Σεβαστή μας Κλαίρη Αγγελίδου,
Η μεγαλύτερη τιμή της οποίας μπορεί να τύχει ένας άνθρωπος είναι η μετά θάνατον αναγνώριση της πορείας που διέγραψε ενόσω βρισκόταν εν ζωή.
Είναι με συγκίνηση και αισθήματα ιδιαίτερης τιμής που αποχαιρετώντας σε σήμερα, σου μεταφέρω τα μηνύματα σεβασμού, αναγνώρισης, εκτίμησης και άδολης αγάπης, από το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας και του λαού της πατρίδας μας.
Αυτό αποτελεί την ύψιστη τιμή σε μια προσωπικότητα καθολικής αποδοχής, σε μια σπουδαία Ελληνίδα όπως εσύ, η οποία ευτύχησες να συνδέσεις το σύνολο των υπέρ ελευθερίας αγώνων σου με την ημέρα του θανάτου σου.
Δεν θα αναφερθώ στο πλούσιο βιογραφικό και τη δράση σου, αφού θα το πράξουν οι επόμενοι των ομιλητών.
Εκείνο που υπερισχύει ούτως ή αλλιώς είναι η ανεξίτηλη σφραγίδα που αφήνεις στην ιστορία του τόπου μας.
Αυτό που καθόρισε την Κλαίρη Αγγελίδου ως άνθρωπο και καθοδήγησε διαχρονικά τον βηματισμό της διαδρομής της, ήταν το όραμα μιας ελεύθερης και ευημερούσας πατρίδας.
Αρχής γενομένης από τη σημαίνουσα συμμετοχή και ανυπολόγιστη συνεισφορά της στην πιο λαμπρή σελίδα της νεότερης κυπριακής Ιστορίας, αυτής του απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955-‘59.
Είναι τις αρχές και αξίες αυτού του Αγώνα που έταξε εαυτόν να υπηρετεί στη συνέχεια, ξεχωρίζοντας ως μία εμβληματική μορφή της πολιτικής ζωής της Κύπρου, τόσο ως μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων όσο και ως Υπουργός Παιδείας.
Την ίδια στιγμή, είναι και η χαρισματική και προικισμένη προσωπικότητά της, στην οποία συνέκλιναν τα χαρακτηριστικά του ήθους, της συνέπειας, της σοβαρότητας της σκέψης και της υψηλής παιδείας, που της επέτρεψαν να διαπρέψει ως άνθρωπος του πνεύματος και να συνεισφέρει, ως πρέσβειρα του ελληνικού πολιτισμού, τα μέγιστα στη διαφύλαξη και τη διάδοσή του.
Τα ίδια αυτά χαρακτηριστικά, αλλά και οι βαθιές ανθρωπιστικές αρχές και αξίες, οι οποίες τη διέκριναν, της επέτρεψαν, παράλληλα, αποτιμώντας την αξία της φιλανθρωπίας, να ταυτίσει το όνομά της με ευγενείς πράξεις και έργα αφειδώλευτης ευεργεσίας προς τους συνανθρώπους της και την κοινωνία ευρύτερα.
Ξεχωριστή, ανάμεσα σε αυτές, υπήρξε η επαναδραστηριοποίηση στην προσφυγιά και η διατήρηση της παράδοσης του Λυκείου Ελληνίδων Αμμοχώστου, ύστερα από τις δικές τις επίμονες προσπάθειες.
Προσπάθειες, οι οποίες επιβεβαιώνοντας για ακόμη μία φορά το μαχητικό του χαρακτήρα της, αποτελέσαν την πυξίδα για τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουν οι επόμενες γενεές γυναικών, προκειμένου να τολμήσουν να διεκδικήσουν, να προοδεύσουν, να διακριθούν και να εξαλείψουν τα ελλείμματα ισότητας.
Αγαπημένη μου Κλαίρη,
Αξιώθηκα να συμπορευθώ στην πολιτική μου διαδρομή και να δώσω μαζί σου κοινούς αγώνες, τόσο στις τάξεις του Δημοκρατικού Συναγερμού όσο και από τα έδρανα της Βουλής.
Αγώνες, στους οποίους, ως και από τις ποικίλες θέσεις από τις οποίες υπηρέτησες τον τόπο και την κοινωνία, πρωτοστάτησες ως ακούραστη μαχήτρια, προτάσσοντας πάντοτε με ευθύνη και συνέπεια το καλό και το συμφέρον της πατρίδας και των συμπατριωτών μας.
Για αυτούς ακριβώς τους λόγους τα παιδιά σου, ο Άγγελος, ο Χρίστος και ο Τεύκρος δικαιούνται να αισθάνονται περήφανοι για τη βαριά κληρονομιά που τους αφήνεις.
Για αυτούς, ακριβώς, τους λόγους η Κύπρος, που αγάπησες και σε αγάπησε, που τίμησες και σε τίμησε, μετρά διπλά τον χαμό σου, αναγνωρίζοντας τη συνολική, ανεκτίμητη προσφορά σου στην Πατρίδα, την Παιδεία και τον Πολιτισμό, ως υψηλή κληρονομιά και βαριά παρακαταθήκη χρέους.
Χρέους που επιτάσσει τη σπουδή και τη μίμηση του φωτεινού σου παραδείγματος, ως αγωνίστριας, ως εκπαιδευτικού, ως πολιτικού και κυρίως ως ανθρώπου που άφησε έντονο το αποτύπωμα της δράσης του στον αγώνα για τη δικαίωση και την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Σεβαστή μας Κλαίρη,
Αποχαιρετώντας σε σήμερα, με αισθήματα σεβασμού και ευγνωμοσύνης που αναλογούν σε ανθρώπους του δικού σου διαμετρήματος, χαρακτήρα και αξιών, να γνωρίζεις πως ναι μεν η απώλειά σου μας καθιστά φτωχότερους, αλλά οι παρακαταθήκες σου μας καθιστούν σημαντικά πλουσιότερους.
Σήμερα, περνάς στο Πάνθεον των φωτισμένων μορφών του Έθνους, θα συναντήσεις τον αγαπημένο σου Νίκο, έναν άλλον καταξιωμένο αγωνιστή της ελευθερίας, θα ταξιδέψεις πάνω από την πόλη που σε γέννησε και σε ανέθρεψε, την αγαπημένη σου Αμμόχωστο, αλλά θα περάσεις για να ρίξεις μια ματιά και το καλλιμάρμαρο κτήριο του Λυκείου Ελληνίδων.
Το ποίημα σου Στερνός Λόγος, δεν ήταν παρά η διαθήκη σου, όχι μόνο στα παιδιά σου, αλλά και σε κάθε Έλληνα πρόσφυγα, η οποία υποδεικνύει ότι το κλειδί της επιστροφής στις πατρογονικές μας εστίες, θα πρέπει να το συντηρούμε με υπομονή και επιμονή, θα πρέπει με ευλάβεια να το προστατεύουμε.
Να γνωρίζεις, αγαπημένη μας Κλαίρη, ότι, κρατώντας ως φυλαχτό τον Στερνό σου Λόγο, οι δικές σου μάχες θα αποτελέσουν τον φάρο που θα καθοδηγεί τα βήματα των δικών μας αγώνων, μέχρι να μπορούμε, όπως εσύ οραματίστηκες, να περπατάμε ελεύθεροι σε κάθε σπιθαμή τούτου του τόπου.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένη μας Κλαίρη και υποσχόμαστε πως αιωνία θα είναι η μνήμη σου.
