Με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκυο, μιλήσαμε μ’έναν από τους αθλητές
που εκπροσωπήσαν την Ελλάδασ’αυτούς, μιλήσαμε με τον αρσιβαρίστα Θοδωρή
Ιακωβίδη. Ένα ευαίσθητο και μετρημένο παιδί που παρά τα πολλά κιλά που σηκώνει στις
καθημερινές προπονήσεις και τους αγώνες έρχονται στιγμές που λυγίζει από κάποιες
προσωπικές δυσκολίες. Δυσκολίες που τις ξεπερνά με την στήριξη του κόσμου, αυτού που του δίνει δύναμη να συνεχίζει τις σκληρές προπονήσεις και να συνεχίζει να κάνει περήφανη την Ελλάδα στους αγώνες που την εκπροσωπεί .
Ο ίδιος στο διαδικτυακό περιοδικό μας skalatimes εξηγεί γιατί οι αθλητές της άρσης
βαρών είναι καταδικασμένοι να κάνουν ισόβια άρση βαρών, πως η διοίκηση της
ομοσπονδία της άρσης βαρών «έσπρωχνε» το άθλημα έξω από τους Ολυμπιακούς αγώνες, τα αισθήματα που είχε στους αγώνες που μόνο αυτός εκπροσωπούσε την Ελλάδα και
πολλά άλλα για αυτό το ιδιαίτερο άθλημα. Mε ιδιαίτερη τιμή σήμερα κουβεντιάζουμε με τον Έλληνα Ολυμπιονίκη της άρσης βαρών, Θοδωρή Ιακωβίδη. Ανάμεσα σε άλλα, με συγκίνηση, ο Θοδωρής μας είπε: “Ένιωσα πολύ όμορφα και πείρα άπειρη αγάπη. Είχα λάβει πολύ όμορφα μηνύματα από απλό κόσμο, από άτομα που δεν γνώριζα. Τους ευχαριστώ όλους. Η βοήθεια όλων ήταν έμπρακτη. Βέβαια, θέλω να ευχαριστήσω και κάποιους ανθρώπους από την Κύπρο που με βοήθησαν και θέλω να τους πω ότι βοηθώντας εμένα βοήθησαν και άλλα παιδιά γιατί και εγω με την σειρά μου θα βοηθήσω άλλα παιδιά και δεν θα τα αφήσω να σταματήσουν. Τους υπόσχομαι ότι στο Παρίσι το 2024 δεν θα πάω μόνος μου”.
Της Στέλλας Παπά
Θοδωρή πότε άρχισε να τριγυρνά στο μυαλό σου η σκέψη να ασχοληθείς με την άρση βαρών και πότε τελικά έγινε μέρος της καθημερινότητας σου;
Απο παιδί, θυμάμαι τον εαυτό μου να βλέπει άρση βαρών, (αν και δεν σκεφτόμουν να γίνω
αθλητής), γιατί τότε είχαμε μια πολύ δυνατή ομάδα, με πολλές επιτυχίες και την παρακολουθούσε πολύς κόσμος.
Την απόφαση μου να γίνω αθλητής και να ασχοληθώ με την άρση βαρών, την είχα πάρει στη
έκτη δημοτικού όταν έμαθα για το αθλητικό γυμνάσιο μετά από κάποιες εξετάσεις και
δοκιμασίες που μας έκαναν εκεί. Επισημά λοιπόν η ενασχόληση μου με την άρση βαρών είχε
αρχίσει το 2002 στο αθλητικό σχολείο.
Το 2005 είχα δώσει τον πρώτο μου αγώνα και άρχισα να μπαίνω πιο βαθιά, άρχισα να
ονειρεύομαι ολυμπιάδες, παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αλλά και εθνικές ομάδες.
Ένα από τα όνειρα μου πραγματοποιήθηκε το 2016, όταν αγωνιστικά στους Ολυμπιακούς
αγώνες.
Πως ένιωθες που ήσουν ο μοναδικός αθλητής της Άρσης Βαρών που αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και του Τόκυο;
Σίγουρα το ότι εκπροσωπούσα την χώρα μου σε ολυμπιακούς ήταν τιμή, ήταν ένα όνειρο
που ήθελα να πραγματοποιήσω. Βέβαια, ήταν λυπηρό το γεγονός ότι ήμουν ο μοναδικός που
θα το έκανε, γιατί τότε υπήρχαν αρκετά ταλαντούχα παιδιά τα οποία ήταν αντάξια με μένα
και θα μπορούσαμε να εκπροσωπήσουμε όλοι μαζί την Ελλάδα. Δυστυχώς οι καταστάσεις
δεν τους το επέτρεψαν και κάποιοι είτε αποχώρησαν, είτε σταμάτησαν και έτσι έφτασα
μόνος μου εκεί, αλλά χωρίς να έχω ιδιαίτερο άγχος που ήμουν μόνος.
