Το Τμήμα Αρχαιοτήτων Κύπρου, Υπουργείο Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων διοργανώνει στις 24 Ιουνίου 2022 στις 20:00 στο Αρχαιολογικό Μουσείο Επαρχίας Λάρνακας συναυλία υπό τον τίτλο «Κύπρις» με την διεθνώς αναγνωρισμένη και πολυβραβευμένη καλλιτέχνιδα Αλέξια Βασιλείου. Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στον υπαίθριο χώρο του Μουσείου με ελεύθερη είσοδο, στo πλαίσιo των εκδηλώσεων για τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων και των εορτασμών για την επαναλειτουργία του Αρχαιολογικού Μουσείου Επαρχίας Λάρνακας.Για το SkalaTimes, αλλά και για εμένα προσωπικά που είχα την χαρά να μιλήσω μαζί της, είναι ιδιαίτερη τιμή να φιλοξενούμε σήμερα μια συνέντευξη της Αλέξιας, μέσα από την οποία μιλήσαμε για τη ιδιαίτερη αυτή συναυλία. Αν γνωρίζει κανείς για τη μουσική των ουράνιων σφαίρων, τη μουσική και την αρμονία στο Σύμπαν, τότε γνωρίζει και τα λόγια του Πλάτωνα που έλεγε ότι «η Μουσική είναι η κίνηση του ήχου για να φτάσει την ψυχή και να της διδάξει την αρετή. Η μουσική είναι ένας ηθικός κανόνας. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα”, τότε αντιλαμβάνεται καλύτερα την μέγιστη αξία της τέχνης της μουσικής και αγγίζει την τέχνη αυτή με ευλάβεια, σχεδόν θρησκευτική, έτσι όπως κάνει η Αλέξια εδώ και πολλά χρόνια με την μουσική της. Μέσα από την πιο κάτω ενδιαφέρουσα συνέντευξη η Αλέξια, ανάμεσα σε άλλα, εξηγεί γιατί είναι ιδιαίτερα σημαντικό γι αυτήν να τραγουδά στη Λάρνακα, τη πόλη της, στις 24 Ιουνίου.
Της Γιώτας Δημητρίου
Την Παρασκευή τραγουδάς στη πόλη που σε φιλοξένησε μετά το ’74 και μάλιστα στο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης μας, Αλέξια είναι η Λάρνακα η δεύτερη σου πόλη;
Η Λάρνακα είναι μία από τις πόλεις που αγαπώ και οι οποίες είναι σημαντικές για μένα, ως μνήμες και ως μέρη που περπάτησα και έζησα, όπως είναι και η γενέτειρα μου η Αμμόχωστος. Η γιαγιά μου η Ξενία, η μητέρα της μάμας μου Αθηνάς, κατάγεται από τη Λάρνακα. Άρα και πριν από το ’74 είχα επαφή με την Λάρνακα και σχέσεις αγάπης με θείες / θείους, ξαδέλφια, όπως και αναμνήσεις.
Έρχεσαι λοιπόν στη πόλη σου, στη πόλη μας, για μια ιδιαίτερη συναυλία στις 24 Ιουνίου, πριν πάμε στη συναυλία θα σε ρωτήσω πότε ήταν η τελευταία φορά που τραγούδησες στην πόλη σου τη Λάρνακα;
Ήταν πριν από το 2000, με την Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, της οποίας έχω υπάρξει από τους πρώτους καλλιτέχνες μέλη, από την αρχή της σύστασης/ίδρυσης της. Τραγουδήσαμε τότε στη Λάρνακα μας και ήταν μεγάλη η χαρά μου.
Ξέρεις, είναι πολύ διαφορετικό για μένα να τραγουδώ στη Λάρνακα μας, τα πρόσωπα που έρχονται να με ακούσουν είναι συγγενείς, φίλες και φίλοι παιδικοί, συμμαθητές, συμμαθήτριες, κόσμος δικός μου, από το παρελθόν, άνθρωποι με τους οποίους μεγαλώσαμε μαζί. Όταν επισκέπτεται και όταν τραγουδά κανείς σε μέρη που μεγάλωσε, είναι συχνά μια βαθιά εμπειρία, η οποία δυνητικά μεταμορφώνει και μας αλλάζει. Επανεκτιμάς τις σχέσεις, τις αναμνήσεις, τους ανθρώπους εκ νέου, συνδέεσαι με τμήματα του εαυτού σου, με καινούργιο τρόπο. Για μένα έχει δράση θεραπευτική και πάντα με ενδυναμώνει, με εμψυχώνει.
