Επιμνημόσυνος Λόγος του Καθηγητή
ΖΑΝΝΕΤΟΥ ΤΟΦΑΛΛΗ
Την περασμένη Κυριακή 8 Αυγούστου 2021, ο Σύνδεσμος Αραδιππιωτών Αγγλίας τέλεσε στην Εκκλησία των Αγίων Πάντων, χοροστατούντος του πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Ζαφειράκου, το ετήσιο εθνικό Μνημόσυνο για τους περόντες και αγνοουμένους της Αραδίππου.
Επιμνημόσυνο λόγο εκφώνησε ο Καθηγητής Ζαννέτος Τοφαλλής, ο οποίος αφού εξληρε το
μεγαλείο της θυσίας τους τόνισε και τα ακόλουθα:
Σήμερα ο Σύνδεσμος Αραδιππιωτών τελεί το ετήσιο Εθνικό Μνημόσυνο των Αραδιππιωτών Ηρώων και Μαρτύρων της Κυπριακής Ελευθερίας. Αναφέρω με ευλάβεια τα ονόματά τους, όπως τα σταχυολόγησα από το υπέροχο βιβλίο ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ – Η ΑΥΛΗ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΤΕΙΑΣ, που εκδόθηκε τελευταία από τον Δήμο Αραδίππου.
Δολοφονηθέντες το 1958
Ιωάννης Καρύπης
Παντελής Μιχαηλάς
Πεσόντες το 1964
Παύλος Μιχαηλάς
Παντελής Κοντός
Πεσόντες το 1974 κατά την Τουρκική εισβολή
Γεώργιος Σταύρου Ττόουλος
Τάσος Παπαθανασίου
Μάριος Σιαρής
Κυριάκος Καλλικά Πιρπίτση
Στέλιος Ελευθερίου
Ελευθέριος Γεωργίου του Ανδρέα
Ανδρέας Μίσιης
Νίκος Κυριάκου Κακής
Αγνοούμενοι της Εισβολής
Δημήτρης Φιλής
Σαββάκης Χατζηματθαίου
Δημήτρης Κοντονικόλα
Μιχάλης Παγώνης
Γιαννάκης Γιαννάτζιη
Κωστάκης Ζαχαρία Συμεού
Δημήτρης Μωυσέως Μαλακίδης
Φίλιππος Παναγή Ντουρή και
Χρίστος Ερμογένους
Οι πιο πάνω Αραδιππιώτες έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την ελευθερία, την εδαφική ακεραιότητα και την τιμή της Κύπρου κατά την Τουρική εισβολή τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974. Ανείπωτα τα βάσανά τους αλλά και των συγγενών απερίγραπτος ο στεναγμός.
Συγκεντρωθήκαμε εδώ με συγκίνηση και υπερηφάνεια, για ν’ αποδώσουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες της Κύπρου που πολέμησαν και θυσιάστηκαν για της πατρίδας την ελευθερία.
Οι πεσόντες Αραδιππιώτες που μνημονεύουμε σήμερα θυμήθηκαν τα πρoφητικά λόγια τoυ Ρήγα Φερραίoυ:
Καλύτερα μιας ώρας
ελεύθερη ζωή
Παρά σαράvτα χρόvια
Σκλαβιά και Φυλακή!
Θυμήθηκαν, επίσης, εκείvo τo αθάvατo απόφθεγμα τoυ Διovύσιoυ Σoλωμoύ, τoυ εθvικoύ μας πoιητή:
Κλείσε μεσα στηv ψυχή σoυ τηv Ελλάδα
Θα αισθαvθείς vα αvαβρύζει μέσα σoυ
έvα αvθρώπιvo μεγαλείo.
Θα είσαι ελεύθερoς!
Η ιστορία μας διδάσκει ότι όταν οι Έλληνες ήταν ενωμένοι έκαναν θαύματα – όταν ήταν διχασμένοι προκαλούσαν εθνική καταστροφή. Και η ιστορία μας είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα.
