Του Καθηγητή Δρα Ζαννέτου Τοφαλλή
(Κάτοικος Λονδίνου)
Με την ευκαιρία συμπλήρωσης 47 χρόνων από τις μαύρες επετείους του ’74 και την εορτή του Προφήτη Ηλία, του πολιούχου αγίου του χωριού, οι ξενιτεμένοι Στυλλιώτες θα τιμήσουν και φέτος στις 20 Ιουλίου τον άγιο του χωριού τους – τον Προφήτη Ηλία – και να θυμηθούν και να διατρανώσουν την επιθυμία τους να επιστρέψουν στους Στύλλους σε μια ελεύθερη πατρίδα.
Σήμερα, εμείς οι Στυλλιώτες θυμούμαστε και ονειροπολούμε εκείνες τις όμορφες μέρες που γιορτάζαμε την ημέρα του Προφήτη Ηλία. Εδώ και 47 χρόνια, το χωριό μας – όπως και πολλά άλλα μέρη του νησιού μας – βρίσκεται υπό ξένη κατοχή και όνειρό μας και επιδίωξή μας είναι να το δούμε ελεύθερο και πάλι.
Οι Στύλλοι είναι πολύ κοντά στην προϊστορική Αλάσια, την ένδοξη και ιστορική Σαλαμίνα και το μοναστήρι του Αποστόλου Βαρνάβα, του ιδρυτή της Κυπριακής Εκκλησίας.
Δεν ξεχνούμε αυτή την ημέρα του Προφήτη Ηλία – ήταν η πιο χαρούμενη μέρα του χρόνου για τους Στυλλιώτες. Από τα γύρω χωριά κατέφθαναν προσκυνητές για να τιμήσουν τον Άγιο της Βροχής. Οι γεωργοί τέλειωναν τις γεωργικές τους εργασίες.
Μετά τη λειτουργία, ακολουθούσε η φιλοξενία. Όλοι προσκαλούνταν στα φιλόξενα σπίτια του χωριού μας. Εδώ δεν υπάρχουν ξένοι είναι όλοι μια οικογένεια. Οι παναϋρκώτες διαλαλούν τα προϊόντα τους. Οι νιοι και πο νιες περπατάνε στο δρόμο του χωριού δείχνοντας τα καινούργια τους ρούχα και την ομορφιά της νιότης. Και το απόγευμα μαζεύονταν στην πλατεία του χωριού, χορεύοντας λεβέντικους χορούς.
Και ήταν ανήμερα του Άη Ηλία, το 1974. που ακούστηκαν τα τουρκικά αεροπλάνα που εισέβαλλαν στην πατρίδα μας, και έμελλαν να φέρουν τη μεγαλύτερη συμφορά, την χειρότερη καταστροφή στην πατρίδα μας.
Το 40 τοις εκατόν της πατρίδας μας περιήλθε κάτω από την τούρκικη κατοχή.
Χιλιάδες οι σκοτωμένοι, 1619 αγνοούμενοι, 200.000 πρόσφυγες στην ίδια την πατρίδα τους. Και οι Στυλλιώτες – σαν καλαμιά στον κάμπο – πήραν των ομματιών τους – και βρήκαν καταφύγιο σε όλα τα μήκη και πλάτη της ελεύθερης Κύπρου.
Εμείς οι ξενιτεμένοι τιμούμε αυτούς που αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους για τη Δημοκρατία και την ελευθερία της πατρίδας τους. Τελούμε μνημόσυνο ιερό, σεμνό: να μην ξεχνάμε την ιστορία μας. Για να θυμούνται οι παλιοί και να γνωρίζουν οι νέοι μας το δράμα της χώρας μας. Γιατί, λαοί που δεν ξεχνούν, δεν πρόκειται να πεθάνουν.
Και με τηv ελπίδα ότι τoυ χρόvoυ θα γιoρτάσoυμε μαζί τηv ημέρα τoυ Προφήτη Ηλία
στους ελεύθερους Στύλλους, σε μια ελεύθερη και εvωμέvη Κύπρo!
Εμείς οι απόδημοι υπoσχόμαστε στον Κυπριακό λαό, ότι θα είμαστε πάvτα μαζί τους, σημαιoφόρoι και συvαγωvιστές στo στίβo τoυ Ωραίoυ, τoυ Μεγάλoυ και τ’ Αληθιvoύ, με στόχo τηv Αvάσταση και τηv Επιστρoφή στις πατρoγovικές μας εστίες.Τo δίκαιo τελικά θα επικρατήσει!
Στώμεν καλώς. Με υψηλό το φρόνημα, με αφοσίωση στις αθάνατες αξίες της φυλής μας, ας παραμείνουμε ενωμένοι, και γρήγορα, πολύ γρήγορα πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα ανατείλει επιτέλους και πάλι ο ήλιος της χιλιάκριβης της Λευτεριάς πάνω στους ουρανούς της πολύπαθης πατρίδας.
Αδέλφια. Ψηλά τις καρδιές. Πίστη και ελπίδα στο δίκαιο του αγώνα μας. Να, στην Ανατολή, άρχισε να χαράζει, να φαίνεται ο ήλιος της Λευτεριάς πάνω από τον πατημένο Πενταδάκτυλο, που θα φέρει ζωή και τη χαρά σε ολόκληρη την μαρτυρική πατρίδα. Ψηλά τις καρδιές μας – ελάτε να γιορτάσουμε τη Λευτεριά. Μας το ζητάνε οι παλιές γενεές που μας έφυγαν, μας το ζητάνε οι νέες γενεές που θα έρθουν.