Είναι σαν να κουβαλάμε μνήμες μέσα στο DNA μας από τις πόλεις που μεγαλώσαμε….
Ναι, έτσι είναι. Κάθε δρόμος, οι άνθρωποι, οι αναμνήσεις είναι πολλές, τώρα για κάποιο λόγο θυμήθηκα τότε που ήμουν στο Γυμνάσιο, που τραγούδησα το «Αι γενεαί πάσαι» στον Άγιο Λάζαρο την μεγάλη βδομάδα. Τι ωραία στιγμή. Αγαπώ τη Λάρνακα μας.
Όταν σου έγινε αυτή η πρόταση από το Τμήμα Αρχαιοτήτων πώς ένιωσες και πώς απάντησες; Αισθάνθηκα συγκίνηση και χαρά. Είχαμε συναντηθεί μαζί με τον Ιωσήφ Χατζήκυριακο στον εξωτερικό χώρο, στις ανασκαφές, στον ναό της Αστάρτης, πριν από την πανδημία, όπου μας ξενάγησε, μας μίλησε, μας έδειξε, από τότε με ενέπνευσε και χάρη στον Ιωσήφ, συνδέθηκα με την γη και τα ευρήματα. Όταν λοιπόν μου προτάθηκε να τραγουδήσω κατά την επαναλειτουργία του Μουσείου, αποδέχθηκα αμέσως και άρχισα δημιουργική δουλειά για να ετοιμάσω το conceptual πρόγραμμα. Ο Ιωσήφ θα συμμετέχει στην συναυλία ως αφηγητής, ανάμεσα από τις ενότητες των τραγουδιών μας.
Ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται για την Λάρνακα και για την Κύπρο γενικότερα, πάντα με συνέπαιρνε, με ενέπνεε και μου εμφυσούσε ακόμα περισσότερο θαυμασμό για την ιστορία του τόπου μας.
Πώς ήταν για σένα η διαδικασία προετοιμασίας του προγράμματος μιας τέτοιας ιδιαίτερης συναυλίας;
Ενδιαφέρουσα η διαδικασία, ζωογόνα, με αρκετή μελέτη, έρευνα, μουσική ακρόαση, ηρεμία και σχεδιασμό της επιλογής του ρεπερτορίου, μετά των συνεργατών. Μια βαθιά πνευματική εμπειρία, που για μένα έχει άμεση σύνδεση και σχέση με το θέμα μας. Πρόκειται για τραγούδια και μουσικές που έχουν σχέση με τα εκθέματα του μουσείου, αλλά και με την θέση της γυναίκας, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Θα ακουστούν τραγούδια από την Κυπριακή μας Παράδοση, συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη, Σπιρίτουαλς (Spirituals) και Γκόσπελ, τραγούδια με θέμα τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, δικές μου συνθέσεις, ένα recitativo από τον δίσκο μου Re-bE στην Κυπριακή διάλεκτο με τίτλο «Κυπριακό».
Ως καλλιτέχνης επιλέγω πάντα να κάνω συναυλίες ή να ηχογραφώ δίσκους που έχουν κάποιο θεματολογία. Από τα πρώτα μου χρόνια στην επί 40 έτη πορεία μου στην Μουσική, ότι δημιουργούσα είχε κάποια θεματολογία, ένα concept.
Ενώ στη ζωή μου μου αρέσει να δημιουργώ ελεύθερα, εντούτοις στο θέμα της μουσικής πάντα επιλέγω να εμπνέομαι από κάτι συγκεκριμένο σε κάθε περίοδο, το οποίο να εντάσσεται σε συγκεκριμένο πλαίσιο.
Επειδή διδάσκω δημιουργική γραφή, έτσι όπως σε ακούω να μιλάς, μου ακούγεται σαν να γίνεσαι story teller μέσα από τα προγράμματα που δημιουργείς για τις συναυλίες σου. Αυτό θα δούμε και στις 24 Ιουνίου, μια story teller;
Μα είναι ακριβώς αυτό! Storytelling. Και ειρήσθω εν παρόδω να σου αναφέρω πως έχω παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής μαζί με φεμινιστικές σπουδές, με μια σπουδαία δασκάλα ακτιβίστρια συγγραφέα και σκηνοθέτιδα στην Αθήνα, την Χριστιάνα Λαμπρινίδη. Λάτρεψα την Γυναικεία γραφή και αξιοποιώ την δημιουργικότητα της γραφής, στην συγγραφή στίχων στα τραγούδια μου.
