάση. Παράλληλα όμως, με τη διαχείριση των πλείστων περιοχών ως Εθνικά Δασικά Πάρκα έχουμε καταφέρει να τα χαίρεται και να τα απολαμβάνει ο κόσμος και με αυτό τον τρόπο να στηρίζεται και ο τουρισμός και η οικονομία.
Προσδοκούμε στην ανάπτυξη περιβαλλοντικής συνείδησης ή καλύτερα συνείδησης ευθύνης. Προσδοκούμε σε ευαισθητοποιημένους πολίτες. Και από τη δική μας πλευρά, σας διαβεβαιώνουμε ότι θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να πετύχουμε στο δύσκολο έργο για διατήρηση των κυπριακών δασών.
