H ΠΟΓΟ Λάρνακας διοργανώνει μια όμορφη ποιητική βραδιά σε στίχους των ποιητών Κυριάκου Καρνερα και Ανδρέα Μαππουρα.
- Την 1/8/2021
- Στις 8μμ.
- Στο Πολυχωρο Δημιουργικότητας & Πολιτισμού, Λαρνακας (πρώην Λέσχη Λάρνακας)
- Για πληροφορίες: τηλ. 99966950
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΙΗΤΕΣ ΜΑΣ:
ΚΥΡΙΑΚΟΣ Θ. ΚΑΡΝΕΡΑ
Ο Κυριάκος Θ. Καρνέρας ήταν λαϊκός ποιητής από την Κύπρο. Γεννήθηκε στο χωριό Ξυλοτύμβου τον Ιανουάριο του 1900 και πέθανε το 1986.
Ο Κυριάκος Θ. Καρνέρας ήταν αγράμματος. Ο πατέρας του ήταν φτωχός έτσι τον έστειλε μισταρκό (μισθωτός εργάτης). Ακολούθησε έτσι από πολύ μικρός το επάγγελμα του βοσκού μέχρι το θάνατό του. Το 1923 παντρεύτηκε τη συγχωριανή του Ελισάβετ Αδάμου και μαζί έκαναν 7 παιδιά. Ο Καρνέρας φτωχός καθώς ήταν δεν ευτύχησε να πάρει καμιά μόρφωση, αυτό όμως δε στάθηκε εμπόδιο στο να καθιερωθεί ώς ένας ρωμαλέος λαϊκός ποιητής.
Η ποίηση του μπορεί να χωριστεί σε 3 ενότητες: 1) Τα ερωτικά 2) Τα αγροτικά και 3) τα κοινωνικά-ηθικολογικά. Ο Γ. Λυσιώτης αναφέρει ότι “Πολύ χαριτωμένος είναι ο τρόπος του στα ερωτικά τραγούδια, όπου δημιουργεί μια ατμόσφαιρα φετιχιστική και οδηγείται στο σύνολο της ομορφιάς ξεκινώντας από τα διάφορα μέλη του σώματος της γυναίκας, όπως τα μάτια, τα φρύδια, τα μαλλιά, τα στήθη, τα μάγουλα, τα πόδια κ.α.” Η τιμή της ανακάλυψης αυτού του ρωμαλέου λαικού ποιητή των κοκκινοχωρίων ανήκει στον Τεύκρο Ανθία, ο οποίος καθοδηγούσε τον Καρνέρα στο δρόμο της ποίησης και φρόντιζε να δημοσιοποιούνται ποιήματά του στην εφημερίδα “Πρωινή”, κάνοντάς τον έτσι γνωστό στο ευρύτερο κυπριακό κοινό.
Εξέδωσε 3 ποιητικές συλλογές και το 1980 ανθολογήθηκαν οι προηγούμενες ποιητικές συλλογές μαζί με άλλα ανέκδοτα ποιήματα και κοφτά τραούθκια (δίστιχα).
EIMAI
Εἶμ’ ἀγράμματος κουλούτζ‘ιν, ἒν θωρῶ τὰ δκυό μου νύσ‘ια
τζ εις τὴν γῆν γοιὸν το σκουλούτζ‘ιν πασπατεύκω ἴσ‘ια ἴσ‘ια.
Εἶμαι ὅπως μνιὰ κουζούλα, εἶμαι γέρημος ’πὸ οὕλα,
πὄν ἔσ‘ει’ποτζ‘εῖ τζ‘αι τζ‘εῖ εἰς τὸν κόσμον παραπάνω.
