Ο Ευριπίδης έγραψε τη «Μήδεια» το 431 π.Χ. Ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας, με τη δική τους σκηνοθετική ματιά και ανάλυση πήραν το κλασικό αριστούργημα και το έκαναν πιο επίκαιρο από ποτέ. Η δε ομάδα που έχουν επιλέξει για το διάσημο κλασικό αυτό έργο κάνουν την παράσταση συγκλονιστική!
Ακολουθώντας το πρότυπο των τριών υποκριτών της αρχαίας τραγωδίας, όλα τα πρόσωπα του δράματος παίζονται από τρεις ηθοποιούς: τον Αιμίλιο Χειλάκη, την Αθηνά Μαξίμου και τον Αναστάση Ροϊλό.
Η Γιώτα Νέγκα και η Μυρτώ Αλικάκη έχουν τον ρόλο των κορυφαίων του πολυμελούς χορού.
Αυτή τη πραγματικά συγκλονιστική παράσταση, με τις διαχρονικές ατάκες, αυτό το ερωτικό και σπαρακτικό έργο, ένα από τα σπουδαιότερα του παγκόσμιου θεάτρου, απόλαυσε ψες η Λάρνακα μέσα στα πλαίσια του Φεστιβάλ Λάρνακας .
Μετά τη παράσταση το SkalaTimes είχε τη χαρά να συνομιλήσει με τον κύριο Αιμίλιο Χειλάκη.
SkalaTimes
Πόσο δύσκολο ήταν ένα τέτοιο κλασικό αριστούργημα να το πάρετε και να το φέρετε στα μέτρα της εποχής μας;
Έχουμε χρησιμοποιήσει τα υλικά τα οποία φτιαχνόταν και τότε το αρχαίο δράμα: με τρεις υποκριτές που όλοι κάνουν όλους τους ρόλους, με το μέλος –το τραγούδι δηλαδή – το οποίο υπήρχε πάντα στο χορό και με το λόγο. Γι αυτό έχουμε χωρίσει τη κορυφαία του λόγου και την κορυφαία του τραγουδιού, δεν μπορείς να μην έχεις σε ένα τόσο λαϊκό είδος, όπως είναι το αρχαίο δράμα, μια λαϊκή τραγουδίστρια, όπως είναι η σπουδαία Γιώτα Νέγκα. Φαντάζομαι, τη λατρεύουμε όλοι την Γιώτα, εμείς της έχουμε μεγάλη αγάπη…Δεν έχει γίνει κάτι το οποίο είναι σύγχρονο. Ο ίδιος ο Ευρυπίδης μέσα θέτει τους προβληματισμούς τι είναι γυναίκα.
Βάλατε όμως κάποια δικά σας νέα στοιχεία στη σκηνοθεσία…
Ναι, η σκηνοθεσία ανέδειξε κάποια συγκριμένα στοιχεία του έργου τα οποία εμείς θέλαμε να φανούνε.
Το ποια είναι η θέση της γυναίκας, το πως η «πατριαρχία» δημιουργεί πιέσεις, είτε η συζυγική εξουσία, είτε η εξουσία του κράτους –που είναι ο Κρέοντας- είτε η εξουσία του φύλου….
Εμείς μόλις τώρα είδαμε την παράσταση και έχω μία απορία: τελικά η ύβρις, άτις, νέμεσις και τίσις, ποιον βρήκε από αυτούς;
Τον Ιάσωνα.
Τον Ιάσωνα! Και η Μήδεια;
Η Μήδεια δικαιώνεται, η Μήδεια είναι σαν από μηχανής Θεός. Η Μήδεια η ίδια με τη πράξη της δικαιώνεται. Ο Ευριπίδης την δικαιώνει γιατί έχει ανάγκη να δείξει το παράλογο. Και φαντάζομαι στην εποχή του ίσως να τον μισήσανε γι αυτό που έκανε στη Μήδεια. Είναι πολλοί οι μύθοι που υπάρχουν για τον Ευριπίδη και τη Μήδεια και πως του φέρθηκε η Αθήνα. Αλλά δεν ψάχνουμε να βρούμε αυτό. Αυτή τη στιγμή εμείς μιλήσαμε για το ποια είναι η θέση της γυναίκας στον 21ο αιώνα, στα 22 πρώτα χρόνια του, δεν έχει αλλάξει από τότε!
Κύριε Χειλάκη για εσάς που πήρατε αυτό το κλασικό έργο και το σκηνοθετήσατε ήταν ή δεν ήταν πρόκληση η σκηνοθεσία;
Λοιπόν, αυτό το έργο ήθελα να το κάνω το 2016. Για τον ίδιο λόγο, να μιλήσουμε για το ποια είναι η θέση της γυναίκας, που τότε ακόμη δεν φαινόντουσαν τόσο σκληρά τα πράγματα, εμείς όμως ξέραμε πολύ καλά πως η γυναίκα και πληρώνετε λιγότερα απ’ τον άντρα, η γυναίκα ακόμη δεν μπορεί να χωρίσει έναν άντρα εύκολα, πάντα θα λένε «αυτή που άφησε τον άντρα της». Μετά αρχίσανε και οι γυναικοκτονίες- ένας όρος που εμείς τον σεβόμαστε απόλυτα- και είπαμε ότι πρέπει να μιλήσουμε γι αυτό τον ήρωα, που είναι η Μήδεια.
Να μιλήσουμε για το πώς συμπεριφέρεται το κοινωνικό σύνολο σε μια γυναίκα που είναι μάλιστα και ξένη. Αυτό είναι και συνέχεια της μελέτης που κάνουμε με τον Μανώλη Δούνια για τη συμπεριφορά του κοινωνικού συνόλου στον ξένο. Είχε ξεκινήσει πέρσι με τον Οθέλλο και συνεχίστηκε φέτος με τη Μήδεια. Απλά είναι τόσο τα γεγονότα συνταρακτικά, που μας δικαιώνει η επιλογή γιατί μιλάμε για τη θέση της γυναίκας.
Και μιλάμε επίκαιρα, μετά από τόσα χρόνια που έχει γραφτεί το έργο.
Ακριβώς!
