Γιορτάζουμε σήμερα την λαμπρότερη σελίδα της νεότερης ιστορίας του ελληνικού έθνους, το ΟΧΙ που βροντοφώναξαν οι Έλληνες στην υποταγή, στην υποδούλωση και στο φασισμό.
Γιορτάζουμε σήμερα την ηρωική αντίσταση και τις θυσίες των αγέρωχων Ελλήνων μαχητών, οι οποίοι πολέμησαν για τα ιδεώδη της Ελευθερίας, και της Δημοκρατίας.
Γιορτάζουμε σήμερα τον κλονισμό και την παταγώδη αποτυχία του Ιταλογερμανικού άξονα να καθυποτάξει την αδάμαστη Ελληνική ψυχή.
Γιορτάζουμε σήμερα την ανδρεία και τη ψυχική τόλμη των Ελλήνων μαχητών του Αλβανικού μετώπου οι οποίοι πολέμησαν την Ιταλογερμανική ναζιστική μαυρίλα, που είχε ήδη σκεπάσει ολόκληρη την Ευρώπη
Γιορτάζουμε σήμερα την αναγέννηση της ελπίδας και του φωτεινού παραδείγματος της αντίστασης προς τον κατακτητή.
Γιορτάζουμε σήμερα την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και το θρυλικό ΟΧΙ που ο ελληνικός λαός αντέταξε απέναντι στη φασιστική πρόσκληση.
Κυρίες και Κύριοι,
Ήταν χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 όταν ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, Εμμανουέλε Γκράτσι, κατόπιν οδηγιών από το δικτάτορα της Ιταλίας Μπενίτο Μουσολίνι, επισκέφθηκε τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά απαιτώντας την παραχώρηση στο στρατό της Ιταλίας λιμανιών, δρόμων, σιδηρόδρομων και χώρων για στρατόπεδα. Εμμέσως πλην σαφώς, η Ιταλία ζήτησε την παράδοση και υποδούλωση της Ελλάδας. Η Κυβέρνηση της Ελλάδας είχε διορία τρεις ώρες για να δώσει την απάντηση της στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι. Άμεση και ξεκάθαρη ήταν η απάντηση του Μεταξά: «Alors, c’ est la guerre!» το οποίο μεταφράζεται σε «Ώστε λοιπόν, πόλεμος!»
Ο απανταχού Ελληνισμός, με στοχασμό και περισυλλογή, στρέφει την ματιά του πίσω 81 χρόνια. Η Ελλάδα, στα μάτια του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι φάνταζε μικρή και αδύνατη να αντισταθεί. Δεν έλαβε όμως υπόψη του ο Μουσολίνι το ένδοξο παρελθόν και το μεγαλείο της ελληνικής φυλής. Τελείως αδαής και αγνώμων για την ένδοξη ιστορία του ελληνικού έθνους, ο Μουσολίνι αγνόησε το αγωνιστικό φρόνημα του Έλληνα και την απόφασή του για θυσία, υπερασπιζόμενος την πατρίδα του και τις παναθρώπινες αξίες που πρεσβεύει και τις οποίες μεταλαμπάδευσε η Αρχαία Ελλάδα στην παγκόσμια ανθρωπότητα.
Ο επικός αγώνας των Ελλήνων στα βουνά της Πίνδου παραμένει στην παγκόσμια ιστορία ως σημείο αναφοράς και τιμής. Το ΟΧΙ των Ελλήνων έκανε υπερήφανη την οικουμένη καθότι μέσα από την ελληνική ψυχή αναδύθηκε το ΟΧΙ προς το φασισμό, το σκοταδισμό, την καταπίεση και την εξαθλίωση της παγκόσμιας ανθρωπότητας.