Τζ ἡ δουλειά μὄν βοσσ ιτζ‘ὴ τζ·αὶ βοσκὸς ἐννὰ πεθάνω,
γιατί‘ ὁ τζ‘ύρης μ’ ὁ φτωχός ἄφησέν με δίχα φῶς.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΠΠΟΥΡΑ
Σημαντικός σύγχρονος λαϊκός ποιητής, γνωστότατος παγκυπρίως. Γεννήθηκε στο χωριό Αραδίππου το 1918. Φοίτησε μέχρι την πέμπτη τάξη του δημοτικού σχολείου του χωριού του και στη συνέχεια αναγκάστηκε να αρχίσει εργασία. Εργάστηκε σε διάφορα επαγγέλματα: ως βοσκός, χαμάλης, εργάτης στις οικοδομές, αλλά κυρίως στα λατομεία, αρχικά ως ανειδίκευτος εργάτης και ύστερα ως λατόμος. Παρακολούθησε κάποια μαθήματα βυζαντινής μουσικής, με σκοπό να γίνει ψάλτης, χωρίς όμως τελικά να το κατορθώσει, αν και αρκετές φορές έψαλλε στις εκκλησίες. Σ’ ένα πανηγύρι, όπου πήγε για να μεταφέρει ζώα, γνωρίστηκε με τον ποιητάρη Αναστάση Γρίβα* και για λίγο έγινε βοηθός του: απάγγελλαν και οι δυο τα ποιήματα του Γρίβα, σε πανηγύρια και άλλες εκδηλώσεις, και πωλούσαν ποιητικές φυλλάδες. Αμέσως μετά γνωρίστηκε με τον ποιητάρη Χαρ. Άζινον*, του οποίου επίσης έγινε βοηθός για σύντομο διάστημα. Στη συνέχεια, από το 1948 και εξής, ο Ανδρέας Μαππούρας άρχισε να γράφει ποιήματα — στο κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα φυσικά — να τα τυπώνει σε φυλλάδες και να ασκεί ο ίδιος το επάγγελμα του ποιητάρη, γυρίζοντας σ’ όλη την Κύπρο, απαγγέλλοντας σε πόλεις και χωριά και πουλώντας τις ποιητικές φυλλάδες του. Τα ποιήματα των φυλλάδων αυτών ήσαν βασικά επικαιρικά, εμπνευσμένα από δραματικά γεγονότα (φόνους, ερωτικές τραγωδίες, δυστυχήματα, φυσικές καταστροφές κ.α.) που πάντοτε προκαλούσαν το ενδιαφέρον του λαού. Επίσης, αρκετά ποιήματά του σε φυλλάδες ήσαν εμπνευσμένα από τους αγώνες της Κύπρου καθώς και από εκκλησιαστικά θέματα. Ο δρ. Κ. Γ. Γιαγκουλλής, στο έργο του Κύπριοι Λαϊκοί Ποιητές, απαριθμεί συνολικά 74 εκδομένες φυλλάδες του Α. Μαππούρα από το 1948 μέχρι το 1982, οι περισσότερες οκτασέλιδες, ενώ μερικές είναι των 12 και άλλες των 4 ή 6 σελίδων.
Ποιήματά του συγκέντρωσε ο Α. Μαππούρας και στη συλλογή του με τίτλο Οι Γερο Πλάτανοι που κυκλοφόρησε το 1978.
Ο Ανδρέας Μαππούρας πήρε επίσης μέρος σε πολλές γιορτές του Κατακλυσμού και σε άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις και βραβεύτηκε επανειλημμένα. Έγραψε επίσης πολλά ποιήματα ερωτικά, κοινωνικά, διδακτικά κ.α.
Πέθανε το 1997.
Ο νεκρός ποιητής
Άμα πεθάν’ ο ποιητής
τότεν να τον γυρέψουν
μπορεί κόμα στην μνήμη του
κερί για να του πέψουν.
Ν’ ακούσουν τα τραούδκια του
ν’ ακούσουν την φωνήν του
και να τους πει τα βάσανα
που τράβαν στην ζωήν του.
Που ζιεί γυρίζει τα χωριά
τραούδκια να πουλήσει
για να συνάξει κάτι τι
που θέλει για να ζήσει.
Πολλά ανάρκοι να βρεθούν
να τον υποστηρίξουν
και την καλή τους την καρκιάν
για λλόου του να δείξουν.
Τώρα, μακούει με λαλεί
επέθανεν εθάφτη
και στου Μουχτάρη το χαρτί
ένας νεκρός εγράφτη
Τα κόκκαλά του μείνασιν
παρέα με το χώμα
στην γην πιον εν ιστρέφεται
με ξαναννοίει στόμα
Ας το σκεφτούν οι ζωντανοί
και να το μελετήσουν
τους ποιητές που μείνασιν
για να τους βοηθούσιν
Όι άμα πεθάνουσιν
να κλαιν πουπανωθκιόν τους
και να γυρεύκουν δανεικά
ρούχα για το θαφκιόν τους.
Τ’ όνομαν του ποιητή
αθάνατον μεινίσκει
και μες στο χώμα μανιχά
τον νεπαμόν του βρίσκει.
