Της Νίκης Ζάρου
Κάποτε κλείνω στιγμιαία τα μάτια μου και νομίζω ότι τα τελευταία δυο χρόνια ήταν ψευδαίσθηση. Ότι δεν υπήρξαν. Στο δευτερόλεπτο επανέρχομαι απότομα και συνειδητοποιώ ότι υπήρξαν κι ότι ήταν δύσκολα, περίεργα έως τραγικά.
Αλλαγές στη ζωή μας, σε πολλούς συνάνθρωπους μας απώλειες. Απώλειες δικών, απώλειες ψυχικές, απώλειες οικονομικές. Πολύ το κόστος.
Σκέφτομαι όμως ότι κατά τη διάρκεια αυτή, μιαν η πανδημία κόβιντ και μια το ουκρανικό,
έγιναν αναγκαίες συνειδητοποιήσεις που αλλιώς δε θα είχαν την ευκαιρία να γίνουν. Ξεχωρισαμε ανθρωπους απο ανθρωπακια. Κι αυτο για μενα ειναι κερδος. Ειναι κερδος να ξερω ποια ατομα της δημοσιας σφαιρας ειναι υπερ του ανθρωπου και ποιοι εχουν ατζεντα καταδεχομενοι να συμπεριφερονται απανθρωπα.
Αν υπαρχουν ατομα που δεν αντεληφθηκαν ακομα ατομα και καταστασεις , οφειλουν να ψαξουν. Να ψαξουν το μεσα τους, να ψαξουν το εξω τους να κοιταξουν μες την ψυχη τους. βαθια. Και να ειναι ειλικρινεις με τον εαυτο τους. Εστω εκ των υστερων.
Ταυτοχρονα, σε επιπεδο πολιτικο ηταν επισης δυο αποκαλυπτικα χρονια. Τα σκανδαλα, οι απατες, ο εμπαιγμος και η αποκαλυψη τοσων και τοσων παρατυπιων μας εθεσαν προ των ευθυνων μας. Ηρθε ο λογαριασμος για τις επιλογές μας, διοτι ας μην κοροιδευομαστε, η κυβερνηση ΝΑ κ Δησυ ηταν επιλογή μας δις.
Και ηταν επιλογη με βαση ποιο κριτηριο κυριως; Το κυπριακο. Σωστα. Διοτι τοτε πιστευαμε ακομα σε μια δικαιη και βιωσιμη λυση του κυπριακου με βαση τα ψηφισματα των ΗΕ.
Κι ομως, θα σας το πω εγω αφου αλλοι δεν τολμουν. Πιο μεγαλη απατη απο το κυπριακο τελικα ισως να μην υπηρξε σ αυτη τη χωρα. Ναι. Ξαναδιαβαστε το και χωνεψτε το. Οπως νιωσατε για τα χρυσα διαβατηρια, για το this is Cyprus για το κρασι του Συλλουρη σε δεκαπλασιο βαθμο θα επρεπε να νιωθετε για το Κυπριακο. Διοτι η εκμεταλλευση του αισθηματος μας, του ποθου για ειρηνικη συμβιωση μας τυφλωσε και μας πληγωσε ταυτοχρονα. Το κυπριακο περιηλθε πλεον σε μια φαση στην οποια ειναι ντε φακτο λυμενο κ οποιος πει κατι αλλο ψευδεται. Η διχοτομηση εγινε εκ των πραγματων.
Δε θα επεκταθω στην παρουσα φαση ανκαι θα ηθελα να το αναλυσω. Θα πω το εξης ομως. Εγω προσωπικα δε θα αποδεκτω την οποια προεκλογικη ριχνει ως καροτο το κυπριακο. Με ολο το σεβασμο οποιος προταξει το κυπριακο ως κυριο πυλωνα θα ακυρωθει.
Εμεις χρειαζομαστε πλανο οικονομικης αναπτυξης. Ανακουφιση του κοσμου απο την ανεργια, απο τη φτωχεια, την ακριβεια. Προστασια των βασικων ανθρωπινων δικαιωματων που καταπατηθηκαν βάναυσα. Χρειαζομαστε ατομα που θα μας πεισουν οτι δε γιναμε Κολομβια. Οτι το νετφλιξ μας αδικει καθε φορα που μας ρεζιλευει στις ταινιες του. Χρειαζομαστε ατομα που δε φοβουνται να σταθουν επι των επαλξεων εναντι του διεφθαρμενου στατους κβο στην πολιτική αρενα. Αυτο ειναι για μενα το ζητουμενο απο τους υποψηφιους. Η αναμάσηση του αισθηματος για το κυπριακο θα φαει χ.
Ο κοσμος υποφερει απο τις επιπτωσεις των δυο τελευταιων χρονων. Η κοινωνια πληγηκε ως συνολο. Εγινε διαχωρισμος ανθρωπων στο κοβιντ και εγινε προσπαθεια διαχωρισμου και για το ουκρανικο. Απο μενα μονο αυτος ο υποψηφιος που θα παρουσιασει πλανο ανακαμψης τουτης της χωρας θα αποτελει μιαν καποιαν ελπιδα.