Το δοξασμένο Έπος της Αλβανίας μας δίδαξε ότι όταν ο Ελληνισμός είναι ενωμένος, μπορεί να προτάξει τα στήθη του, να αψηφήσει τις οποιεσδήποτε στρατιωτικές δυσαναλογίες και να νικήσει. Ο Έλληνας νικάει γιατί πολεμάει με την ψυχή του, υπερασπιζόμενος την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την τιμή και την δημοκρατία. Όταν ο Ελληνισμός είναι ενωμένος μπορεί να υπερβεί τις ραδιουργίες του κακού και να ανορθώσει το ανάστημα του ενάντια στην απολυταρχία και στις επεκτατικές πολεμικές τακτικές οποιασδήποτε ξένης χώρας … και είναι καλό να το θυμούνται αυτό όσοι το παίζουν ψευτοπαλλικαράδες απέναντι στην ελληνική ψυχή. Είναι καλό να θυμούνται κάποιοι τον λόγο που εκφώνησε στις 10 Μάϊου 1941 ο Μπενίτο Μουσολίνι ο οποίος παραδέχτηκε ότι: «Ο πόλεμος με την Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δεν είναι ακλόνητον είς τα στρατιωτικά πράγματα και ότι πάντοτε μας περιμένουν εκπλήξεις».
Το ελληνικό ΟΧΙ, κυρίες και κύριοι, άλλαξε τον ρου όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της Παγκόσμιας Ιστορίας. Η ελληνική αντίσταση προς τις Ιταλογερμανικές φασιστικές Δυνάμεις και οι κηλίδες ελληνικού αίματος που χύθηκαν στα ασπρισμένα από το χιόνι βουνά της Πίνδου, όχι μόνο έδειξαν τον δρόμο προς τον υπόλοιπο κόσμο, και ιδίως προς τα μικρά σε μέγεθος κράτη, ότι μπορούν να αντισταθούν στις αιμοβόρες ορέξεις των χωρών του Άξονα, αλλά επίσης, καθυστέρησαν την προέλαση των ναζιστικών στρατευμάτων προς την τότε Σοβιετική Ένωση, επιφέροντας με αυτό τον τρόπο μία σειρά ραγδαίων εξελίξεων, σηματοδοτώντας την απαρχή του τέλους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν ο Χίτλερ επιτέθηκε κατά της Σοβιετικής Ένωσης ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Μόσχας μετέδωσε το ακόλουθο μήνυμα προς τους Έλληνες: «Πολεμήσατε άοπλοι και νικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διότι κερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε».
Στην ομιλία του που μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας την 31η Ιανουαρίου 1943 μετά την νίκη του σοβιετικού στρατού στο Στάλιγκραντ, ο αρχηγός της Σοβιετικής Ένωσης στρατάρχης Ιωσήφ Στάλιν ανέφερε «Λυπάμαι διότι γηράσκω και δεν θα ζήσω επί μακρόν διά να ευγνωμονώ τον ελληνικό λαό, του οποίου η αντίσταση έκρινε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο». Ο δε στρατάρχης του Σοβιετικού Στρατού Γεώργης Ζουκώφ, αναφέρει στα απομνημονεύματά του τα ακόλουθα: «Εάν ο ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στις πόρτες τής Μόσχας, να συγκρατήσει και να ανατρέψει τον γερμανικό χείμαρρο, το οφείλει στον ελληνικό λαό, πού καθυστέρησε τίς Γερμανικές μεραρχίες όλον αυτό τον καιρό και οι οποίες θα μπορούσαν να μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε το κορύφωμα τής ελληνικής προσφοράς».