Νομίζω πως το μουσικό σου ταλέντο είναι ένα έμφυτο θείο δώρο, αλλά, πιστεύω πως όσα προσέφερες εσύ στον εαυτό σου μέσα από εκπαίδευση σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς, έχουν συντείνει έτσι ώστε το μουσικό ταλέντο που σου έχει δώσει ο Θεός, να το πάρεις σε άλλα επίπεδα. Δηλαδή, δεν έμεινες μόνο στις σπουδές σου στο Μουσικό Κολέγιο Μπέρκλεϊ, έκανες και πολλά άλλα. Το αξιοποίησες στο μέγιστο το ταλέντο που σου έδωσε ο Θεός.
Σε ευχαριστώ για αυτό που αναγνωρίζεις Γιώτα μου. Με ενδιαφέρει ότι κάνω να έχει ουσία και νόημα, να αλλάζει και να βελτιώνει τόσο την δική μου ζωή, όσο και των ακροατών. Ότι σκεφτόμαστε πράττουμε λέμε, έχει πραγματική αξία όταν συμβάλλει ουσιαστικά στην βελτίωση και στην εξέλιξη όλων.
Άρα, οτιδήποτε κάνω ή επιλέγω, καταρχάς χρειάζεται να τρέφει τη δική μου ψυχή και το πνεύμα και τάσσομαι υπέρ του Καλού έτσι ώστε όσοι παρευρεθούν στη συναυλία μου, μέσα από τη διαδικασία αυτή και την δική μου πρόθεση, να έχουν φτάσει ακόμα πιο κοντά στη αυθεντικότητα τους, στην αλήθεια τους, σε ότι ξέχασαν ότι αγαπούσαν, σε ότι τους εμπνέει, στην γαλήνη τους, στην ηρεμία τους, εν τέλει πιο κοντά στον Εαυτό τους. Να γίνεται ανταλλαγή καθαρής αγάπης και ενέργειας. Αυτό με ενδιαφέρει. Ως εκ τούτου, για μένα είναι πολύ σημαντικό, το τί τραγουδώ, πού τραγουδώ, με ποιους τραγουδώ και γιατί τραγουδώ; Για ποιο σκοπό; Δεν θα μπορούσα να αναμασώ αρνητικά και χωρίς ουσία τραγούδια, απλά για να αμείβομαι. Η δική μου η θέση παραμένει η εξής: να ερμηνεύω τραγούδια που έχουν αρμονία, ρυθμό, μελωδία και περιεχόμενο ουσίας.
Άλλωστε, για εμάς που αγαπάμε την Κβαντική Φυσική, υπάρχει και μουσική και αρμονία στο Σύμπαν και ίσως Αλέξια η τέχνη της μουσικής θα έπρεπε να κάνει ακριβώς αυτό που λες, να μας οδηγεί στην αρμονία….
Αυτό πρέπει να είναι φυσικά! Και όχι να τραγουδάμε ό,τι να ‘ναι χωρίς κριτική σκέψη και «γρήγορα». Όχι, πολύ πολύ επιλεκτικά και προσεκτικά. Πρέπει να προσέχουμε τα μηνύματα τα οποία αναπαράγουμε, γνωστοποιούμε, στων οποίων την εξάπλωση συμβάλουμε. Με διάκριση, με σοφία. Το Σύμπαν διέπεται από νόμους, κυριαρχεί η Αρμονία, τα πάντα έχουν Ήχο, αποτελούνται από Μουσική.
