Της Γιώτας Δημητρίου
Όταν χάνεις το δικαίωμα και την άνεση να πεις την άποψη σου, γιατί θα σε «πολεμήσουν», χάνει η ανθρωπότητα.
Όταν χάνεις το δικαίωμα σου να αποφασίσεις τι θέλεις να κάνεις στο ίδιο σου το σώμα, χάνει η ανθρωπότητα.
Όταν χάνεις το δικαίωμα σου να συνεχίσεις να εργάζεσαι, επειδή δεν άφησες κάποιο να επέμβει στο σώμα σου, χάνει η ανθρωπότητα.
Όταν χάνεις το δικαίωμα να σου μιλούν με σεβασμό επειδή λες κάτι αντίθετο με την δική τους άποψη, (ακόμη και όταν εκφράζεις την αντίθετη άποψη τεκμηριωμένα), χάνει η ανθρωπότητα.
Όταν χάνεις το δικαίωμα σου να αποφασίζεις εσύ για το παιδί σου και σε αναγκάζουν να αφήνεις άλλους να αποφασίζουν, χάνει η ανθρωπότητα.
Όταν το μίσος απλώνεται πάνω από τους λαούς και μοιράζεται ο κόσμος σε «αυτοί» και οι «άλλοι», χάνει η ανθρωπότητα.
Η ανθρωπότητα ξαναέχασε στο παρελθόν, ήταν τότε μια μάχη που είχε ξεκινήσει το 1939 και διήρκεσε έως το 1945.
Μα σήμερα θα έπρεπε να γνωρίζαμε καλύτερα, θα έπρεπε να είχαμε διδαχθεί από την ιστορία, να είχαμε μάθει και όχι να είμαστε έτοιμοι να ξαναπέσουμε στο ίδιο μαύρο.
Για την Δημοκρατία, για την ελευθερία του λόγου, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, χύθηκε πολύ αίμα, δεν χρειάζεται να χυθεί άλλο.
«Η μη-συναινετική συμμετοχή πολιτών σε ιατρικές έρευνες και πειράματα απαγορεύεται ρητώς. Ειδικά μετά τα εγκλήματα των ΝΑΖΙ και τα πειράματα σε ανθρώπους που διενεργήθηκαν σε μαζική κλίμακα, θεσπίστηκε ο Κώδικας της Νυρεμβέργης (ως αποτέλεσμα των δικών των ΝΑΖΙ στην Νυρεμβέργη) όπου ορίζει αυτά τα ζητήματα. Το εμβόλιο για τον SarsCov2 ειδικότερα εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία διότι είναι πειραματικό και δίνεται με επείγουσα άδεια: : τυχόν εξαναγκασμός των πολιτών με οποιονδήποτε τρόπο (νομική υποχρέωση, εκβιασμός, απάτη) να εμβολιαστούν μαζικά με ένα εμβόλιο καινούριας και αδοκίμαστης τεχνολογίας, του οποίου οι παρενέργειες είναι υπό διερεύνηση, τους καθιστά πειραματόζωα και συνιστά επάνοδο των θηριωδιών των ναζιστών και νομιμοποίηση των εγκλημάτων τους με πρόσχημα την δημόσια υγεία» (Από την ιστοσελίδα της Νέλλης Ψαρρού, – Μεταπτυχιακό σε Συγκριτική Πολιτική Ανάλυση / Comparative Politics) .
Κι αφού μιλήσαμε για τον σεβασμό και για το δικαίωμα μας στην έκφραση, σας αφήνω με τους δέκα κανόνες του Κώδικα της Νυρεμβέργης. Πιο επίκαιροι δεν γίνεται!
- Η εθελοντική συναίνεση του εξεταζόμενου είναι απολύτως απαραίτητη.
2. Το πείραμα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να παράγει καρποφόρα αποτελέσματα για το καλό της κοινωνίας, απροσέγγιστο μέσω άλλων μεθόδων ή μέσω μελέτης και όχι τυχαίο και περιττό.
