Την σημαντική αυτή απόφαση πήρε η Πρόεδρος του Επ. Δικαστηρίου Λευκωσίας κ. Στάλω Χατζηγιάννη.
Με απόφαση της Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερομηνίας 24 Ιανουαρίου 2022, απερρίφθη στο σύνολό της νέα ενδιάμεση αίτηση 64 πολιτών της Δημοκρατίας, με την οποία αμφισβητούσαν τη νομιμότητα διαταγμάτων για απαγόρευση εισόδου σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, χωρίς την κατοχή πιστοποιητικού ολοκληρωμένου εμβολιαστικού σχήματος.
Χαρακτηριστικά το Δικαστήριο, αποδεχόμενο τις θέσεις του Γενικού Εισαγγελέα, τόνισε ότι τα επίδικα μέτρα, στη βάση του σχετικού Διατάγματος του Υπουργού Υγείας, έχουν σκοπό την προστασία των πολιτών στο σύνολο τους, γεγονός που αποτελεί ύψιστο καθήκον του Κράτους και δεν κρίνεται εύλογο και δυνατό, επειδή μικρός αριθμός πολιτών επιθυμεί να μην τα τηρεί, να τίθεται σε κίνδυνο η υγεία και η ζωή του υπόλοιπου πληθυσμού.
Επιπρόσθετα, το Δικαστήριο στην Απόφασή του τονίζει ότι η δραστικότητα του αιτούμενου διατάγματος δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο στη διασφάλιση και προστασία των ισχυριζόμενων παραβιασθέντων δικαιωμάτων ή συμφερόντων των αιτητών, αλλά έχει άμεσο αντίκτυπο στα δικαιώματα ολόκληρου του πληθυσμού, όπως είναι οι συνέπειες μη έγκαιρου εντοπισμού των κρουσμάτων Covid-19 και της μη ιχνηλάτησης των στενών επαφών των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων, με αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη διασπορά της νόσου σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Όπως χαρακτηριστικά το Δικαστήριο αναφέρει, «σε περίπτωση έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος ελλοχεύει ο κίνδυνος να παραμείνει ανεξέλεγκτη η ασθένεια, με δυσμενείς συνέπειες στη συλλογική υγεία.»
Το Δικαστήριο προσθέτει ακόμη ότι η υφιστάμενη κατάσταση επιβάλλει τη συμμόρφωση με τα μέτρα, όπως αυτά συστήνονται από τους διεθνείς οργανισμούς και την ομάδα εμπειρογνωμόνων που αξιολογεί τα επιδημιολογικά δεδομένα στη Δημοκρατία, γι’ αυτό και το κάθε σχετικό Διάταγμα του Υπουργού Υγείας έχει βραχυπρόθεσμη ισχύ, ώστε να λαμβάνεται ενίοτε υπόψιν η πραγματικότητα όσον αφορά στην εξέλιξη ή τον περιορισμό της νόσου Covid-19 και να μην λαμβάνονται μέτρα δυσανάλογα των απαραίτητων για τον περιορισμό της νόσου.
Καταληκτικά σημειώνεται ότι το Δικαστήριο αποδέχθηκε τη θέση του Γενικού Εισαγγελέα και εντόπισε δικονομικά ζητήματα απόρριψης, όπως το γεγονός ότι οι αιτητές δεν νομιμοποιούνταν να προσφεύγουν από κοινού και να καταχωρούν λαϊκή αγωγή.
Το Δικαστήριο καταδίκασε τους αιτητές στα δικηγορικά έξοδα της αίτησης.
