Ο Μάριος Δελλής πήρε την υπογεγραμμένη φανέλα του Γιάννη Αντετοκούνμπο μετά το Ελλάδα – Βέλγιο και μίλησε για την στιγμή στο Gazzetta. «Μου φαίνεται σαν όνειρο. Σε άλλα γήπεδα δεν έχω την προσβασιμότητα για να βλέπω καλά…»
Στο ματς της Εθνικής με το Βέλγιο ο Γιάννης Αντεροκούνμπο κατάφερε να τραβήξει και πάλι πάνω του τους προβολείς.
Η κίνηση να χαρίσει τη φανέλα του σε ένα άτομο με κινητικά προβλήματα, δεν είναι άλλη μία απόδειξη για το πόσο σπουδαίος είναι ο Giannis.
Η κίνηση αυτή κρύβει από πίσω της πολλές παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, της πολιτικής αλλά και της στάσης που έχουμε όλοι εμείς απέναντι σε άτομα όπως είναι ο Μάριος Δελλής.
Στις παρακάτω γραμμές θα μου επιτρέψετε (για λίγο) το πρώτο πρόσωπο.
Ο Μάριος, τον Δεκέμβριο του 2019 μέσω του Gazzetta είχε στείλει πολλαπλό μήνυμα αναφερόμενος σε θέματα όπως είναι η εργασία, η προσβασιμότητα σε γήπεδα, τα κλειστά πεζοδρόμια και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα μπροστά στις ράμπες.
Μέσα από τη νέα μας επικοινωνία και καθώς ο Μάριος μιλούσε για το όνειρο που έζησε στο Ελλάδα-Βέλγιο, με τη βοήθεια του Γιάνναρου, βγήκε και πάλι η ανάγκη να ρωτήσω αν έχει αλλάξει τίποτα. Η απάντηση ήταν αυτή που φανταζόμουν. Δυστυχώς. Τίποτα.
«Δεν έχω ακόμη συνειδητοποιήσει τι έχει γίνει από χθες»
Για την εμπειρία που βίωσε στο παρκέ του ΟΑΚΑ, ο Μάριος Δελλής, δήλωσε στο Gazzetta:
«Δεν έχω ακόμη συνειδητοποιήσει τι έχει γίνει από χθες. Μου φαίνεται σαν ένα όνειρο, είναι απίστευτο. Ο Γιάννης μου έδωσε τη φανέλα του χωρίς καν να του το ζητήσω. Τον κοιτούσα άφωνος.
Εντάξει, τα λόγια είναι περιττά μπροστά σ’ αυτό που έζησα χθες. Υπέροχη και συγκινητική στιγμή. Όταν πηγαίνεις στο κέντρο του γηπέδου, μπροστά σε 19.000 κόσμο κι ο Αντετοκούνμπο σού δίνει την εμφάνισή του, νομίζω ότι αυτό από μόνο του τα “λέει” όλα.
Η αποθέωση του κόσμου και τα χειροκροτήματα ήταν ένα συγκλονιστικό γεγονός από μόνο του.
Ο Γιάννης είναι ένα πραγματικά υπέροχο παιδί, ένας υπέροχος άνθρωπος και το αποδεικνύει για ακόμα μία φορά. Πραγματικά, δεν υπάρχουν λόγια».
«Σε άλλα γήπεδα πηγαίνω σε διάφορα σημεία και δεν βλέπω καλά»
Μάριε, στην προηγούμενή μας συνέντευξη, είχες σταθεί στο πρόβλημα προσβασιμότητας που υπάρχει στα γήπεδα. Αυτήν τη φορά πώς ήταν τα πράγματα;
«Καθόμουν πίσω από τη μπασκέτα, είχα καλή ορατότητα και σε καμία περίπτωση δεν περίμενα αυτό που συνέβη. Μου άρεσε η πρόσβαση που είχα, γιατί στα υπόλοιπα γήπεδα πηγαίνω σε διάφορα σημεία, από τα οποία δεν βλέπω καλά και είναι κάτι που με ευχαρίστησε».
Μπορείς να πεις ξανά στον κόσμο τι έχεις σπουδάσει και με τι ασχολείσαι γενικά;
«Εχω τελειώσει ψυχολογία στο ΕΚΠΑ, έκανα το μεταπτυχιακό μου στην εκπαιδευτική ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Νεάπολης, μετεκπαιδεύομαι σε θέματα ψυχολογίας και τώρα παίρνω το πτυχίο μου. Εχω ασχοληθεί με το θέατρο και το μόντελινγκ. Πήρα επίσης το ανώτερο πτυχίο στα ρώσικα. Εχω διατελέσει δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αμαρουσίου. Είμαι πολύ ενεργός γενικότερα, προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για την πόλη γενικότερα και παλεύω με όλες μου τις εσωτερικές δυνάμεις για να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Ενα από τα όνειρά μου ήταν αυτό που έζησα με τον Γιάννη».
Ενα από τα θέματα που, επίσης, είχες θίξει στην προηγούμενη συνέντευξή μας ήταν ο τομέας της εργασίας. Είχες «φωνάξει» για την ανάγκη να δίνονται ευκαιρίες στο εργασιακό περιβάλλον σε άτομα με συγκεκριμένες ανάγκες όπως εσύ. Από τότε μέχρι σήμερα έχει αλλάξει κάτι;
«Ακόμη δεν έχω βρει κάτι που θα μπορέσει να με καλύψει από θέμα ευκαιριών και προσβασιμότητας. Θέλω να πιστεύω ότι το κράτος θα φροντίσει να κάνει κάτι γι’ αυτό, όπως και για τα πεζοδρόμια που είναι σε άθλια κατάσταση, όπως κι οι ράμπες οι οποίες είναι διαρκώς κλειστές από διάφορους ασυνείδητους πολίτες που παρκάρουν μπροστά απ’ αυτές.
Νομίζω, πως με το μήνυμα του Γιάννη ήρθε η ώρα να αφυπνιστεί η Ελλάδα σε όλους τους τομείς και να δίνει ευκαιρίες άτομα με ιδιαιτερότητες γιατί πραγματικά έχουν πολλά να δώσουν.
Επειδή σε διάφορα σχόλια πάνω στο θέμα αυτό, διάβασα και το σχόλιο από έναν ειδικό, θέλω να πω ότι σε καμία περίπτωση η φανέλα του Γιάννη και καμία φανέλα δεν αντικαθιστά αυτό που βιώνουμε σαν κοινωνία. Θα πρέπει αυτό να ακουστεί όσο γίνεται για να πάρουμε επιτέλους τη ζωή στα χέρια μας».
