«Ας όψονται τζείνοι που τα εκάμασι»
SkalaTimes
H Τουρκική εισβολή στην Κύπρο του 1974 δεν ξεχνιέται όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Κι αυτό δεν μας το υπενθυμίζουν οι σειρήνες κάθε 20 του Ιούλη, αλλά οι συγγενείς των νεκρών, των αγνοούμενων, των αιχμαλώτων, οι ίδιοι οι αιχμάλωτοι που κατάφεραν να ελευθερωθούν, να ζήσουν και σήμερα να αφηγούνται την τραγωδία… Μας το υπενθυμίζουν οι προσφυγικοί συνοικισμοί, οι πρόσφυγες, τα κατεχόμενα εδάφη μας, η σημαία του Αττίλα στον Πενταδάκτυλο.
Την προδωσία, το πραξικόπημα, την εισβολή, τον πόλεμο, την κατοχή, δεν μας τα υπενθυμίζει κανένα “ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ”, κανένα βιβλίο ιστορίας και κανένα επετειακό αφιέρωμα. Τα ζούμε και να ανασαίνουμε, ακόμη κι όσοι ήμασταν αγέννητοι το ’74.
Η τουρκική στρατιωτική εισβολή στην Κυπριακή Δημοκρατία ξεκίνησε στις 20 Ιουλίου 1974, πέντε μέρες μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Η Τουρκία υποστήριξε, για να δικαιολογήσει την εισβολή της, πως “η επιχείρηση αποτελούσε ειρηνευτική επέμβαση νομιμοποιημένη από το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων (συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου)”.
Τόσο τα Ηνωμένα Έθνη όσο και το Συμβούλιο της Ευρώπης την αναφέρουν ως εισβολή και όχι ως ειρηνευτική επέμβαση.
Το πραξικόπημα διατάχθηκε από την Χούντα των Αθηνών και πραγματοποιήθηκε από την κυπριακή Εθνική Φρουρά σε συνεργασία με την οργάνωση ΕΟΚΑ Β’.
Το πραξικόπημα ανέτρεψε τον πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και στόχος του ήταν η ένωση του νησιού με την Ελλάδα.
Ο τοποθετημένος από τους πραξικοπηματίες νέος Πρόεδρος, Νίκος Σαμψών, ανακήρυξε την Ελληνική Δημοκρατία της Κύπρου.
“Στις 20 Ιουλίου, η Τουρκία εισέβαλε στο νησί, προφασιζόμενη το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων. Οι τούρκικες δυνάμεις εντός τριών ημερών κατέλαβαν την Κερύνεια και την περιοχή γύρω από την πόλη. Στις 23 Ιουλίου κηρύχθηκε εκεχειρία και τόσο η Χούντα των Αθηνών όσο και η πραξικοπηματική κυβέρνηση της Κύπρου κατέρρευσαν. Ακολούθησαν δύο γύροι διαβουλεύσεων στη Γενεύη μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρών, στις οποίες η Τουρκία ζητούσε ομοσπονδιακή λύση, ανταλλαγή πληθυσμού και το 34% των εδαφών της Κύπρου να ελέγχεται από τους Τουρκοκύπριους. Στις 14 Αυγούστου, οι συνομιλίες της Γενεύης κατέρρευσαν και η Τουρκία ξεκίνησε δεύτερη επιχείρηση («Αττίλας ΙΙ») κατά την οποία κατέλαβε το 36,2% του νησιού και εκτόπισε 120 χιλιάδες Κύπριους (άλλες 20 χιλιάδες παρέμειναν εγκλωβισμένοι), ενώ συνολικά σκοτώθηκαν περίπου 3 χιλιάδες Ελληνοκύπριοι.
Γύρω στις 150.000 άνθρωποι (πάνω από το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού και το ένα τρίτο των Ελληνοκυπρίων) προσφυγοποιήθηκαν. Ένα χρόνο αργότερα, 60 000 περίπου Τουρκοκύπριοι, μετακινήθηκαν από τις ελεύθερες νότιες περιοχές, στις ελεγχόμενες από τις τουρκικές δυνάμεις βόρειες περιοχές. Το 1983, ανακηρύχθηκε η Τούρκικη Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου, αναγνωρισμένη μόνο από την Τουρκία. Η διεθνής κοινότητα θεωρεί τα εδάφη της ΤΔΒΚ ως κατεχόμενη από τις τουρκικές δυνάμεις περιοχή της Δημοκρατίας της Κύπρου.
Η κατοχή εξακολουθεί να θεωρείται παράνομη, ενώ οι συνομιλίες για λύση του Κυπριακού ζητήματος συνεχίζονται”.
H Κύπρος πρέπει να ελευθερωθεί και σε αυτή να ζήσουν ελεύθεροι όλοι οι Κύπριοι. Ζούμε, ελπίζουμε και αγωνιζόμαστε για εκείνη τη μέρα….
