O Σχολικός Εκπαιδευτικός Ψυχολόγος Ανδρέας Δημητρίου, δεν χρειάζεται συστάσεις. Εδώ και χρόνια, έχει κερδίσει τις καρδιές χιλιάδων γονέων και εκπαιδευτικών, (αλλά και παιδιών), με τις γνώσεις του, αλλά και τον επαγγελματισμό και προσωπικότητα του.
Ο Ανδρέας Δημητρίου δεν επαναπαύεται στα όσα έχει κερδίσει εδώ και χρόνια στον επαγγελματικό του χώρο, αλλά συνεχίζει ακατάπαυστα να επιδιώκει ότι καλύτερο για να προσφέρει μέσα από το επάγγελμα του. Αυτό δείχνουν οι σπουδές του στην Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία, αλλά και το νέο εκπαιδευτικό παιχνίδι που έχει δημιουργήσει και που ήδη βρίσκεται στην αγορά. Γι αυτό το νεο εκπαιδευτικό παιχνίδι με τίτλο Life Skills Box (Δεξιότητες Ζωής) μας μιλά σήμερα ο γνωστός εκπαιδευτικός ψυχολόγος της Λάρνακας.
‘Ενα ψυχαγωγικό εκπαιδευτικό παιχνίδι που μπορεί να αλλάξει τη ζωή του παιδιού, να το βοηθήσει να αναπτύξει χρήσιμες για την καθημερινότητα του δεξιότητες, αλλά συνάμα να βοηθήσει τους γονείς να μάθουν καλύτερα τα παιδιά τους και ως εκ τούτου να τα βοηθήσουν εκεί που χρειάζεται.
Της Γιώτας Δημητρίου
Ανδρέα καταρχάς πώς ξεκίνησε η ιδέα για το νέο αυτό εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό παιχνίδι που έχεις δημιουργήσει και που ήδη βρίσκεται στην αγορά;
Γιώτα μου καταρχάς να σε ευχαριστήσω που ήρθες σήμερα εδώ για να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη, για το εκπαιδευτικό μου παιχνιδι. Είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένος που βρίσκεται στην αγορά. Η ιδέα προέκυψε διότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ως ιδιώτης σχολικός/εκπαιδευτικός ψυχολόγος, που εργάζομαι καθημερινά με τα παιδιά, παρατήρησα και εξακολουθώ να το βλέπω, πως τα παιδιά δυσκολεύονται στο να διαχειριστούν τα συναισθήματα τους, όποια κι αν είναι αυτά, δυσκολεύονται να διαχειριστούν δύσκολες κοινωνικές καταστάσεις με τις οποίες έρχονται συχνά αντιμέτωπα.
Ένιωσα λοιπόν την ανάγκη, βλέπωντας πως υπήρχε και έλλειψη στην αγορά, να δημιουργήσω εγώ ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι, ένα εργαλείο για ανάπτυξη δεξιοτήτων ζωής για παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, για να μπορέσουν να αναπτύξουν τις απαραίτητες δεξιότητες που είναι χρήσιμες στην καθημερινότητα τους.
Για τί δεξιότητες μιλάμε και σε ποιους απευθύνεται το παιχνίδι αυτό;
Το παιχνίδι “Δεξιότητες Ζωής” απευθύνεται σε γονείς, βρεφοπαιδοκόμους, νηπιαγωγούς, δασκάλους, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ειδικούς παιδαγωγούς ψυχολόγους, αλλά και γενικότερα σε όλους όσους εργάζονται με παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Είναι ευκολόχρηστο παιχνίδι και οι στόχοι του συγκεκριμένου παιχνιδιού είναι η αναγνώριση , η έκφραση και η διαχείριση των συναισθημάτων που έχουν τα παιδιά σε διάφορες καταστάσεις, να μπορέσουν να αναπτύξουν τις απαραίτητες δεξιότητες για κοινωνική συναλλαγή και αλληλεπίδραση, να μπορούν να επικοινωνούν τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους σε κοινωνικές καταστάσεις, να μπορούν να εντοπίζουν και να επιλύουν προβλήματα, με ένα ομαλό και αποτελεσματικό τρόπο. Επιπλέον, κάποιες συγκρούσεις που ενδέχεται να συναντούν στο σχολείο, στο φροντιστήριο, ή σε άλλα περιβάλλοντα, να μπορούν με το συγκεκριμένο εργαλείο να μάθουν πως να διαχειρίζονται με το καλύτερο τρόπο όλα αυτά που αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητας τους.
