Tης Στέλλας Σαββίδου
(Ψυχοθεραπεύτρια)
Μπαίνουμε στη μεγάλη Σαρακοστή 50 μέρες νηστείας, ακολουθιών, μετανοίας, 50 μέρες δρόμου προς την ανάσταση του ενός και μόνου ,αυτού που χώρισε την ιστορία στα δυο, αυτού που γεννήθηκε από τη γυναίκα πρότυπο την χαριτωμένη Παναγία μας.
Τη γυναίκα με τα περισσότερα ονόματα, που τιμάται σαν βασίλισσα. Tη μάνα, τη καταφυγή,τη προστασία,τη σκεπή,το λιμάνι μας.
Τη μοναδική γυναίκα στην ιστορία που Αυτός διάλεξε στο χρόνο να γίνει η μητέρα του.
Πολύ τιμώμενη.
Γεννήθηκε μετά από προσευχή και δάκρυα, μεγάλωσε στα Αγία των Αγίων και χώρεσε μέσα της όλο το κόσμο, σκυμμένη μπροστά στο μονάκριβο της που άδικα βασανίστηκε, για να μπορέσουμε όλοι εμείς να χαιρόμαστε το σώμα και το αίμα του, ξεδιψώντας μας από τη πίκρα των αμαρτιών μας.
Ακολούθησαν πολλές το δρόμο της, με στραμμένο το βλέμμα στον Κύριο με κύριο χαρακτηριστικό τη ταπείνωση, την αφάνεια, την αγνότητα, την πλήρη υποταγή στο θέλημα Του.
Στις 8/3 τιμούμε τη γυναίκα με κάθε τρόπο με λουλούδια, με εκπομπές με γλέντια κτλ.
Ποια γυναίκα όμως;
Ποιο πρότυπο γυναίκας θα δώσουμε στα δικά μας παιδιά;
Τη γυναίκα των περιοδικών και των social media;
Την γυναίκα νάρκισσο που ανά πάσα στιγμή αναδεικνύει κάθε κατόρθωμα της αποζητώντας followers μετατρέποντας την σε είδωλο; Ένα είδωλο κενό, μια ταυτότητα κατακερματισμένη, μια κούκλα άψυχη που παρασύρεται από τα κύματα της νέας εποχής; Το καλογυμνασμένο ημίγυμνο σώμα, το παραφουσκωμένο μυαλό από άχρηστα ερεθίσματα,τα πανάκριβα ρούχα, η συμμετοχή σε συνάξεις με κριτήριο το πλούτο, σαν κέρινα αγάλματα που αλλάζουν σχήμα αναλόγως της περίστασης;
Μωρία είναι η λέξη που έρχεται στο νου μου, παρακολουθώντας από μακριά το θέαμα.
Γυναίκες με συγχυσμένο ρόλο στη ζωή, με πυξίδα την εικόνα, χωρίς προορισμό,ζώντας διεκπεραιωτικά και ταΐζοντας το παραφουσκωμένο εγώ χωρίς φραγμό.
Το θηρίο του ναρκισσισμού είναι αχόρταγο, χρειάζεται επιβεβαίωση, χρήμα ,ψεύτικους έρωτες, φιλίες κάλπικες….
Η γυναίκα που θα γιορτάσουμε δεν είναι πια επιλογή, είναι αδιέξοδος, το χρωστούμε στα παιδιά μας σαν δώρο ζωής.
Προσφέροντας τους νόημα ζωής και μια γεύση από ουράνια ευωδία, δείχνοντας τους το δρόμο προς την όντως ζωή όπου κυβερνά το πνεύμα και η καρδιά και όχι ο πλούτος και η λάμψη του εφήμερου!
