Η Ενκαρνίτα Ιωάννου, είναι, το κορίτσι με τη μαγική φωνή. Είναι μόλις 28 ετών και είναι τραγουδίστρια. Η ζωή της μοιάζει με παραμύθι, αυτό που θα έπρεπε να διαβάζουν τα πιο μεγάλα παιδιά για να μαθαίνουν και οι μεγάλοι για να θυμούνται. Η Ενκαρνίτα, στα δεκαεπτά της χρόνια, μετά από ένα τροχαίο, επέλεξε τον ακρωτηριασμό του αριστερού της ποδιού. Μέσα από την ιστορία της και τη θετική της ενέργεια, παραδίδει μαθήματα ζωής. Η Ενκαρνίτα αθλείται, οδηγεί, κολυμπάει, τρέχει κι είναι ευγνώμων για την κάθε στιγμή της ζωής της. Κάποτε μου είχε πει: «Είναι άσπρο ή μαύρο. Μπαίνεις στη φωτιά και διαλέγεις ή θα καείς ή θα βγεις και θα ζεις την κάθε στιγμή».
Σήμερα η τραγουδίστρια Ενκαρνίτα Ιωάννου, μιλάει στο SkalaTimes για τη ζωή της, για τις μέρες του εγκλεισμού αλλά και το τι αγαπάει περισσότερο, στην πόλη της, τη Λάρνακα μας .
Συνέντευξη στην Έλλη Αυξεντίου
Πριν από μερικά χρόνια, έζησες ένα πολύ μεγάλο ατύχημα, που σου άλλαξε τη ζωή. Ποιο ήταν το μεγαλύτερο δίδαγμα από αυτή σου την εμπειρία;
Αν και πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, τα διδάγματα ήταν πολλά κι όσο μεγαλώνω γίνονται ακόμα περισσότερα. Ένα από τα περισσότερα διδάγματα λοιπόν από την εμπειρία μου, ήταν η εκτίμηση των όσων έχω, ως άνθρωπος. Δηλαδή την ομορφιά της απλότητας και πόσο σημαντικά είναι όλα όσα ήδη έχουμε, η αξία της αγάπης, της οικογένειας μου και των ανθρώπων γύρω μου…
Η πανδημία κι ο εγκλεισμός ο οποίος ζήσαμε, σου θύμισε καθόλου εκείνες τις μέρες;
Δεν μπορώ να πω ότι μου θύμισε καθόλου εκείνες τις μέρες ο εγκλεισμός της πανδημίας, γιατί είναι δύο εντελώς διαφορετικά καταστάσεις. Και στις δύο περιπτώσεις υπήρχε ( και υπάρχει ακόμη) ο εγκλεισμός αλλά η μεγάλη διαφορά είναι ότι τότε ήμουν καθηλωμένη σε ένα πολύ άβολο κρεβάτι, ενώ τώρα στο lockdown μπορώ να κάνω πολλές δραστηριότητες, όσο βέβαια μας επιτρέπεται.
Πως ήταν για σένα οι μέρες του lockdown;
Οι μέρες του lockdown για μένα ήταν όπως ακριβώς και για τον περισσότερο κόσμο πιστεύω. Δύσκολες παρ’ όλα αυτά όμως με βρίσκουν και εποικοδομητική. Το θετικό κομμάτι αυτής της κατάστασης όπως φαντάζομαι θα ισχύει και για τους περισσότερους καλλιτέχνες, είναι το γεγονός ότι τώρα έχω άπλετο χρόνο για δημιουργίες και για περαιτέρω εξάσκηση της μουσικής μου.
Τι είναι για σένα η μουσική;
Η μουσική για μένα είναι το οξυγόνο μου, όπως και το μέσο έκφρασης μου. Η δύναμη μου και όλα τα συναισθήματα μαζί. Είναι ο πολιτισμός μας. Είναι η φωνή και η σιωπή του κόσμου. Τα πάντα!
Πως ένιωθες όταν δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν οι μουσικές σου συναντήσεις με το κοινό σου; Και ποια συναισθήματα κυριάρχησαν όταν ανέβηκες και πάλι στη σκηνή;
Τα συναισθήματα που κυριαρχούσαν καθ´ όλη την κατάσταση που ζούμε εδώ και περισσότερο από ενάμιση χρόνο ήταν στενάχωρα και καθώς περνούσαν οι μήνες απογοήτευση. Μέσα από τον καιρό αναπτύσσεται η λαχτάρα για μια καλή κατάληξη όλων αυτών των άσχημων συνθηκών που ζούμε. Ένιωθα πως στερούμουν την αιτία που τραγουδώ, τον κόσμο. Όταν ανέβηκα ξανά στη σκηνή ένιωσα πως έβγαινα για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό, ένιωσα να με κατακλύζει η χαρά κι έλαβα την αγάπη, τη χαρά και την ίδια λαχτάρα από τον κόσμο.
