«Είχα ζήσει πολλά περιστατικά με την Μαλβίνα. Ήμασταν φίλες πολλά χρόνια. Γιορτάζαμε μαζί τη μέρα των γενεθλίων μας» είπε ανάμεσα σε άλλα η ηθοποιός και σεναριογράφος Άννα Αδριανού σε συνέντευξη της στο MEGA Ελλάδος.
Συνέντευξη στο «ΜEGA Καλημέρα» παραχώρησε την Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου η Άννα Αδριανού και μίλησε για πολλά και προσωπικά της θέματα, όπως το θάνατο του αδελφού της.
Η Άννα Αδριανού η οποία ξεχώρισε για πρώτη φορά ως σεναριογράφο στο ευρύ κοινό χάρης την μεγάλη της επιτυχία -από πλευρά τηλεθέασης- «Επιθυμίες» (ΑΝΤ1 1998-2000), είναι ιδιαίτερα αγαπητή στο χώρο της τηλεόρασης και έχει ξεχωρίσει εκτός από σεναριογράφος και ηθοποιός και ως συγγραφέας, ραδιοφωνική παραγωγός και παρουσιάστρια.
Στο «MEGA Καλημέρα» η Άννα Αδριανού μίλησε και για τη φίλη της, την αείμνηστη Μαλβίνα Κάραλη η οποία πέθανε από καρκίνο το 2002. Είπε: «Είχα ζήσει πολλά περιστατικά με την Μαλβίνα. Ήμασταν φίλες πολλά χρόνια. Γιορτάζαμε μαζί τη μέρα των γενεθλίων μας. Πολλές φορές που της έλεγα τα δικά μου, μου έλεγε “μην στενοχωριέσαι”».
Η Άννα Ανδριανού και η Μαλβίνα Κάραλη είχαν το ίδιο ζώδιο και η Μαλβίνα της τόνιζε χιουμοριστικά πως ό,τι συμβεί στη μία θα συμβεί και στην άλλη. Η Μαλβίνα Κάραλη δεν της το είπε όταν διαγνώστηκε με καρκίνο.
«Όταν αρρώστησε, δεν μου το είπε. Όταν το έμαθα, την πήρα τηλέφωνο και της είπα “είναι δυνατόν; και δεν μου το είπες;”. Η Μαλβίνα μου είπε “πώς να στο πω και να σε κάνω να ανησυχήσεις;”».
Με αφορμή την αναφορά της Άννας Αδριανού για την σπουδαία Μαλβίνα Κάραλη, το SkalaTimes θυμήθηκε το πιο κάτω από το βιβλίο της Μαλβίνας “Σαββατογεννημένη”:
«Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς.
Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη. Στο μέτωπο αγγίγματα-φιλιά. Και πλάι στα χείλη.
Εγώ που, μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως, ούρλιαζα “πίσω μου σ’ έχω σατανά”.
Εγώ χόρτασα. Έναν χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές.
Εγώ, η ξεγραμμένη.
Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα.
Εγώ. Όχι πια ορφανή. Γεμάτη. Επαρκής. Μισοσίγουρη. Και “ωραία”, όπως με ήθελα. Με μακριά μαλλιά. Να ερεθίζουν ώμους και πλάτη».
