Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές της Κύπρου και της Ελλάδας, Καλημέρα σας!
Λίγες μόνο μέρες απομένουν από τη συνάντηση μας και ετοιμάζομαι να έρθω ως προσκυνητής στα υπέροχα εδάφη σας, ευλογημένα από την ιστορία, τον πολιτισμό και το Ευαγγέλιο! Έρχομαι κοντά σας με χαρά, ακριβώς στο όνομα του Ευαγγελίου, στα βήματα των πρώτων μεγάλων ιεραποστόλων, ιδιαίτερα των Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα. Είναι καλό να επιστρέψουμε στις καταβολές και είναι σημαντικό για την Εκκλησία να ξαναβρεί τη χαρά του Ευαγγελίου. Με αυτό το πνεύμα αναμένω αυτό το προσκύνημα «στις πηγές», και ζητώ από όλους να με βοηθήσετε να ετοιμαστώ δια των προσευχών σας.
Συναντώντας σας θα ξεδιψάσω στις πηγές της αδελφοσύνης, που είναι τόσο πολύτιμες τώρα, που μόλις ξεκινήσαμε ένα παγκόσμιο συνοδικό ταξίδι. Υπάρχει «μια συνοδική χάρη», μια αποστολική αδελφοσύνη που λαχταρώ και με μεγάλο σεβασμό: είναι η επίσκεψη σε εσάς, αγαπητοί Μακαριώτατοι Χρυσόστομε και Ιερώνυμε, Προϊστάμενοι των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Ως αδελφός στην πίστη, θα έχω τη χάρη να με δεχτείτε και να σας συναντήσω στο όνομα του Κυρίου της Ειρήνης. Και έρχομαι σε εσάς, αγαπητοί Καθολικοί αδελφοί και αδελφές, μαζεμένοι σε αυτές τις χώρες σε μικρά κοπάδια, αγαπημένα τόσο τρυφερά από τον Πατέρα και στα οποία ο Ιησούς, ο Καλός Ποιμένας, επαναλαμβάνει: «Μη φοβάσαι, μικρό μου ποίμνιο» (Λκ 12,32). Έρχομαι με στοργή για να σας φέρω την ενθάρρυνση ολόκληρης της Καθολικής Εκκλησίας.
Η επικείμενη επίσκεψη θα μου δώσει την ευκαιρία να πιώ επίσης από τις αρχαίες πηγές της Ευρώπης: την Κύπρο, το παρακλάδι των Αγίων Τόπων στην ήπειρο, την Ελλάδα, την πατρίδα του κλασικού πολιτισμού. Αλλά ακόμη και σήμερα η Ευρώπη δεν μπορεί να αγνοήσει τη Μεσόγειο, τη θάλασσα που φιλοξένησε τη διάδοση του Ευαγγελίου και την ανάπτυξη μεγάλων πολιτισμών. Η mare nostrum, η θάλασσα μας, που συνδέει τόσες πολλές χώρες, μας παροτρύνει να πλεύσουμε μαζί και να μην χωρίσουμε ακολουθώντας χωριστούς δρόμους, ειδικά αυτή τη στιγμή που η καταπολέμηση της πανδημίας εξακολουθεί να απαιτεί κοινή δέσμευση και η κλιματική κρίση επίκειται σε μεγάλο βαθμό πάνω από όλους μας.
Η θάλασσα, που αγκαλιάζει πολλούς λαούς, μας θυμίζει με τα ανοιχτά λιμάνια της ότι οι πηγές της συμβίωσης βρίσκονται στην αμοιβαία αποδοχή. Ακόμη και τώρα νιώθω ευπρόσδεκτος από τη στοργή σας και ευχαριστώ όσους προετοίμαζαν την επίσκεψή μου εδώ και καιρό. Σκέφτομαι όμως και αυτούς που τα τελευταία χρόνια και ακόμη και σήμερα, φεύγουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια, αποβιβάζονται στις ακτές της ηπείρου ή αλλού, και δεν βρίσκουν φιλοξενία, αλλά εχθρότητα, ακόμη και εκμετάλλευση. Είναι οι αδελφοί και οι αδελφές μας. Πόσοι έχουν χάσει τη ζωή τους στη θάλασσα! Σήμερα η «θάλασσα μας», η Μεσόγειος, είναι ένα μεγάλο νεκροταφείο. Ως προσκυνητής στις πηγές της ανθρωπότητας, θα πάω ξανά στη Λέσβο, με την πεποίθηση ότι οι πηγές της κοινής ζωής θα ανθίσουν ξανά μόνο μέσα στην αδελφοσύνη και την ολοκλήρωση: μαζί. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος και με αυτήν την ελπίδα έρχομαι σε σας.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, με αυτά τα συναισθήματα λαχταρώ διακαώς να σας συναντήσω όλους, όλους! Όχι μόνο τους Καθολικούς, αλλά όλους σας! Και σε όλους σας επικαλούμαι την ευλογία του Υψίστου, φέρνοντας ακόμη και τώρα μπροστά Του τα πρόσωπά σας και τις προσδοκίες σας, τις ανησυχίες σας και τις ελπίδες σας. Να είστε πάντα καλά!