Πως κράτησες την επαφή σου με το κοινό, με τη μουσική όλους αυτούς τους μήνες;
Μέσω των social media μπόρεσα (όσο γίνεται) να κρατήσω επαφή με τον κόσμο, είτε με βίντεο είτε με «κλιπάκια». Το κοινό συνέχισε να αναζητά τη μουσική και να βλέπει τους καλλιτέχνες που αγαπά, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες.
Το τελευταίο διάστημα, έχουν ξεσπάσει μία σωρεία καταγγελιών, για σεξουαλική κακοποίηση, κυρίως σε επαγγελματικούς χώρους. Πως είναι τα πράγματα στο δικό σου χώρο; Υπήρξαν στιγμές που εσύ βίωσες κάποιο ανάλογο περιστατικό;
Όπως σε πολλούς επαγγελματικούς χώρους υπάρχουν οι καταγγελίες αυτές, δεν μπορεί ο καλλιτεχνικός να είναι η εξαίρεση, όπως άλλωστε βλέπουμε κι ακούμε καθημερινά τις τελευταίες μέρες. Συγκεκριμένα στην μουσική βιομηχανία που βρίσκομαι, δεν ήμουν μάρτυρας κάποιου περιστατικού κι ούτε προσωπικά έχω βιώσει κάτι ανάλογο. Παρ’ όλα αυτά, δεν σημαίνει ότι στον χώρο της μουσικής δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όπως και στους υπόλοιπους τομείς, έτσι και στην μουσική, οι άνθρωποι που βίωσαν ή που βιώνουν τέτοιες συμπεριφορές εύχομαι να βρουν τη δύναμη να μιλήσουν κι ολόψυχα εύχομαι να βρουν δικαιοσύνη.
Γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Λάρνακα όπου και ζεις μέχρι σήμερα. Τι αγαπάς περισσότερο στη Λάρνακα και τι θα ήθελες να δεις αλλάζει και να βελτιώνεται στην πόλη σου;
Λατρεύω τον βυθό και γι αυτό θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που γεννήθηκα σε μια πόλη που περιτριγύριζεται από όμορφες θάλασσες. Επίσης, αγαπώ την ηρεμία της πόλης μου και ίσως η θάλασσα να είναι ο λόγος που κυριαρχεί αυτή η γαλήνη. Θεωρώ ότι η Λάρνακα συνεχώς βελτιώνεται και αλλάζει. Ωστόσο, θα άλλαζα το τέμπο αυτών των αλλαγών, να κάνω δηλαδή τους ρυθμούς λίγο πιο γρήγορους, κυρίως σε ότι αφορά τα πολιτιστικά δρώμενα.
Ως ένας άνθρωπος, που έχεις δει και τη ζωή αλλιώς, που είχες ίσως και την εμπειρία του τροχό καθίσματος παρά το γεγονός ότι χάρη στο πείσμα σου και στη γενναία αποφασιστικότητα σου, δεν παρέμεινες σε αυτό, είναι αρκετά προσβάσιμη η Λάρνακα για τους ανθρώπους με αναπηρία; Υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές; Τι πιστεύεις ότι θα έπρεπε να αλλάξει σε αυτό το κομμάτι;
Η Λάρνακα πιστεύω πως ξεκίνησε να αναπτύσσεται στον τομέα αυτό. Για παράδειγμα υπάρχουν θεωρώ αρκετοί χώροι στάθμευσης για ανθρώπους με αναπηρίες. Παρ´ όλα αυτά, υπάρχουν αρκετοί χώροι οι οποίοι δεν είναι προσβάσιμοι για ανθρώπους με τροχοκαθίσματα, όπως σε αρκετές καφετέριες και εστιατόρια, που η λειτουργία τους γίνεται κυρίως σε εξωτερικούς χώρους, δεν υπάρχει εύκολη πρόσβαση όπως και επίσης σε πολλούς από αυτούς τους χώρους δεν υπάρχουν τουαλέτες για τις ανάγκες των ανθρώπων. Αρκετά πεζοδρόμια επίσης θα έπρεπε να επιδιορθωθούν αν και παρατηρώ πως γίνονται προσπάθειες γι αυτήν την αλλαγή. Γενικά εξελίσσεται η Λάρνακα, πάντα υπάρχουν όμως περιθώρια για περισσότερη βελτίωση όπως κι ευαισθητοποίηση, ενσυναίσθηση.