Πειραματίζομαι αρκετά και εμπνέομαι από τα στοιχεία της Φύσεως. Από το 2000 ηχογράφησα τρεις δίσκους με την μουσική του ανέμου, με φωνή και άνεμο, που ονομάζονται “Voice and Wind” “Backyards” και “Voice in Wind” (υπάρχουν στο iTunes). Όταν έφυγα από τη δισκογραφία, το 2000, απελευθερώθηκα με αποτέλεσμα να ανοίξει η καρδιά, τα αυτιά και το πνεύμα μου στη μουσική του Σύμπαντος, τα πάντα έγιναν μουσική. Το θρόισμα των φύλλων, ο άνεμος, οι βροντές, οι κεραυνοί, η βροχή, όλα! Και εμπνέομαι από όλα. Και ναι, πιστεύω πως η τέχνη και η πρόθεση των καλλιτεχνών θα έπρεπε να μας οδηγεί στην αρμονία και πως η πρόθεση των καλλιτεχνών θα έπρεπε να ήταν να εμπνέουν και να θεραπεύουν. Όταν κάποιος έρθει να δει συναυλία σου, ή σε ακούει στο ραδιόφωνο και αμέσως αισθάνεται γαλήνη και ηρεμία στη ψυχή του, νιώθει ότι αγαπά τον κόσμο όλο, αυτό είναι θεραπεία! Η μουσική πρέπει να έχει αρμονία, να μην είναι θόρυβος, γιατί αν περιέχει το δεύτερο τότε αποτελεί μόνο καταστροφή, μπορεί να διασπάσει την αρμονία που έχουμε και εμείς θέλουμε το πρώτο μόνο.
Στην συναυλία στις 24, γιορτάζουμε την επαναλειτουργία του μουσείου της πόλης μας, είναι μια πραγματικά ιδιαίτερη συναυλία, πως ήταν για σένα ως εμπειρία να δημιουργείς το πρόγραμμα για μια τέτοια συναυλία;
Συνεργάστηκα με τις εξαιρετικές Γυναίκες αρχαιολόγους, την Δρ. Αννα Σατράκη, Αρχαιολογική Λειτουργός στο Τμήμα Αρχαιοτήτων υπεύθυνη του Αρχαιολογικού Μουσείου Λάρνακος, την Ευτυχία Ζαχαρίου, Αρχαιολογικό Λειτουργό Α’ στο Τμήμα Αρχαιοτήτων και την Ευθυμία Άλφα, Αρχαιολογικό Λειτουργό στο Κυπριακό Μουσείο. Ήταν χαρά, υπήρχε ροή στην συζήτηση μας. Περπάτησα μέσα στο μουσείο και μόνη αλλά και με τις αρχαιολόγους, όπως και με τον Ιωσήφ, εμπνεύστηκα και δημιούργησα ένα πρόγραμμα με βάση την Κυπριακή παραδοσιακή μουσική, την Τζαζ, τον Αυτοσχεδιασμό, με τις Φωνές, ήταν μια ιδιαίτερη διαδικασία. Στη συναυλία θα με συνοδεύουν δύο εξαιρετικοί μουσικοί, από την Κύπρο, οι οποίοι παίζουν κατ’ εξοχήν jazz μουσική, ο Ερμής Μιχαήλ και ο Χρήστος Γερολατσίτης, επίσης θα έχω μαζί μου την Χορωδία Αυτοσχεδιασμού που δημιούργησα και που αποτελείται από τρεις Ταλαντούχες υπέροχες Γυναίκες Μουσικούς, την Nama Dama, την Μαρία Βουλτσοπούλου από την Λάρνακα και την Ronja Burve. Η συναυλία όλη είναι εμπνευσμένη από τα αρχαία εκθέματα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Επαρχίας Λάρνακας και τις διάφορες ιδέες που αυτά ενσαρκώνουν, όπως ο φυσικός κόσμος, η γέννηση, ο θάνατος και οι τελετουργίες, όλα αυτά μεταφράζονται μουσικά, έχοντας ως σταθερό άξονα και οπτική τη Γυναικεία προοπτική.
Η συναυλία «Κύπρις», αποτελεί μία αφήγηση μέσα από την Γυναικεία Έκφραση, επιτρέποντας στο ακροατήριο/θεατές συλλογικά ως κοινό αλλά και ατομικά προσωπικά, να βιώσουν παράλληλα τη δική τους ξεχωριστή εμπειρία, ερμηνεύοντας εκ νέου το παρελθόν. Στην ουσία το έργο πρόκειται για τη σύζευξη των αρχαιοτήτων, της ιστορικής ερμηνείας τους και των διαφόρων νοημάτων που ο καθένας επιλέγει να τους αποδώσει.