Ο δικτάτορας Μουσολίνι και οι ομοϊδεάτες του ξαφνιάστηκαν και έχασαν τον ύπνο τους από την άμεση αντίδραση των Ελλήνων. Μία άμεση αντίδραση την οποία διαχρονικά οι Έλληνες ξέρουν να προτάσσουν όταν καλούνται να προστατεύσουν τα χερσαία και τα θαλάσσια σύνορά τους από θρασείς και υπερόπτες γείτονες οι οποίοι με ύψιστη ύβρη δεν σέβονται ούτε την εδαφική και θαλάσσια ακεραιότητα, ούτε την ιστορία και τον πολιτισμό των γειτόνων τους. Ο δικτάτορας Μουσολίνι και οι ομοϊδεάτες του ξαφνιάστηκαν με το ελληνικό ΟΧΙ που βροντοφωνάξαν οι Έλληνες. Ξαφνιάστηκαν με τη σθεναρή αντίσταση που πρόβαλλαν οι Έλληνες στρατιώτες στη θεωρητικά ατρόμητη πολεμική μηχανή των Ιταλών. Ξαφνιάστηκαν με την λιονταρίσια ψυχή του Έλληνα στρατιώτη ο οποίος αντί να υποχωρεί προήλαυνε προς τα αλβανικά εδάφη καταλαμβάνοντας το ένα τέταρτο της Αλβανίας μεταξύ των οποίων τις πόλεις Κορυτσά, Πόγραδετς, Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο και Χειμάρρα.
Με έκπληξη η ανθρωπότητα παρακολούθησε τη σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων στα φασιστικά στρατεύματα του δικτάτορα Μουσολίνι. Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε, κυρίες και κύριοι, ότι η απόκρουση της ιταλικής εισβολής από τις ελληνικές δυνάμεις αποτέλεσε την πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη.
Επιτρέψτε μου, σε αυτό το σημείο, να αναφερθώ σε δηλώσεις κάποιων ηγετών της εποχής, οι οποίοι εκθειάζουν την παλικαρίσια αντίσταση που επέδειξε ο ελληνικός λαός:
Ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Γουίνστον Τσώρτσιλ στον λόγο που εκφώνησε από το BBC τις πρώτες ημέρες του Ελληνοϊταλικού Πολέμου τόνισε με έμφαση ότι «Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες». Στην δε ομιλία του στο Αγγλικό Κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941 υπογράμμισε ότι «Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει το ελάχιστο εκείνων των πράξεων αυτοθυσίας των Ελλήνων, που ήταν καθοριστικός παράγων της νικηφόρου εκβάσεως του κοινού αγώνα των εθνών, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διά την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια.» … «Εάν δεν υπήρχε η ανδρεία των Ελλήνων και η γενναιοψυχία τους, η έκβαση του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου θα ήταν ακαθόριστη».
Ο Αδόλφος Χίτλερ, στο λόγο που εκφώνησε στις 4 Μάϊου 1941 στο Ράιχσταγκ είπε: «Χάριν της ιστορικής αληθείας οφείλω να διαπιστώσω ότι μόνον οι Έλληνες, εξ’ όλων των αντιπάλων οι οποίοι με αντιμετώπισαν, πολέμησαν με παράτολμον θάρρος και υψίστη περιφρόνηση προς τον θάνατον….».
Ο Υπουργός Πολέμου και Εξωτερικών και μετέπειτα Πρωθυπουργός της Βρετανίας, Σέρ Άντονι Ήντεν, σε ομιλία που εκφώνησε στο Βρετανικό Κοινοβούλιο στις 24 Σεπτεμβρίου 1942 ανέφερε τα ακόλουθα: «Ασχέτως προς οτιδήποτε θα πουν οι ιστορικοί τού μέλλοντος, εκείνο το οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στον Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή της επανάστασης στην Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή κράτησε τους Γερμανούς στο ηπειρωτικό έδαφος και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε την χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου και έτσι έφερε γενική μεταβολή στην όλη πορεία τού πολέμου και νικήσαμε».
Ο αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετέπειτα Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Charles de Gaulle είπε σε ομιλία του στο Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: «Αδυνατώ να δώσω το δέον εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωική αντίσταση του Λαού και των ηγετών τής Ελλάδος».
Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Φραγκλίνος Ρούσβελτ, σε ραδιοφωνικό λόγο που εκφώνησε στις 10 Ιουνίου 1943 είπε τα ακόλουθα: «Εις την Ελλάδα παρασχέθη την 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά ν’αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά και τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία να παρείχετο, η απάντησις θα ήτο η ίδια.» ……. «Οι Έλληνες εδίδαξαν διά μέσου των αιώνων την αξιοπρέπειαν. Όταν όλος ο κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ο ελληνικός λαός ετόλμησε να αμφισβητήσει το αήττητον του γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας το υπερήφανον πνεύμα της ελευθερίας».
Επιπρόσθετα, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ σε δήλωση του στο Ύπατο Συμβούλιο της Αχέπα στις 25 Απριλίου 1941, η οποία μεταδόθηκε ραδιοφωνικά από τον Λευκό Οίκο είπε χαρακτηριστικά: «Ο ηρωικός αγών του ελληνικού λαού…κατά της επιθέσεως της Γερμανίας, αφού τόσον παταγωδώς ενίκησε τους Ιταλούς στην απόπειρά τους να εισβάλλουν στο ελληνικό έδαφος, γέμισε με ενθουσιασμό τις καρδιές του αμερικανικού λαού και εκίνησε την συμπάθειά του. Πρό ενός και πλέον αιώνος, κατά τον πόλεμον τής ελληνικής ανεξαρτησίας, το έθνος μας…εξέφρασε την φλογερή του συμπάθεια για τούς Έλληνες και ευχότανε για την ελληνική νίκη…».
Κυρίες και Κύριοι,
Η Κύπρος, από την πρώτη στιγμή ζήτησε να συμμετάσχει στην προσπάθεια της Ελλάδας για διατήρηση της κυριαρχίας της και αποτίναξης του φασισμού. Η συμβολή των Κυπρίων κρίθηκε ως πολύ σημαντική και συνέβαλε ουσιαστικά στην αντίσταση που κατέβαλε η Μητρόπολη του Έθνους ενάντια στα στρατεύματα του Άξονα. Στις 28 Οκτωβρίου, 35 φοιτητές κατετάγησαν ως εθελοντές στον ελληνικό στρατό οι οποίοι πολέμησαν γενναία στο Αλβανικό Μέτωπο. Στο Τεπελένι, δύο Κύπριοι φοιτητές της ιατρικής, οι Λουκής Λιασίδης και Βαρνάβας Σιερίφης έπεσαν ηρωικά. Στην Κύπρο, οι ελληνοκύπριοι μαζικά ζητούσαν να καταταχθούν και να αποσταλούν στα βουνά της Πίνδου για να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων φαντάρων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του κλίματος της εποχής αποτελούν οι δηλώσεις του ανταποκριτή του Reuters στη Λευκωσία: «Εις ολόκληρον την Κύπρον επικρατεί αφάνταστος ενθουσιασμός αφ’ης στιγμής ελήφθη η είδησης ότι η Ελλάς απεφάσισε να αμυνθεί διά των όπλων εις την ιταλικήν επίθεσην. Εις ολόκληρον την νήσον υψώθησαν ελληνικαί σημαίαι, αι οποίαι κυματίζουν παρά τας αγγλικάς. Μέγα πλήθος έψαλλεν ελληνικούς και αγγλικούς ύμνους εις το [ελληνικό] Προξενείον της Λευκωσίας. Κατά πυκνάς μάζας προσέρχονται ευσταλείς Κύπριοι, ζητούντες να αποσταλούν εις την Ελλάδα, όπως υπηρετήσουν εις τα τάξεις του ελληνικού στρατού».