Πως ένιωσες που ο κόσμος σε στήριξε όταν άκουσε τις δηλώσεις σου;
Ένιωσα πολύ όμορφα και πείρα άπειρη αγάπη. Είχα λάβει πολύ όμορφα μηνύματα από απλό
κόσμο, από άτομα που δεν γνώριζα. Τους ευχαριστώ όλους. Η βοήθεια όλων ήταν έμπρακτη .
Βέβαια, θέλω να ευχαριστήσω και κάποιους ανθρώπους από την Κύπρο που με βοήθησαν
και θέλω να τους πω ότι βοηθώντας εμένα βοήθησαν και άλλα παιδιά γιατί και εγω με την
σειρά μου θα βοηθήσω άλλα παιδιά και δεν θα τα αφήσω να σταματήσουν. Τους υπόσχομαι
ότι στο Παρίσι το 2024 δεν θα πάω μόνος μου.
Επόμενος στόχος σου λοιπόν είναι το χρυσό στο Παρίσι;
Βήμα βήμα. Δεν μ’αρέσει να λέω μεγάλα λόγια, πρώτος στόχος μου είναι απλά το Παρίσι
και μετά βλέπουμε.
Ποιά θεωρείς ότι ήταν η πιο σπουδαία σου νίκη μέχρι στιγμής;
Η πιο ωραία διάκριση και η πιο ευχάριστη μου στιγμή μέχρι σήμερα είναι η πρώτη θέση στους Μεσογειακούς του 2018. Γιατί οι Μεσογειακοί είναι σαν μια μικρή Ολυμπιάδα, στην οποία λαμβάνουν μέρος άτομα από τρείς ηπείρους Ασία, Ευρώπη και Αφρική. Η ανάκρουση, του εθνικού ύμνου, την ώρα που ήμουν στο βάθρο, θα μείνει πάντα χαραγμένη στο μυαλό
μου. Η μεγαλύτερη όμως στιγμή για μένα είναι η συμμετοχή μου στους ολυμπιακούς αγώνες.
Θεωρείς ότι τα νέα αγωνίσματα που προστίθενται στους ολυμπιακούς απομακρύνουν
τον κόσμο από την άρση βαρών;
Δεν νομίζω ότι ο κόσμος απομακρύνεται από την άρση βαρών. Βέβαια το ότι ήθελαν να βγάλουν την άρση βαρών από τους ολυμπιακούς είναι ένα δυσάρεστο γεγονός, στο οποίο
σημαντικό ρόλο παίξαμε εμείς και η διοίκηση της παγκόσμιας ομοσπονδίας, γιατί όπως
αποδείχτηκε είχε φθάσει τη διαφθορά στο έπακρο. Το ντοκιμαντέρ τον Γερμανών μιλούσε
για στημένες εκλογές, κάλυψη ντόπινκ, μίζες και πολλά άλλα.
Όμως τώρα που άλλαξε η διοίκηση, φαίνεται ότι άρχισε να καθαρίζει το σκηνικό και να
μπαίνουν τα πράγματα σε μια τάξη.
Προσωπικά όμως πιστεύω πως η προσθήκη νέων αθλημάτων δεν θα δουλέψει.
Γιατί λες ότι φταίτε εσείς;
Εμείς όταν λέω, εννοώ σαν άθλημα, σαν παγκόσμια ομοσπονδία, γιατί αυτή η ίδια δεν
προστάτεψε το προϊόν της. Όταν αποδείχθηκε ότι αυτή ήταν διεφθαρμένη, δεν προστάτεψε
το άθλημα. Τώρα βέβαια έχουν μπει νέα πρόσωπα στη διοίκηση και φαίνεται να έχουν μπει
τα πράγματα σε μια σειρά, παρόλο που ακόμα υπάρχουν μέσα κάποια στοιχεία που
δημιουργούν προβλήματα…
Περίγραψε μας λίγο την καθημερινότητα ενός αρσιβαρίστα.
Ενός αρσιβαρίστα στην Ελλάδα γενικά ή ενός αρσιβαρίστα που κάνει πρωταθλητισμό.
Που κάνει πρωταθλητισμό.