Μέσα από αφηγήσεις, τραγούδια, αυτοσχεδιασμούς και ηχητικά εφέ δημιουργώ ένα ξεχωριστό ηχοτοπίο, γεφυρώνοντας το παρελθόν με το παρόν. Το μουσικό πρόγραμμα θα διανθίζεται με μικρές αφηγήσεις σχετικές με την ιστορία της Λάρνακας και των ανθρώπων της μέσα από τους αιώνες, από τον εξαιρετικό Δρ. Ιωσήφ Χατζηκυριάκο, διευθυντή του Ιδρύματος Φοίβου Σταυρίδη – Αρχεία Λάρνακας.Να αναφέρω επίσης ότι την επωνυμία Κύπρις έφερε στις αρχαίες επιγραφές η κατεξοχήν θηλυκή θεότητα που λατρευόταν στην Κύπρο, δηλώνοντας έτσι την καθολική αποδοχή της μεγάλης αυτής θεάς σε ολόκληρο το νησί.
Κρατάω τη λέξη «παρελθόν», από όλα αυτά που έχεις πει. Πρέπει Αλέξια να γνωρίζουμε το παρελθόν μας για να μπορέσουμε να πορευτούμε στο μέλλον μας; Ως ανθρωπότητα, αλλά και ο καθένας μας ξεχωριστά ως οντότητα; Μήπως γι αυτό και τα μουσεία είναι πολύτιμα; Επειδή είναι η γέφυρα με το χθες;
Ακριβώς, συμφωνώ με αυτό που λες. Προσωπικά, όπου κι αν ταξίδευα στον πλανήτη μας, είτε στην Κύπρο, είτε στο εξωτερικό, πάντα επισκεπτόμουν τα μουσεία. Αυτό που έχουμε ανάγκη ως άνθρωποι είναι να αισθανόμαστε ότι ανήκουμε και αυτό συμβαίνει αν παρατηρούμε τον περιβάλλοντα χώρο στον οποίο ζούμε και υπάρχουμε αλλά και να μελετούμε αυτά τα οποία παίρνουμε ως δεδομένο με αποτέλεσμα να μην τα λαμβάνουμε υπόψη, τα οποία είναι παρόλα αυτά ζωτικής σημασίας για την ευημερία μας για την προσωπική μας χαρά και ποιότητα της κάθε ημέρας μας μαζί με τις επιλογές μας. Η συνειδητή πράξη του να επισκέπτομαι τα μουσεία της Κύπρου μας, ή της Λάρνακας μας, με οδηγεί πάντα σε μια σύνδεση με το χώμα που με γέννησε, με τον Εαυτό μου σε επίπεδο βαθύ, τιμώντας ταυτόχρονα τους προγόνους μας, των οποίων την ενέργεια αισθάνομαι παντού.
Πιστεύω πως η συναυλία στις 24 Ιουνίου, θα μας κάνει ανάμεσα σε άλλα να αγαπήσουμε το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης μας ακόμη περισσότερο.
Το εύχομαι! Να νιώσουμε ότι το μουσείο είναι το σπίτι μας, είναι μέρος της ιστορίας μας, ακόμη και αν περάσουμε λίγο χρόνο περπατώντας ανάμεσα στα εκθέματα ανάμεσα από δουλειές και υποχρεώσεις. Εισηγούμαι και σας ενθαρρύνω να το κάνετε.
Είσαι ένας άνθρωπος που έχει ταξιδέψει πάρα πολύ και έχει ζήσει στο εξωτερικό, ωστόσο έχεις ζήσει και στην Αμμόχωστο και στη Λάρνακα τα παιδικά σου χρόνια, η ερώτηση είναι η εξής, τι σημαίνει για σένα Λάρνακα και τί Αμμόχωστος;
Ναι, η αλήθεια είναι πως έχω ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου στο εξωτερικό, στο αναφέρω αυτό γιατί έχει τη σημασία του, είμαι πρόσφυγας από την Αμμόχωστο στη Λάρνακα, αλλά υπήρξα και μετανάστρια, για χρόνια στην Αμερική και μετά τις σπουδές μου, στην Ελλάδα στην Ευρώπη, αλλά και στην Αμερική.
Αυτό που επιθυμούσα πάντα ήταν να νιώσω ότι ανήκω και είναι ευχής έργο ότι το κατάφερα.