Αξίζει να σημειωθεί ότι τριάντα χιλιάδες Κύπριοι εντάχθηκαν και πολέμησαν στις δυνάμεις του «Κυπριακού Συντάγματος» (Cyprus Regiment) και της «Κυπριακής Εθελοντικής Δύναμης» τα οποία ιδρύθηκαν το 1940. Οι Κύπριοι των δύο αυτών στρατιωτικών σωμάτων πολέμησαν, μέσω του Βρετανικού Στρατού, στην Ελλάδα, την Αίγυπτο και τη Λιβύη και πήραν μέρος στη μάχη της Κρήτης. Στη Βρετανική Δύναμη, που στάλθηκε από την Μέση Ανατολή να πολεμήσει στην Ελλάδα, περιλαμβάνονταν και 5.000 Κύπριοι, οι μισοί από τους οποίους σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν ή συνελήφθησαν αιχμάλωτοι. Αξιοσημείωτο αποτελεί το γεγονός ότι ο μήνας με τη μεγαλύτερη κατάταξη Κυπρίων στα στρατιωτικά σώματα ήταν ο Νοέμβριος του 1940, όπου κατατάχτηκαν 921 εθελοντές, γεγονός που αντανακλά και τον πρωτοφανή ενθουσιασμό που προκάλεσε στην Κύπρο η ελληνική αντίσταση στην ιταλική επίθεση, τον Οκτώβριο του 1940.
Υπερασπιζόμενοι την επιβίωση του Ελληνισμού, τα δίκαια και τα δικαιώματά του, πρώτη και ύψιστη προτεραιότητά μας παραμένει η απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας, ως επίσης η απαλλαγή της από τα ξένα στρατεύματα και εγγυήσεις.
Οι εποχές που ζούμε είναι δύσκολες και περισσότερο από ποτέ ο τόπος μας χρειάζεται ομοψυχία και συσπείρωση. Η Τουρκία συνεχίζει απροκάλυπτα τις προκλήσεις και για αυτό το λόγο οφείλουμε να παραμένουμε διαρκώς σε εγρήγορση και επαγρύπνηση. Το δικό μας χρέος είναι η συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.
Η παρουσία του Τούρκου κατακτητή στα πάτρια μας εδάφη, η συνεχιζόμενη προκλητική και επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας με το πρόσφατο άνοιγμα μέρους της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου και η συνεχιζόμενη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας, μας υποχρεώνει να κρατούμε διαρκώς ζωντανό το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. Το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ μας υπενθυμίζει ότι στον τόπο μας υπάρχει μία ανοικτή πληγή, για την οποία αποκλειστική ευθύνη φέρει η Τουρκία. Το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ μας υπενθυμίζει ότι οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για την απαλλαγή της πατρίδας μας από τα κατοχικά στρατεύματα, στο πλαίσιο μιας λύσης μη παρεκκλίνουσας από τα Ψηφίσματα του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καταβάλλει συστηματικές και επίμονες προσπάθειες για την επανέναρξη των συνομιλιών οι οποίες θα έχουν ως στόχο την επίλυση του εθνικού μας προβλήματος. Μέσα από τη διαμόρφωση στρατηγικών συμμαχιών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εργάζεται με αποφασιστικότητα και αγωνίζεται για την απελευθέρωση της πατρίδας μας, η οποία θα στηρίζεται στις αρχές και τις αξίες του διεθνούς δικαίου, του ΟΗΕ και του ευρωπαϊκού κεκτημένου, διασφαλίζοντας την εθνική και φυσική μας επιβίωση στη γη των πατέρων μας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αγωνίζεται για την επίτευξη μίας λύσης που θα δημιουργεί ένα πραγματικά ανεξάρτητο και σύγχρονο κράτος του οποίου η κυριαρχία, η εδαφική ακεραιότητα και η συνταγματική τάξη δεν θα περιορίζονται από αναχρονιστικά συστήματα εγγυήσεων ή την παρουσία ξένων στρατευμάτων. Μίας λύσης η οποία θα διασφαλίζει τη λειτουργικότητα, και, συνεπώς, τη βιωσιμότητα του Κράτους, επιτρέποντας σε όλους τους πολίτες, ασχέτως εθνικής καταγωγής, να συμβιώσουν με αλληλοσεβασμό μέσα σε συνθήκες ειρήνης, σταθερότητας, ασφάλειας και προόδου.