Μπορεί να είναι επεμβατικός ο γονιός όταν παίζει αυτό το παιχνίδι με το παιδί του;
Πάρα πολύ ωραία ερώτηση! Στην αρχή αν αντιληφθούμε ότι το παιδί δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο κοινωνικό σενάριο/πρόβλημα της κάρτας, τότε ναι μπορούμε να ενθαρρύνουμε το παιδί δίνοντας του μια πρόταση λύσης και να δούμε την σκέψη του σε αυτή τη λύση, χωρίς όμως να του πούμε πως αυτή είναι η λύση. Διότι αφενός θέλουμε τη δική του σκέψη και αφετέρου σε ένα πρόβλημα υπάρχουν διάφορες διαφορετικές λύσεις.
Ένα παράδειγμα;
Αν πχ το παιδί πει “μα δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει η Φωτεινή γι αυτό το πρόβλημα”, τότε μπορούμε να του πούμε “τι θα έλεγες αν η Φωτεινή έκανε αυτό;” και έτσι ξεκινάμε ένα διάλογο με σκοπό να ξεδιπλωθεί και να μιλήσει το παιδί, έτσι ώστε να εκφράσει τις δικές τους σκέψεις.
Δηλαδή μπορούμε να δώσουμε μια πρόταση, μια σκέψη στο παιδί χωρίς να επιβάλουμε τη δική μας. Και είναι καλό να συζητήσουμε τις θετικές και αρνητικές επιπτώσεις της κάθε λύσης.
Άρα, η κάθε κάρτα χρειάζεται συζήτηση με το παιδί, και είναι μέσα από αυτή τη συζήτηση που το παιδί θα μπορέσει να πάρει απαντήσεις για δικά του θέματα που το απασχολούν στη δική του καθημερινότητα.
Στις κάρτες όπως θα δεις προσπάθησα να βάλω διάφορες τοποθεσίες και συναισθήματα (θυμού, άγχους, ντροπής, ζήλιας κ.α).
Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται το παιχνίδι αυτό;
Από παιδιά 4 ετών μέχρι 12.
Για έφηβους;
Τα παιδιά στην εφηβεία χρειάζονται άλλους τρόπους προσέγγισης για να μπορέσουν να αναπτύξουν δεξιότητες. Να πω ότι όσο μικρότερο είναι το παιδί τόσο το καλύτερο, γιατί στα πιο μικρά παιδιά μπορώ να “δραματοποιήσω” την ιστορία της κάθε κάρτας και έτσι να γίνει ακόμη πιο ενδιαφέρουσα η ιστορία/σενάριο για το παιδί. Μπορούμε δηλαδή να χρησιμοποιήσουμε κουκλάκια, θεατρικό στοιχεία, έτσι ώστε το παιδί να το βιώσει ακόμη περισσότερο.
Απ’ότι αντιλαμβάνομαι το παιχνίδι αυτό είναι και μια καλή ευκαιρία να περάσουν χρόνο οι γονείς με τα παιδιά τους….
Αυτό που λες είναι μια σωστή παρατήρηση. Πραγματικά, το παιχνίδι αυτό μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη της επικοινωνίας μεταξύ παιδιών και γονιών και να τους δώσει την ευκαιρία να περάσουν ποιοτικό χρόνο. Πέρα όμως από αυτό έχω δύο ερωτήσεις σε κάθε κάρτα που είναι “κρίσιμες” : Έχεις αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο; Αν σου συνέβαινε κάτι παρόμοιο τι θα έκανες;
Αυτές οι ερωτήσεις μπορεί να εκπλήξουν κάποιους γονείς με τις απαντήσεις που θα ακούσουν.
Σου έχουν πει κάτι τέτοιο γονείς;
Ναι είχα κάποιες περιπτώσεις που μου είπαν “Ανδρέα εγώ δεν ήξερα πως περνούσε κάτι τέτοιο το παιδί μου στο σχολείο!”. Άρα ναι, μπορούν να αντιληφθούν καλύτερα τι συμβαίνει στο παιδί τους έξω από το σπίτι τους.
