Γράφει ο 19χρονος συνδημότης μας Faisal Alaidy
«Μια μικρή και όμορφη πόλη,
που βρίσκεται μεταξύ Ναμπλους και Μπεισαν,
στην επαρχία της Ιορδανίας.
Υπάρχει πολύ νερό, και πολλές πηγές
που βρέθηκαν εδώ,
και συχνά έχω επισκεφτεί.»
είχε πει.
Δεν ήξερα ότι θα ήταν η τελευταία φορά.
Αν
τα μαλακά χέρια ενός παιδιού,
ένα αθώο χαμόγελο με μερικά δόντια που λείπουν
και μια σφοδρή επιθυμία για τη ζωή,
δεν θα μπορούσε να τους σταματήσει από τα γυρίσματα,
τότε δεν μπορεί ούτε,
ένα κράνος,
ένα γιλέκο
και ένα αμερικανικό διαβατήριο.
Δεν ήξερα ότι θα ήταν η τελευταία φορά.
«Η προσευχή είναι καλύτερη από τον ύπνο, η προσευχή είναι καλύτερη από τον ύπνο» επανέλαβε στους δρόμους.
Του Αγίου Γεωργίου η καμπάνα χτυπά για τελευταία φορά.
Δεν ήξερα ότι θα ήταν η τελευταία φορά.
Πήρα το μικρόφωνο, αλλά δεν ήθελα να με ακούσετε να μιλώ.
Ήθελα να ακούσετε τα κλάματα τους.
Ήθελα να ακούσετε το δάκρυ της.
Συγχωρήστε με αν φώναξα πολύ δυνατά.
Συγχωρέστε με, δεν θα μπορούσα να φιμώσω τον πόνο.
Δεν ήξερα ότι θα ήταν η τελευταία φορά.
Χθες, γεννήθηκε από το κόκκινο χρώμα στη σημαία της.
Σήμερα, το έδωσα πίσω σε αυτήν.
Δεν ήξερα ότι θα ήταν η τελευταία φορά.
Ανάλυση:
Αυτό το ποίημα είναι αφιερωμένο στην Σιρίν Αμπού Άκλεχ ( Shireen Abu Akleh).
Η Shireen ήταν μία Παλαιστινιο-Αμερικανίδα δημοσιογράφος η οποία εργαζόταν για το Al Jazeera για 25 χρόνια μέχρι την ημέρα που σκοτώθηκε, στις 11 Μαΐου του 2022, ενώ κάλυπτε μια επιδρομή στην Τζενίν από τις Αμυντικές Δυνάμεις του Ισραήλ.
Η Shireen είναι μία ηρωίδα που πάλεψε για την αλήθεια και την θεωρώ πρότυπο στην σύγχρονη εποχή μας.
