Σχετικά με το θέμα της απασχόλησης εκπαιδευτικών με σύμβαση, είναι αλήθεια ότι στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας υπάρχουν κατ’ αναλογία περισσότεροι συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί σε σύγκριση με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ΕΕ, όπως το παρατηρεί η ΟΕΛΜΕΚ με σχετική δημόσια παρέμβασή της, χθες.
Όπως είναι όμως πολύ καλά γνωστό, αυτό οφείλεται σε ιδιομορφίες και ειδικές ρυθμίσεις για την απασχόληση των εκπαιδευτικών στην Κύπρο. Οφείλεται στο ότι ακόμα και όταν μειώνεται ο αριθμός των μαθητών/τριών, προκύπτουν πρόσθετες ανάγκες και επομένως αριθμός νέων συμβάσεων, ως συνέπεια των όρων απασχόλησης των εκπαιδευτικών.
Συγκεκριμένα, κατά τη σχολική χρονιά 2021-22 παρά τον ελαφρά χαμηλότερο αριθμό των μαθητών/τριών στη Μέση Εκπαίδευση, παρουσιάστηκε ανάγκη για απασχόληση περίπου 80 πρόσθετων συμβασιούχων εκπαιδευτικών, ως αποτέλεσμα της ετήσιας μείωσης του διδακτικού χρόνου των υφιστάμενων εκπαιδευτικών.
Ο αριθμός των μαθητών/τριών παρουσιάζει διαχρονικά συνεχή μείωση, η οποία μεταξύ 2007-08 και 2021-22 έφτασε σε ποσοστό 18,3% στη Μέση Εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, ο αριθμός των εκπαιδευτικών αυξάνεται συνεχώς.
Συγκεκριμένα, μεταξύ των σχολικών ετών 2016-17 και 2020-21, για περίπου αμετάβλητο αριθμό μαθητών/τριών (μείωση 0,2%), προέκυψε αύξηση του αριθμού των εκπαιδευτικών (μόνιμων, συμβασιούχων και αορίστου χρόνου) κατά 7,5%. Σημειώνεται ότι ανάλογη τάση παρατηρείται και στη Δημοτική Εκπαίδευση.
Η «εύκολη» ή και «αυτόματη» λύση θα ήταν, όπως διεκδικεί η ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ, «η αύξηση των μόνιμων οργανικών θέσεων». Μήπως όμως επιβάλλεται και ένας προβληματισμός για την αντιστοίχιση των πραγματικών αναγκών -όπως προκύπτουν από τον αριθμό μαθητών/τριών- και του αριθμού των απασχολούμενων εκπαιδευτικών;