Μια κάρτα μπορεί να βοηθήσει και τους ίδιους τους γονείς να μάθουν είτε πράγματα που συμβαίνουν στο παιδί τους, είτε να γνωρίσουν συναισθήματα που βιώνει το παιδί και έτσι να μπορέσουν να βοηθήσουν περαιτέρω το παιδί στο πως να αντιμετωπίσει το κάθε τι που βιώνει.
Σε μια εποχή που τα παιδιά σπαταλούν χρόνο σε ηλεκτρονικά, έρχεται αυτό το παιχνίδι να αποτελέσει ένα καλό εργαλείο ως παιχνίδι, για την ψυχολογία και το πνεύμα τους….
Βεβαίως, αυτό το παιχνίδι δίνει την ευκαιρία σε γονείς και παιδιά να αλληλεπιδράσουν, να δουν αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα (και όχι στο ψηφιακό κόσμο) και μέσα από ποιοτικό χρόνο και παιχνίδι να βρουν λύσεις της καθημερινότητας και να αναπτύξουν δεξιότητες ζωής.
Αυτό το παιχνίδι μπορεί να βοηθήσει το παιδί να γίνει πιο ανθεκτικό. Τα παιδιά θα μεγαλώσουν, θα γίνουν ενήλικες, πρέπει να μάθουν να χειρίζονται καταστάσεις με τον -όσο το δυνατό- πιο σωστό τρόπο. Η προσπάθεια μου ήταν η δημιουργία ενός παιχνιδιού που θα μπορούσε να ενισχύσει τις δεξιότητες των παιδιών, εξ’ ου και ο τίτλος Life Skills Box (Δεξιότητες Ζωής).
Πέρα όμως από τα οφέλη του παιχνιδιού είναι και μια ευκαιρία να απομακρυνθούν τα παιδιά από τα κινητά ….
Ναι, είναι ένα διασκεδαστικό παιχνίδι, εύκολο στη χρήση και παράλληλα εκπαιδευτικό. Το παιδί μπορεί να μάθει πολλά που αφορούν την καθημερινότητα του και πως να χειρίζεται καταστάσεις και από την άλλη ο γονιός, ο εκπαιδευτικός, ο παιδαγωγός, να μάθει πολλά για το παιδί μέσα από αυτό το παιχνίδι.
Που μπορεί κανείς να βρει το παιχνίδι αυτό και να το αγοράσει;
Προς το παρόν μπορείτε να το βρείτε μέσα από την ιστοσελίδα μου, εκεί υπάρχει ένας σύνδεσμος αγορών και μπορεί όποιος επιθυμεί να το παραγγείλει από εκεί και να του αποσταλεί. Πιθανόν σύντομα να υπάρχει και σε κάποια καταστήματα, είμαστε σε συζητήσεις.
Ανδρέα, δεν θα μπορούσαμε να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη, σήμερα, λίγες μόνο ημέρες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, χωρίς να σε ρωτήσω: η περσινή χρονιά ήταν ιδιαίτερη λόγω πανδημίας, το δικό σου μήνυμα στους γονείς που ετοιμάζονται να στείλουν τα παιδιά τους σχολείο, κάτω από αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες;
Ναι… ήταν πραγματικά μια δύσκολη χρονιά, για παιδιά, γονείς, εκπαιδευτικούς, για όλους. Αυτό που λέω πάντα στους γονείς, αυτό θα πω και τώρα Γιώτα μου. Οι γονείς να είναι κοντά στα παιδιά τους, να επικοινωνούν μαζί τους, να περνούν ποιοτικό χρόνο μαζί τους. Τα παιδά περνούν δύσκολα τώρα λόγω πανδημίας και έχουν πολλές σκέψεις και συναισθήματα που πολλές φορές δεν εξωτερικεύουν καν.
Θερμοπαρακαλώ τους γονείς να περνούν χρόνο με τα παιδιά τους, να συζητούν, να προσπαθούν να μην συγκρούονται με τα παιδιά τους, να βρίσκουν μαζί λύσεις σε διάφορα προβλήματα που αναδύονται και παράλληλα να είναι γονείς που να είναι σταθεροί, γιατί τα παιδιά μας είναι ευάλωτα σε αρνητικές συμπεριφορές.