Η Αμμόχωστος είναι η πόλη που γεννήθηκα και έζησα μέχρι την ηλικία των δέκα ετών, είναι η αγάπη της ζωής μου, διότι εκεί έζησα τα πιο όμορφα και γαλήνια χρόνια, μέχρι που έγινε ο πόλεμος και η εισβολή. Από την Αμμόχωστο θυμάμαι μόνο όμορφες στιγμές και εικόνες, τις γιαγιάδες μου, τη θάλασσα, τον Πολιτισμό, τις δυναμικές γυναίκες που συναντούσα και που πάντα με συμβούλευαν και με ενέπνεαν δια του παραδείγματος τους, τα Ωδεία, τις Τέχνες τα παραδείγματα ανθρώπων με αξίες συμπεριλαμβανομένων πρώτων των γονιών μου Αθηνάς και Γιώργου, των παππούδων και των γιαγιάδων μου. Το τραύμα του εκτοπισμού, μετά από την Τουρκική εισβολή που είχε ως αποτέλεσμα την άλωση της Αμμοχώστου, διέπει την ύπαρξη μου. Ανακάλυψα εν τούτοις αυτό το τραύμα να το μετατρέψω σε δύναμη ωφέλιμη, δια της προσφοράς στα κοινά.
Μετά τον πόλεμο μας φιλοξένησε η Λάρνακα που ήταν η πόλη της γιαγιάς μου, της Ξενίας, της μητέρας της μάμας μου. Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα. Τα σχολεία είχαν γεμίσει από παιδιά από άλλες πόλεις, χωριά, κοινότητες, οι γονείς απασχολημένοι να μας παράσχουν όσο το δυνατόν ό,τι καλύτερο ήταν δυνατό, ασφαλές περιβάλλον για να ζούμε, με φαγητό στο τραπέζι, αλλά ήταν όλοι σε δύσκολη κατάσταση, με αποτέλεσμα να περνούμε όλοι δύσκολα. Εκτιμώ και αναγνωρίζω το ότι οι Λαρνακείς μας περιέβαλαν με αγάπη, αποδοχή και αλληλεγγύη, το λέω και συγκινούμαι. Μας πρόσφεραν υποστήριξη ψυχική, τόσο που δεν αισθάνθηκα ούτε λεπτό ότι δεν ανήκω σε αυτή την πόλη. Τους ευχαριστώ όλες και όλους. Γι’ αυτό η συναυλία αυτή είναι σημαντικό γεγονός για μένα.
Νομίζω είναι τιμή για τη Λάρνακα που θα γίνει αυτή η συναυλία με εσένα ειδικά και πιστεύω επίσης ότι είναι πολύ καλό που η είσοδος είναι ελεύθερη, έτσι μπορεί όποιος επιθυμεί να έρθει.
Γιώτα μου, επιθυμώ πάντα να διευκολύνω το ακροατήριο, τον κόσμο, ώστε να μπορεί να πηγαίνει σε Πολιτιστικά γεγονότα που σκοπό έχουν να ψυχαγωγούν και ενώ βεβαίως είναι δίκαιο και αναγκαίο να αμείβομαι για τη δουλειά μου, το να υπάρχει ελεύθερη είσοδος με χαροποιεί.
Βέβαια για να ακριβολογούμε, τώρα με την τεχνολογία όποιος αγαπά τη μουσική της Αλέξιας, μπορεί (καλώς ή καλώς) να την απολαμβάνει και διαδικτυακά.
Ναι, είναι αλήθεια. Αλλά, οι συναυλίες είναι κάτι το διαφορετικό. Δεν υπάρχει πιο άμεση και πιο δυνατή επικοινωνία από το να βρισκόμαστε όλοι εκεί στο ίδιο ενεργειακό πεδίο, όπου γίνεται η ανταλλαγή καθαρής ενέργειας. Ειδάλλως το παρομοιάζω με το να παρακολουθούμε από την τηλεόραση ένα ντοκιμαντέρ για ένα πανέμορφο δάσος, αντί να βρισκόμαστε εκεί, με φυσική παρουσία μέσα στο ίδιο το δάσος. Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ των δύο.
Λες ότι κατάφερες αυτό το τραύμα από την εισβολή του ‘74 να το κάνεις ωφέλιμο δια της προσφοράς. Δηλαδή;
Ναί, η ακτιβιστική μου δράση ποικιλοτρόπως, δια του πρόγραμματος μου «Η Μέθοδος Μουσικής Ακρόασης μουσικό κίνημα Re-bE», είναι ένα Ερευνητικό, Εκπαιδευτικό, Πολιτιστικό, outreach πρόγραμμα Κοινωνικής Καινοτομίας, βασισμένο στην Μουσική και στην Δημιουργικότητα, που απευθύνεται σε παιδιά και σε εφήβους.
