Πλύσεις…Ξεπλένονται όλα;

Της Νίκης Ζάρου
Εκπαιδευτικός / Αρθρογράφος SkalaTimes

«Εν την εβιάσαν κόρη, έθελεν τα».
Ακούω το μακρινά, πριν χρόνια πολλά,  σ’ ένα σαλόνι μιας κυράτσας, της υψηλής τάξεως, να το λέει ανάμεσα σε τσάι και μπιρίμπα, βουτώντας το μπισκότακι της, σπιθκιάσιμο, που το έφτιαξε φυσικά μια παραδουλεύτρα, μάλλον της τάξης της προαναφερθείσας βιασμένης.

«Και πώς βρέθηκε εκεί, δε μου λες; Δεν ήξερε γιατί πήγαινε σ’ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με 4 άντρες»;

Κι όμως. Σίγουρα δεν πήγε για να την ναρκώσουν και να τη βιάσουν. Όποια και να είναι, όποιοι και να είναι οι δράστες.

Επειδή όμως η συγκάλυψη αυτή έγινε κουλτούρα, ο κόσμος επενέβει. Τα ΜΚΔ γκεμπελίστικα, τοξικά, επιθετικά, ανάλογα με το πώς βολεύει τα πλυντήρια να τα αποκαλούν, βοήθησαν να βγαίνουν στην επιφάνεια και να βρίσκουν το δρόμο της δικαιοσύνης πολλές υποθέσεις που αλλιώς θα λύονταν μ’ ένα αθώο αρχικά «και πώς βρέθηκε εκεί» και μετά θα ακολουθούσε η πλήρης αποδόμηση του θύματος για ξέπλυμμα του κάθε θύτη. Το είδαμε το έργο πολλές φόρες.

Χειρότερα δε, όταν ξεπετάγονται πλυντήρια των πλυντηρίων. Έχουμε φτάσει σε άλλα επίπεδα. Αυτά που «η τάξη» θα προστατέψει «τους δικούς της» χρησιμοποιώντας κάθε δόλιο επιχείρημα, φτάσαμε μέχρι και το εθνικό/κυπριακό αν είναι δυνατόν για να ξεπλυθεί αυτό.

Ντροπή.

Το Τουιτερ το ελληνικό, δεν το έχετε ως ιδιοκτησιακό καθεστώς αγαπητοί όπως κάνετε με το κυπριακό Τουιτερ. Δεν μπαίνετε πάνω τους, ειδικά πάνω στο #metoo

Συνηθίσατε με δημοσιογραφίσκους της σειράς που τρων ανθρώπους μόνο κατά παραγγελία δική σας και όταν δεν πιάνει η μπογιά τους δεν ξέρετε πώς να το χειριστείτε.

Ε λοιπόν ακούστε.

Κάποια θέματα, μην τολμάτε να τ’ αγγιζετε. Δεν εχετε δικαιωμα.

Και ναι. Όλοι κρίνονται για τις δημόσιες τοποθετήσεις τους.

Γιατί τρέξανε 100 να υπερασπιστούν την Αντρούλα, κι όχι κάποιαν άλλη; Διερωτώμαι.

By the way, συγνώμη ζήτησε κι ο πρόεδρος για τα διαβατήρια. Εκείνη γιατί δεν τη δεκτήκατε αγαπητοί;

Τα λόγια φτώχεια κι οι πράξεις θησαυρός.