Άρθρο του Συγγραφέα Χρίστου Τουλούρα
Δυσκολεύομαι να εκφράζω την αγάπη μου για κάποιους ανθρώπους, αλλά και για πράγματα της καθημερινότητας, μικρά, αφού ανήκω στις γενιές εκείνες που τα συναισθήματα δεν τα εκφράζαμε· και είναι πραγματικά θλιβερό να κρατάμε μέσα μας και μόνο, τέτοιες αλήθειες όπως η αγάπη.
Ευτυχώς όμως, για κάποιους τόπους και πόλεις ποτέ δεν έκρυψα την αγάπη μου. Η Λάρνακα είναι μια από αυτές και παρόλο που δεν με γέννησε αυτή η πόλη κι ούτε μια ρίζα είχα να με κρατά δεμένο με τη γη της, η αγάπη μου γι’ αυτήν την άγνωστη κάποτε σε μας πόλη, ήρθε, όπως έρχονται συνήθως οι μεγάλες αγάπες: έτσι ξαφνικά…σαν λύτρωση.
Ήμουν μικρός, στη Λάρνακα μας έφερε η προσφυγιά. Η Λάρνακα είναι μεγαλόψυχη και μας
φιλοξένησε. Όποιος τόπος φιλοξένησε την οικογένεια μας- την σκορπισμένη σε όλη τη Γη
οικογένειά μας- αυτή τον τίμησε τον τόπο, τον σεβάστηκε. Στη Λάρνακα αρχίσαμε να κάνουμε ρίζες και σιγά σιγά αναμνήσεις. Εδώ γεννήθηκε ο αδερφός μου Παναγιώτης και μαζί, από ένα στενό στην ενορία της Σκάλας αρχίσαμε το σεργιάνι μας μες στη ζωή της…Κάναμε φίλους που μας έμαθαν τις παραλίες της, ήπιαμε καφέ στους κήπους των σπιτιών της και περάσαμε αξέχαστες βραδιές του Ιούνη στις βεράντες της βλέποντας τη γιορτή του κατακλυσμού να περνά από κάτω…Έτσι, τα όμορφα της Λάρνακας έγιναν με τον καιρό και δικά μας.
Κι όταν μεγαλώσαμε και σκορπίσαμε ξανά -όπως κάνουν κάποιοι στην οικογένεια μας για μια
περίοδο της ζωής τους- με τον Παναγιώτη είχαμε να λέμε για τη Λάρνακα, εκεί πέρα, στις ξένες
πολιτείες όπου μεταναστεύσαμε. Για την Ιστορία της, την απλότητα των ανθρώπων της, τη
θάλασσα, τους λογοτέχνες της, τους καλλιτέχνες…
Τα χρόνια πέρασαν, μεγαλώσαμε και, έχοντας πια ρίζες στην πόλη, αυτή μάς τράβηξε πίσω, κοντά της. Έτσι επιστρέψαμε. Ο Παναγιώτης, δικηγόρος πια, έστησε το γραφείο του και γέννησε με τη σειρά του τον δικό του γιο στη Λάρνακα. Και κάπου εκεί, ήρθε η μέρα που είπαμε ότι πρέπει να δώσουμε κάτι από τα πολλά που πήραμε, πίσω στην πόλη, άλλωστε της το ωφείλουμε.
Εσωστρεφής εγώ, πολύ λίγα θα κατάφερνα να κάνω για την πόλη, ελάχιστα- και εκείνα μέσα από τον πολιτισμό και μόνο. Ο Παναγιώτης, όμως, είναι διαφορετικός, άνθρωπος που τα μοιράζεται τα αισθήματα- γενικά, ό,τι έχει θέλει να το μοιράζεται- έτσι μπορούσε πολύ περισσότερα να προσφέρει.
Η δράση είναι μονόδρομος γιατί η πόλη σήμερα δεν είναι μόνο μια καρτ ποστάλ. Η Λάρνακα δεν
είναι μόνο οι παραλίες της, η ομορφιά των ανθρώπων της ή τα φεστιβάλ της και τα μνημεία
πολιτισμού. Σ΄αυτή την πόλη υπάρχει επίσης φτώχεια, κοινωνικός αποκλεισμός, ανεργία και
ανισότητες. Ο πολιτισμός είναι για χρόνια ακινητοποιημένος ενώ τα περιβαλλοντικά προβλήματα πληθαίνουν. Συνεπώς, στην πόλη υπάρχει σε πολλά μέρη ερημιά ενώ τους αξίζει ανάπτυξη. Και όταν ο Παναγιώτης αναφέρεται στην ανάπτυξη εννοεί την αειφόρο ανάπτυξη καθώς και την ανάπτυξη των ιδεών, των τεχνών και του πολιτισμού.
Τώρα που γράφω αυτές τις σκέψεις, ο Παναγιώτης Τουλούρας είναι υποψήφιος βουλευτής και
κατεβαίνει στις εκλογές με την Δημοκρατική Παράταξη (ΔΗΠΑ) στις εκλογές του 2021. Ο
Παναγιώτης μπορεί και θέλει να βοηθήσει όπου υπάρχουν ανάγκες. Και δυστυχώς ανάγκες η πόλη έχει πολλές-ήδη το αποφάσισε πως ο μισός του μισθός αν εκλεγεί θα στηρίζει τον πολιτισμό. Έχει την πείρα και την επιμονή και με αυτά μπορεί και ξεπερνά δυσκολίες.
Λίγες ώρες πριν αποφασίσει να είναι υποψήφιος, οι δικοί του άνθρωποι μαζευτήκαμε και
διερωτηθήκαμε: γιατί θα ψήφιζαν τον Παναγιώτη Τουλούρα οι Λαρνακείς; Ο καθένας μας είχε ήδη έτοιμες απαντήσεις, κι όλες μαζί ήταν πολλές και είναι οι ίδιες απαντήσεις που έχουν όσοι αγαπούν την πόλη. Άλλωστε οι Λαρνακείς ξέρουν τί τους αξίζει…Πάντοτε ήξεραν…