Μέρος του προγράμματος Re-bE, το οποίο είναι επίσημα εγκεκριμένο απο το ΥΠΠΑΝ, το προσφέρω δωρεάν στο Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου από το 2017.Η Μέθοδος Μουσικής Ακρόασης – Μουσικό κίνημα Re-bE » (Ρι-μπί) \to Be\ verb – to be in a new way), είναι ένα Ερευνητικό, Εκπαιδευτικό, Πολιτιστικό Πρόγραμμα Μουσικής Ακρόασης, που αποσκοπεί στην ανάπτυξη Μουσικής Κουλτούρας και στη διεύρυνση των μουσικών οριζόντων ατόμων κάθε ηλικίας με έμφαση σε παιδιά και εφήβους. Mέρος του Προγράμματος Re-bE (Re-bE Schools), το οποίο επικεντρώνεται στη Μουσική Ακρόαση ηχογραφημένης Μουσικής, εφαρμόζεται παγκύπρια, σε Δημόσια σχολεία όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης. Το Re-bE απευθύνεται σε όλους, ανεξαρτήτως μουσικών δεξιοτήτων ή κλίσης, ηλικίας, φύλου, γλώσσας, κοινωνικοοικονομικής κατάστασης, εθνότητας, θρησκείας και επιπέδου εκπαίδευσης.Το Πρόγραμμα υλοποιείται σε καθημερινή βάση και σε χρόνο μη διδακτικό, ενώ τα σχολεία έχουν τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση στη Μουσική της ημέρας, μέσω του Re-bE Radio, ενός ιδιωτικού διαδικτυακού ραδιοφωνικού καναλιού, που δημιούργησα αποκλειστικά για το Re-bE. Το ραδιόφωνο Re-bE (Re-bE Radio) παρέχει υπηρεσίες επιλογής μουσικής (playlists) μέσα από συνεχή ροή (streaming), με ειδική επιμέλεια (curated) από εμένα την ίδια. Στο Re-bE συμπεριλαμβάνονται ειδικά επιλεγμένες μουσικές, οι οποίες δεν προβάλλονται από τα ΜΜΕ, που δημιούργησαν σπουδαίες συνθέτριες και σπουδαίοι συνθέτες ανά τους αιώνες αλλά και σύγχρονοι και που μας κληροδότησαν το έργο τους με σκοπό να μας εμπνέει, να καλλιεργείται η ψυχή και το πνεύμα μας, να αποκτά η ζωή μας ποιότητα.Το Re-bE περιλαμβάνει τα εξής είδη μουσικής: Κλασσική, Όπερα, Τζαζ, Μουσική Κινηματογράφου, Μουσικές του κόσμου (World music) /Παραδοσιακή Μουσική, το έργο του Μίκη Θεοδωράκη, έργα Ελλήνων συνθετών, έργα Κυπρίων συνθετών, Μουσικό θέατρο (Musicals), Αυτοσχεδιαστική/Πειραματική Μουσική, Μουσική που ηρεμεί (Calming music), Μουσική Εμπνευσμένη από την Φύση και το Περιβάλλον (Messiaen), Soundscapes (αέρας, νερό, πουλιά). Στα προαναφερθέντα είδη μουσικής συμπεριλαμβάνονται μουσικές από Γυναίκες Δημιουργούς και από ντόπιους μουσικούς.Έχω προτείνει η μουσική να ακούγεται τρεις φορές κατά τη διάρκεια της σχολική ημέρας: Α) η ώρα 7 το πρωί όταν εισέρχονται στο χώρο του σχολείου όλοι (μαθητές και εκπαιδευτικοί), Β) στο μεγαλύτερο σε διάρκεια διάλειμμα και Γ) κατά την αποχώρηση όλων . Κάθε μήνα αλλάζω την επιλογή τραγουδιών και ο σκοπός είναι να καλλιεργηθεί η ψυχή και το σώμα των παιδιών, η επιλογή των μουσικών γίνεται με σκοπό να χαροποιήσει, να συγκινήσει, να παρηγορήσει και να εμπνεύσει τα παιδιά. Όπως αντιλαμβάνεστε είναι μουσικές που δεν παίζουν στα ραδιόφωνα. Έχουμε δει ότι σχολεία στα οποία υπήρχε παραβατικότητα έχουν βελτιωθεί μέσω του προγράμματος αυτού και πλέον γίνεται συνεργασία και έρευνα από οργανισμούς όπως το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το CYENS (RISE), απο ακαδημαϊκούς, και μετά απο εμπεριστατωμένη έρευνα θα αρχίσουμε να έχουμε και στατιστικές αναλύσεις- που θα δείχνουν τα θετικά αποτελέσματα του προγράμματος αυτού.
