“Τα ζώα δεν διώχτηκαν ποτέ από τον Παράδεισο…”
-Μίλαν Κούντερα, 1929-, Τσέχος συγγραφέας
Mε ένα κείμενο του στα ΜΚΔ ο συνδημότης μας Μιχάλης Γεωργίου μας υπενθυμίζει πως τα τετράποδα το μόνο που ζητούν είναι αγάπη και ανθρωπιά. Δυστυχώς όμως, την ανθρωπιά πολλοί συν-ανθρώποι μας δεν την έχουν, είναι αυτοί που δεν τους αξίζει να λέγονται άνθρωποι!
Στο τέλος του κειμένου του, ο Μιχάλης τονίζει ότι “το κράτος πρέπει να ευαισθητοποιηθεί και να δει την νομοθεσία με την πάσα σοβαρότητα που αρμόζει σε περιπτώσεις σαν και αυτή και άλλων πολλών αισχρών και ανεπαίσχυντων εγκλημάτων κατά των ζώων”.
Η ανάρτηση του Μιχάλη Γεωργίου που αφορά περισταστικό που έγινε στο Κίτι:
Αγαπητέ μου “συν΄Ανθρωπε” ένιωσα την ανάγκη να σε ενημερώσω για την κατάσταση που άφησες τον σκύλο που χτύπησες και παρέσυρες για πολλά μέτρα την περασμένη Κυριακή το βράδυ στο Κίτι και που όταν αντιλήφθηκες τι έκανες, εγκατέλειψες αυτό το πλάσμα ανάπηρο, με σπασμένο σπόνδυλο κατάγματα, να σέρνει το σώμα του με τα δυο του μπροστινά πόδια πριν κλειδώσουν και αυτά από το την ζημιά στο νεύρο και του θρυμματισμένου σπονδύλου.
Αυτός ο κοπρίτης που παρέσυρες λοιπόν και σου έκαμε ζημιά στο προφυλακτήρα του αυτοκίνητου σου, που σίγουρα θα εκνευρίστηκες που το είδες, είναι ένα σκυλάκι 5 χρονών που μεγάλωσε και ζει σε ένα σπίτι με μια πανέμορφη οικογένεια και ένα Μωρό 9 μηνών που κοιμάται δίπλα του και το προσέχει. Για αυτή την οικογένεια είναι ακόμα ένα παιδί τους, που το μεγάλωσαν με απέραντη αγάπη και ακόμα πιο πολλή ανιδιοτελή αγάπη τρέφει το σκυλάκι προς την οικογένεια.
Μια κακή στιγμή ώθησε το σκυλάκι να τρέξει έξω από το ανοιχτό κάγκελο και κάτι που του τράβηξε την προσοχή στο δρόμο το έφερε στους τροχούς σου. Το είδες φρέναρες το χτύπησες συνέχισες ξανά φρέναρες σιγουρεύτηκες πως το ξέκανες και όταν είδες να φωνάζουν πίσω σου εξαφανίστηκες. Μάθε λοιπόν πως βρέθηκαν κάποιοι άλλοι συνάνθρωποί σου και το μάζεψαν και το μετέφεραν στην κλινική όπου του χορηγήθηκε μορφίνη για να ηρεμίσει, να πάψει να κλαίει και να σταματήσουν οι φρικτοί, ισχυροί και αφόρητοι πόνοι.
Σήμερα μπαίνει χειρουργείο και η οικογένεια του περιμένει την ενημέρωση του γιατρού αν θα ζήσει τελικά και πόσο τραγική θα είναι η αναπηρία που του έχεις αφήσει.
Ξέρεις “φίλε” όταν έβλεπα το video πριν από λίγο από κάμερες ασφαλείας κατάλαβα ότι δεν έχω παράπονο που έτρεχες, όλοι μας τρέχουμε για πολλούς λόγους, ή που δεν είδες το σκυλάκι αν και ακόμα διερωτώμαι τι έκανες και με τι ήσουν απασχολημένος για να μην δεις σε τόσο φωτισμένο δρόμο, ευθεία γραμμή, να κάθεται ένα μεσαίου μεγέθους σκυλάκι ακίνητο. Αυτό που με προβληματίζει είναι τι άνθρωπος είσαι να κτυπάς, να τραυματίζεις και να εγκαταλείπεις ένα πλάσμα έτσι. Εσύ ζεις αναμεσά μας, εσύ έχεις οικογένεια, έχεις ανθρώπους που σου έχουν εμπιστοσύνη, σε αγαπάνε, εσύ είσαι επικίνδυνος για όλους γύρω σου, περιφέρεσαι με το διεστραμμένο, άρρωστο μυαλό σου, άκαρδος, ανελέητος και σε αποδεχόμαστε, εσύ κοιμάσαι ήσυχος και σε κάποιους άλλους στέρησες την γαληνή, τον ύπνο, την υγειά τους και σε ένα μικρό κοριτσάκι 9 μηνών την συντροφιά του. Και τέλος σε ένα αθώο πλάσμα τα πόδια του, το παιχνίδι, την χαρά και το κούνημα της ουράς του μόλις ακούει το όνομα του από το στόμα της οικογενείας του. Να σε καλά “αδερφέ” να σε χαίρονται και να συνεχίσεις να κοιμάσαι ξέγνοιαστα.
Μέχρι το κράτος να ευαισθητοποιηθεί και να δει την νομοθεσία με την πάσα σοβαρότητα που αρμόζει σε περιπτώσεις σαν και αυτή και άλλων πολλών αισχρών και ανεπαίσχυντων εγκλημάτων κατά των ζώων προσέχεται τα Μωρά σας, μπορεί αύριο αυτός ο “συν΄Ανθρωπος” μας να σκοτώσει και να εγκαταλείψει το δικό σας παιδί που έτρεξε να πάρει την μπάλα του από το δρόμο ή βγήκε απλά μια βόλτα με το ποδήλατο.