3. Το πείραμα θα πρέπει να σχεδιαστεί και να βασίζεται σε αποτελέσματα πειραμάτων σε ζώα, στην γνώση του φυσικού ιστορικού της νόσου ή άλλον προβλημάτων υπό μελέτη για να διασφαλιστεί ότι τα αναμενόμενα αποτελέσματα θα δικαιολογήσουν την εκτέλεση του πειράματος.
4. Το πείραμα πρέπει να διεξάγεται έτσι ώστε να αποφεύγεται κάθε περιττή σωματική και ψυχική οδύνη και τραυματισμός.
5. Δεν πρέπει να διεξάγεται πείραμα όταν υπάρχει εκ των προτέρων υποψία θανάτου ή τραυματισμού ως αποτέλεσμα. Εκτός, ίσως, σε εκείνα τα πειράματα όπου οι πειραματικοί γιατροί χρησιμεύουν επίσης ως υποκείμενα.
6. Ο βαθμός κινδύνου, δεν πρέπει να υπερβαίνει εκείνον που καθορίζεται από την ανθρωπιστική σημασία του προβλήματος που καλείται να επιλυθεί από το πείραμα.
7. Θα πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες προετοιμασίες και να παρεχθούν οι κατάλληλες εγκαταστάσεις για την προστασία του εξεταζόμενου, ακόμη και από τις ελάχιστες πιθανότητες τραυματισμού, αναπηρίας ή θανάτου.
8. Το πείραμα πρέπει να διεξάγεται μόνο από επιστημονικά εγκεκριμένα πρόσωπα. Ο υψηλότερος βαθμός εμπειρίας και φροντίδας θα πρέπει να απαιτείται σε όλα τα στάδια του πειράματος από εκείνους που διεξάγουν ή συμμετέχουν σε αυτό.
9. Κατά τη διάρκεια του πειράματος ο εξεταζόμενος είναι ελεύθερος να τερματίσει το πείραμα εάν έχει φτάσει στη φυσική ή ψυχική κατάσταση όπου η συνέχιση του πειράματος του φαίνεται αδύνατη.
10. Κατά τη διάρκεια του πειράματος, ο υπεύθυνος επιστήμονας πρέπει να είναι προετοιμασμένος να τερματίσει το πείραμα σε οποιοδήποτε στάδιο, εάν έχει πιθανό λόγο να πιστεύει κατά την άσκηση της καλής πίστης, την ανώτερη ικανότητα και την προσεκτική κρίση που απαιτείται από αυτόν, ότι η συνέχιση του πειράματος είναι πιθανό να οδηγήσει σε τραυματισμό, αναπηρία ή θάνατο του εξεταζόμενου.
Υστερόγραφο:
Ο αναγνώστης μπορεί να βρει στο διαδίκτυο υλικό για τις Δίκες της Νυρεμβέργης (γερμανικά Nurnberger Prozesse) και για τη «Δίκη των γιατρών» (Doctors’ Trial).
Η δίκη ξεκίνησε στις 9 Δεκεμβρίου 1946 και ολοκληρώθηκε στις 20 Αυγούστου 1947.
Ο Δημόσιος Κατήγορος Telford Taylor κατά την έναρξη της δίκης είπε τα εξής:
«Οι κατηγορούμενοι σε αυτή την περίπτωση κατηγορούνται για δολοφονίες, βασανιστήρια και άλλες φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν στο όνομα της ιατρικής. Τα θύματα αυτών των εγκλημάτων είναι εκατοντάδες χιλιάδες. Ελάχιστοι είναι ακόμα ζωντανοί, μερικοί από αυτούς θα εμφανιστούν στην αίθουσα του δικαστηρίου. Αλλά τα περισσότερα από αυτά τα δύστυχα θύματα κατακρεουργήθηκαν ή πέθαναν κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων στα οποία υποβλήθηκαν. Ως επί το πλείστον είναι ανώνυμοι νεκροί. Για τους δολοφόνους τους αυτοί οι δύστυχοι δεν ήταν άνθρωποι. Ήρθαν μαζικά και αντιμετωπίστηκαν χειρότερα από ζώα».