Τώρα έχω θυμηθεί που είχαμε βρεθεί στο σπίτι ενός κοινού μας φίλου, καλλιτέχνη και το παιδάκι του ήταν ζωηρό και ανήσυχο, εσύ, θυμάμαι, το πήρες και ξεκινήσατε να παίζετε μουσική με ποτήρια, μαχαιροπήρουνα και άλλα κουζινικά είδη. Θυμάμαι πόσο είχε αλλάξει η διάθεση και η συμπεριφορά του. Δεν ξεχνώ ποτέ αυτή τη σκηνή. Πιστεύεις ότι η μουσική μπορεί να μεταμορφώσει τα παιδιά;
Και τα παιδιά και τους ενήλικες, όλους! Η αρμονία, ο ρυθμός, η μελωδία, δρουν θεραπευτικά. Όσον αφορά στο παιδάκι αυτό –το ανέφερες και συγκινήθηκα- ήξερα πως περνούσε δύσκολα και ήθελα να του αφήσω κάτι και να αποσπάσω την προσοχή του με τρόπο δημιουργικό και ευφάνταστο, να του εμφυσήσω θετικότητα, χαρά, να του δείξω ότι είναι και ο ίδιος όπως είμαστε όλοι, δημιουργός των στιγμών της ζωής του. Αυτό που τώρα σου εκφράζω, είναι ότι εκείνη την εποχή, το άλλο παιδάκι –εγώ- ήταν επίσης ταραγμένο από κάποια συμβάντα από αυτά που συμβαίνουν στις ζωές όλων μας, όπου αυτή η δημιουργική απόσπαση της προσοχής, βοήθησε κι εμένα. Απόδειξη ότι όταν προσφέρουμε παρηγοριά ή αγάπη στον συνάνθρωπο μας, ανταμειβόμαστε με τους ωραιότερους τρόπους για πάντα. Η ανιδιοτελής προσφορά, η συμβολή μας στο well being των άλλων, αυτόματα βοηθάει και θεραπεύει και εμάς τους ίδιους.
Το άλλο παιδάκι λες και αναφέρεσαι στον εαυτό σου, θεωρείς πως κρύβεις μέσα σου ένα παιδί;
Βέβαια, αν και έχω την αίσθηση ότι τελευταίως σαν να μεγάλωσε και ωρίμασε.
Είναι ευτυχισμένο αυτό το παιδί μέσα σου;
Ναι, είναι ευτυχισμένο. Βαθιά και ουσιαστικά. Νοιώθει, νοιώθω, πληρότητα, αγάπη από εμένα και προς εμένα. Επίσης το γεγονός ότι πραγματοποιώ, υλοποιώ συνέχεια τα οράματα κι τις επιθυμίες του, είναι σωτήριο.
Αλέξια, θα ήθελες το έργο σου να βάλει το δικό του λιθαράκι για ένα καλύτερο κόσμο;
Έχω αναλάβει την ευθύνη της ύπαρξης μου και των πράξεων μου, εφόσον λοιπόν έχω αναλάβει την ευθύνη αυτή, ναι, θέλω να συμβάλω για ένα καλύτερο κόσμο. Περισσότερο από την υστεροφημία μου, με ενδιαφέρει όσα κτίζω και δημιουργώ, να γίνουν θεμέλια πάνω στα οποία θα μπορέσουν να ανακαλύπτουν και να πατούν τόσο οι σύγχρονες όσο και οι επόμενες γενιές, ας φωτίζουμε η μία τον δρόμο της άλλης και ο ένας τον δρόμο του άλλου.
Θα ήθελα να κλείσουμε με ένα μήνυμα σου στους αναγνώστες του SkalaTimes.
Να δίνουμε μεγάλη προσοχή στις επιθυμίες μας και να τις εκπληρώνουμε όσο πιο άμεσα είναι δυνατόν. Ας μην καθυστερούμε περαιτέρω την εκπλήρωση τους, ας τις εκπληρώνουμε σήμερα. Επίσης, να υποστηρίζουμε τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας, με όποιο τρόπο μπορούμε, με γενναιοδωρία και αγάπη.
- Απαγορεύεται η αναδημοσίευση της συνέντευξης χωρίς τη γραπτή έγκριση του SkalaTimes