Οι Άγγλοι φιλέλληνες συνεχώς με ρωτάνε – Γιατί οι αρχαίοι Έλληνες που έδωσαν τα φώτα και τον πολιτισμό στην οικουμένη αλληλοσκοτώνονται; Γιατί, λοιπόν, γιατί; Παραδείγματα – Άπειρα.
Παραθέτω μόνο μερικά. Από τα χρόνια τα μυθικά, ο Προμηθέας – όπως μας υπενθυμίζει ο αθάνατος Αισχύλος – τον κάρφωσαν πάνω στον αφιλόξενο Καύκασο γιατί έδωσε τη φωτιά και την ελπίδα ζωής στην ανθρωπότητα. Ο Σωκράτης, ο μεγαλύτερος Δάσκαλος που γέννησε ποτέ η οικουμένη αναγκάστηκε να πιεί το κώνειο. Ο Θεμιστοκλής, ο ήρωας της Σαλαμίνας, καταδικάστηκε από τους δικούς του. Κι αργότερα τον 19 ο αιώνα οι ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και Μακρυγιάννης και τον 20όν αιώνα οι μεγαλύτεροι ίσως άντρες της νεοελληνικής ιστορίας, ο Μανώλης Γλέζος, ο ήρωας της Ακρόπολης που ντροπιασε τον Γερμανικό φασισμό, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Μίκης Θεοδωράκης και πριν 47 χρόνια ο Εθνάρχης Μακάριος. Αυτά είναι μόνο λίγα παραδείγματα.
Είναι αυτός ο διχασμός, αυτή η αιώνια κατάρα του ελληνισμού, έφερε το προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β’ που άνοιξαν τις καγκελόπορτες στους Τούρκους για να εισβάλουν στην Κύπρο.
Και ο λαός μας να υποφέρει εδώ και 47 χρόνια.
Και να θυμόμαστε αυτό το αθάνατο σοφό ρητό ενός φίλου Αραδιππιώτη, του
Νίκου Λύτρα, που μου το υπενθυμίζει ξανά και ξανά:
‘Ενας λαός που ξεχνάει την ιστορία του και το παρελθόν του δεν έχει
μέλλον.
Αδέλφια. Ψηλά τις καρδιές. Πίστη και ελπίδα στο δίκαιο του αγώνα μας. Να, στην Ανατολή, άρχισε να χαράζει, να φαίνεται ο ήλιος της Λευτεριάς πάνω από τον πατημένο Πενταδάκτυλο, που θα φέρει ζωή και τη χαρά σε ολόκληρη την μαρτυρική πατρίδα. Ψηλά τις καρδιές μας – ελάτε να γιορτάσουμε τη Λευτεριά. Μας το ζητάνε οι παλιές γενεές που μας έφυγαν, μας το ζητάνε οι νέες γενεές που θα έρθουν.
Να μου επιτρέψετε προτού τελειώσω, να αφιερώσω στους τιμώμενους Αραδιππιώτες
τα αθάνατα λόγια του μεγάλου μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη:
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!
Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα!
Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ’ τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ’ αίματα!
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!
Και ο λαός μας υψώνει το ανάστημά του με ψυχικό σθένος και δύναμη, με την πίστη στις αθάνατες αξίες στις οποίες μεγάλωσε ο περήφανος λαός μας και βροντοφωνάζει, με στεντόρια φωνή ο γαμπρός της Αραδίππου, (σημειώνω εδώ ότι η γυναίκα του Ανθία, η Αναστασία καταγότανε από την Αραδίππου), ο Τεύκρος Ανθίας, βροντοφώναξε σαν τον αρχαίο Στέντορα αυτό το σάλπισμα –
Δεν γονατίζει ο Πλάτανος
Στην Άγρια Καταιγίδα
Ούτε κι ο ανυπόταχτος λαός
Που αγωνίζεται κι αγωνιά
Για τη χιλιάκριβη τη Λευτεριά
Τη Λευτεριά!»
Τιμή και Δόξα στα Παλλικάρια της Αραδίππου που έδωσαν τη ζωή τους για την Τιμή
και την Ελευθερία της Πατρίδας μας. Αιωνία τους η Μνήμη!
