Γράφει η Μαίριλυν Ζαννέτου
Εκπαιδευτικός/Συγγραφέας
42 αργύρια.
Για τζείνους που κρούσαν.
Τους τέσσερις.
Την ώρα που η ανθρωπότητα κοιμόταν.
Την ώρα που ο ήλιος έφεγγε μόνο για τους άλλους.
Την ώρα που δεν τους ανήκε.
42 αργύρια.
Να ξεπλύνουν τις τύψεις των μεσοαστών.
Να φορέσουν πέρλες και να κρυφτούν πίσω από βαρύγδουπες ομιλίες.
42 αργύρια
Για όλες τις φορές που κανείς δεν φώναξε τ’ όνομά τους.
Για τα χέρια που δεν σήκωσαν ψηλά τη στάχτη των κορμιών τους.
42 αργύρια
Για τους όγκους σιωπής.
42 αργύρια βοηθείας.
Να μπουν στον κουμπαρά της ξενιτιάς.