Κυρίες και Κύριοι,
Για την επίλυση των σύγχρονων ζητημάτων που απασχολούν το Έθνος μας, απαιτείται η μελέτη της ιστορίας την οποία οφείλουμε να έχουμε ως καθοδηγητή και να διδασκόμαστε μέσα από τους αγώνες, τις θυσίες αλλά και τα λάθη που έχουν διαπραχθεί. Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου, αποτελεί για όλο τον Ελληνισμό, ημέρα μνήμης και υπερηφάνειας. Το 1940 γράφτηκε ένα αθάνατο Έπος, ένα νέο σημείο αναφοράς όχι μόνο για τον απανταχού Ελληνισμό αλλά και για ολόκληρη την υφήλιο. Το Έπος του 1940 και το ελληνικό ΟΧΙ αποτελούν σημείο αναφοράς της παγκόσμιας ιστορίας για την αποτίναξη του ζυγού των καταπιεσμένων λαών, την αντίσταση ενάντια στο άδικο και το απάνθρωπο. Το ΟΧΙ των Ελλήνων αποτέλεσε παγκόσμιο παράδειγμα προς μίμηση και φώτισε την ανθρωπότητα με το μεγαλείο των μικρών σε μέγεθος κρατών που εναντιώθηκαν στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η Ελλάδα, παρόλο που είναι μικρό σε μέγεθος κράτος, ανέκαθεν υποστήριζε και υποδείκνυε την ανάγκη αντίστασης σε οποιονδήποτε δείχνει ασέβεια στα πανανθρώπινα ιδανικά της ειρήνης, της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αξιών. Η Ελλάδα απέδειξε στο παρελθόν και συνεχίζει να αποδεικνύει ότι ποτέ δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή οποιαδήποτε μορφή καταπίεσης ενός κράτους από ένα άλλο κράτος. Η Ελλάδα απέδειξε στην παγκόσμια ιστορία ότι, στη μάχη, η στρατιωτική υπεροπλία ενός κράτους είναι υποδεέστερη και ανίσχυρη μπροστά στη δύναμη ψυχής των πολιτών που φυλάσσουν τις Θερμοπύλες της πατρίδας τους και οι οποίοι υπερασπίζονται το δίκαιο και τις πανανθρώπινες αξίες.
Το ΟΧΙ των Ελλήνων αποτελεί το φάρο για τον κάθε ένα από εμάς, αντλώντας διδάγματα από την ένδοξη ιστορία του Ελληνισμού και ταυτόχρονα δείχνοντάς μας τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να πορευτούμε στο μέλλον. Το Έπος του 1940 και το ΟΧΙ των Ελλήνων μας καθοδηγούν και μας υπενθυμίζουν το τεράστιο χρέος που φέρουμε στους ώμους μας για την προάσπιση των εθνικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οφείλουμε να θυμόμαστε, να τιμούμε και να μεταλαμπαδεύουμε στις νέες γενιές το ένδοξο παρελθόν μας και όλους όσους έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία. Θυμούμαστε και τιμούμε για να μην ξεχάσουμε.
Τιμή και δόξα σε όλους όσους έδωσαν τη ζωή τους για να ζούμε εμείς ελεύθεροι. Την ιστορία μας δεν πρέπει να την ξεχνούμε. Ούτε και τους ήρωες μας που με τη θυσία τους μας χάρισαν την λευτεριά μας και που πολύ χαρακτηριστικά μάς το υπενθυμίζει ο εθνικός μας ποιητής, Διονύσιος Σολωμός μέσα από τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν».
«Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε ω χαίρε, Ελευθεριά!»
Ζήτω η Εθνική Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Σας ευχαριστώ.
