Στα έργα συνήθως νικούν οι καλοί….ακόμη και στις χειρότερες δυστοπίες

Της Γιώτας Δημητρίου

Έχω θέμα με τους εφιάλτες, πάντα είχα, ανέκαθεν. Το περίεργο είναι ότι συνήθως βγαίνουν προφητικοί, οικογενειακό dna, κληρονομιά από ένα πρόπαππου, πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα, που θα αποτελέσει ήρωα, σε μελλοντικό μου μυθιστόρημα.

Αυτό που ζούμε τώρα όμως, δεν το είχα δει σε κανένα εφιάλτη μου, δεν το είχα καν φανταστεί. Αν και κομμάτια της σημερινής πραγματικότητας μου θυμίζουν κάποια ιστορικά μυθιστορήματα που είχα διαβάσει και μια δυστοπία που δεν ήξερα ότι μπορεί να γίνει κομμάτι της πραγματικότητας.

Αυτό που ζούμε σήμερα θα αποτελέσει υλικό για τους ιστορικούς του μέλλοντος, για τους συγγραφείς τους μέλλοντος και εμείς -εν αγνοία μας- θα είμαστε οι ανώνυμοι ήρωες ή αντιήρωες που έπαιξαν το δικό τους ρόλο στο έργο αυτό. Δεν ξέρω αν θα είμαστε εδώ να το δούμε το έργο, όταν θα έχει πια τελειώσει, ή αν θα είμαστε σε μια άλλη διάσταση να παρακολουθούμε από εκεί.
Αλλά, αυτό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει δεν είναι αυτό, που θα είμαστε όταν τελειώσει η τρικυμία, αλλά τι κάνουμε τώρα στην τρικυμία του εφιάλτη. Πως στεκόμαστε; Τι πιστεύουμε; Τι μελετάμε; Πως κινούμαστε; Ποιες αρχές κρατάμε και ποιες πετάμε;

Σήμερα, 15 Δεκεμβρίου 2021, μια μερίδα της κυπριακής κοινωνίας δεν μπορεί να πάει σε καφετέρια, εστιατόριο και διάφορα άλλα μέρη. Αυτή η μερίδα της κοινωνίας είναι κάποιες χιλιάδες άνθρωποι. ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Κάποιοι μορφωμένοι, κάποιοι εξυπνότεροι από εμένα και εσένα, κάποιοι σοβαροί με αξιοπρέπεια, κάποιοι καλοί άνθρωποι που δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν, κάποιοι συνταξιούχοι. Κάποιοι, κάποιες χιλιάδες, που τους τιμωρεί το κράτος επειδή αποφάσισαν να μην βάλουν ένα, (υπό δοκιμή), εμβόλιο στο σώμα τους.

Σήμερα γράφεται ιστορία, γράφεται ένα έργο, όπως γράφεται τα τελευταία δύο χρόνια. Αν τα εμβόλια είναι καλά ή όχι, θα είναι δευτερεύον ζήτημα σε αυτό το έργο, το πρωτεύον θα είναι η καταπάτηση της αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πόσο εύκολα θυσιάστηκαν, με την βοήθεια του δόγματος του ΣΟΚ και του ΦΟΒΟΥ και του Brainwash κάποιων καθεστωτικών ΜΜΕ, η καταπάτηση ατομικών δικαιωμάτων και η σιωπή των αμνών από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα του τόπου! (Τόση σύμπνοια απόψεων σε ένα θέμα, πρώτη φορά έχουν ΟΛΑ τα κόμματα του τόπου μας. Wow!).

Σήμερα γράφεται ιστορία και όλοι εμείς είμαστε ήρωες και αντιήρωες σε ένα έργο που μοιάζει –πραγματικά χωρίς υπερβολή- με εφιάλτη.

Μα και οι πιο άγριοι εφιάλτες κάποτε τελειώνουν.
Και στα έργα, συνήθως, νικούν οι καλοί. Και αποκαλύπτονται ταυτότητες.