Άρθρο του Ιάσωνα Ιασωνίδη
Αντιδήμαρχος Λάρνακας και Υποψήφιος Βουλευτής Λάρνακας (ΔΗΚΟ)
Από το 2013 και εντεύθεν, οι Κύπριοι πολίτες δίνουν μία καθημερινή μάχη για την επιβίωσή τους, κάνοντας θυσίες, υποχωρήσεις και υπομονή, περιμένοντας το καλύτερο και αξιοπρεπές μέλλον που τους υποσχέθηκαν.
Η οικονομική κρίση και εν συνεχεία η πανδημία του νέου κορωνοϊού, προκάλεσαν αλλεπάλληλους κραδασμούς στην κυπριακή οικονομία, με τους κυβερνητικούς χειρισμούς να επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την πραγματική οικονομία του τόπου, εξαφανίζοντας τη μεσαία τάξη και διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών.
Συμπολίτες μας, από τη μία μέρα στην άλλη, βρέθηκαν να στερούνται κάθε εργασιακού δικαιώματος, να χάνουν μεγάλο μέρος των ωφελημάτων τους, να τους αποκόπτεται ο μισθός, να μένουν άνεργοι για χρόνια και να κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, με την κυβέρνηση να εμφανίζεται ανήμπορη να αντιστρέψει το κλίμα.
Πριν μερικές εβδομάδες δημοσιεύματα στον τύπο, έγραφαν για τον άστεγο συνάνθρωπό μας, που ζει σε ένα αυτοσχέδιο παράπηγμα, λίγα μέτρα από την πλατεία Αγίου Λαζάρου, στην αυλή ενός μισογκρεμισμένου διατηρητέου στη Λάρνακα, ο οποίος επιβιώνει από τη στήριξη κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι του προσφέρουν νερό, τροφή και μερικά χρήματα.
Μια περίπτωση που μόνο μεμονωμένη δεν πρέπει να θεωρείται, καθώς οι άνεργοι στην Κύπρο αυξάνονται μέρα με τη μέρα, ενώ δεκάδες συμπολίτες μας ζουν πλέον στα όρια της φτώχιας και της ανέχειας, με τα ενοίκια και το κόστος ζωής να είναι δυσβάστακτο ακόμα και για όσους εργάζονται, πόσω δε μάλλον για όσους ζουν με κρατικά επιδόματα.
Οι άστεγοι, εδώ και μερικά χρόνια, αποτελούν μέρος της πραγματικότητάς μας και όχι ένα ρεπορτάζ στα διεθνή των ειδήσεων. Ως κράτος και ως κοινωνία οφείλουμε να λάβουμε μέτρα τόσο για να βοηθήσουμε τους συμπολίτες μας, που βρίσκονται σε αυτή τη δεινή θέση όσο και να για να αποτρέψουμε να βρεθούν κι άλλοι συνάνθρωποί μας στο δρόμο.
Είναι επιτακτική ανάγκη, λοιπόν, η δημιουργία προσωρινών χώρων φιλοξενίας ατόμων και οικογενειών που δεν έχουν τη δυνατότητα ενοικίασης ή αγοράς κατοικίας και η στήριξή τους έως ότου καταφέρουν να ξανασταθούν στα πόδια τους. Παράλληλα και για αποφυγή οποιασδήποτε εκμετάλλευσης εις βάρος του δημοσίου, τα αρμόδια υπουργεία πρέπει να καταρτήσουν ένα στρατηγικό πλάνο εκπαίδευσης ανέργων εκεί όπου χρειάζεται, ούτως ώστε να τροχοδρομήσουν την όσο πιο σύντομη επιστροφή τους στην αγορά εργασίας. Εξίσου σημαντικό είναι το να δοθούν επιπλέον κίνητρα στους εργοδότες για προσλήψεις ανέργων με απώτερο σκοπό τη μείωση των ποσοστών ανεργίας στην αγορά και την αποτροπή αντίστοιχων φαινομένων.
Είναι ανεπίτρεπτο σε μία ευρωπαϊκή κοινωνία και δη μια μικρή κοινωνία όπως αυτή της Κύπρου, να υπάρχουν άτομα και οικογένειες που ζουν στο δρόμο και δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους.