Κάνει κάθε μέρα την προπόνηση του, τρώει κανονικά και στην ώρα τους όλα τα γεύμα του
και ξαπλώνει νωρίς.
Νιώθεις ότι στερήσε μικρές «χαρές» της ζωής λόγω αυτού του προγράμματος και της διατροφής;
Προφανώς, γιατί ένας άνθρωπος που κάνει πρωταθλητισμό και το κάνει όπως πρέπει είναι
σαν ένας μοναχός, δεν έχει εξόδους διακοπές κλπ.
“Παρανομίες” έκανες;
Ε έκανα καμία και εγώ, έχω βγει μερικές φορές από το πρόγραμμα μου.
Αν δεν κάνω λάθος σπουδάζεις;
Έχω τελειώσει γυμναστική ακαδημία
Ηταν δύσκολο το να σπουδάζεις και να κάνεις και πρωταθλητισμό;
Ναι γιατί και η γυμναστική ακαδημία ειχε πάρα πολλές ώρες προπόνηση και διάβασμα.
Το σώμα σου δεν το λυγίζουν τα μεγάλα βάρη…Υπάρχουν όμως στιγμές που η ψυχή και η καρδιά λυγίζει;
Βέβαια υπάρχουν στιγμές που λυγίζεις. Όταν έρχονται δυσκολίες στη προσωπική σου
ζωή και έχεις και τον πρωταθλητισμό, εννοείται και πως θα κλάψεις και πως θα έρθουν
στιγμές που θα νιώθεις πως δεν αντέχεις άλλο.
Μετάνιωσες για τις δηλώσεις που έχεις κάνει στους Ολυμπιακούς φέτος;
Όχι ποτέ. Γενικότερα ότι κάνω και ότι λέω είναι πηγαίο, είναι ο εαυτός μου αν πω ότι
μετάνιωσα είναι σαν να λέω μετανιώνω για τον εαυτό μου.
Υπήρχαν άτομα που σε έκριναν αρνητικά;
Βέβαια. Οι πρώτοι κιόλας που με έκριναν αρνητικά ήταν οι άνθρωποι από το άθλημα μου.
Δεν είναι τυχαίο που στο αεροδρόμιο δεν ήρθε κανείς από την ομοσπονδία να με υποδεχτεί.
Σε αγχώνει το πως θα επηρεαστεί το σώμα σου όταν σταματήσεις την άρση βαρών;
Οι αθλητές της άρσης βαρών είναι καταδικασμένοι να κάνουν ισόβια άρση βαρών γιατί όταν
σταματήσεις απότομα βγαίνουν κι αρχίζουν να σε πονάνε όλοι οι τραυματισμοί. Πρέπει λοιπόν να κάνεις συνεχώς προπόνηση για να κρατάς μυϊκή τονικότητα και να μπορεί το μυϊκό σύστημα
να είναι δυνατό και να μην πονά. Χρειάζεται να γυμνάζεσαι έτσι ώστε οι μύες να είναι
δυνατοί και να μην πονάνε οι αρθρώσεις.
Πως νιώθεις με όλ’αυτά που συμβαίνουν στη Ελλάδα αλλά και στον πλανήτη γενικότερα;
Η πανδημία είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο το οποίο έχει αλλάξει τις ζωές μας και δεν
νομίζω να μπορέσουμε να επιστρέψουμε ποτέ στους ρυθμούς που ήμασταν πριν.
Όσον αφορά τις φωτιές είναι λυπηρό. Είναι στενάχωρο να βλέπεις κόσμο να χάνει τις
περιουσίες τους, το φυσικό περιβάλλον να καταστρέφεται, να χάνονται τόσα ζώα.
Βέβαια, εγώ απ’όλο αυτό θα κρατήσω ένα θετικό, το ότι είδα τον κόσμο να ενώνεται και να
βοηθούν ο ένας τον άλλο. Αυτό μου δίνει ελπίδα πως ο κόσμος θα μείνει στο εμείς και όχι
στο εγω γιατί ο Έλληνας έχει κάτι μέσα του που λέγεται φιλότιμο και είναι βαθιά ριζωμένο
και σε τέτοιες καταστάσεις λειτουργεί και συντρέχει ο ένας για τον άλλο. Απλά δεν είναι
ανάγκη να φθάνουμε σε τέτοιες καταστάσεις για να το βγάζουμε προς τα έξω.
Τέλος, Θοδωρή Ιακωβίδη, ποια η ευχή σου για το μέλλον;
Υγειά. Άμα έχεις την υγεία σου μπορείς να κάνεις τα πάντα.
