Να μείνεις άνθρωπος παιδί μου
Ο κόσμος δεν είναι μια αποστειρωμένη γυάλα, παιδί μου.
Οι άνθρωποι θα σε σπρώξουν, θα σε χτυπήσουν με τα λόγια ή τις πράξεις τους, θα σταθούν εμπόδιο στο δρόμο που θα διαλέξεις.
Εσύ παιδί μου, να προχωράς σταθερά στο μονοπάτι που σου χάραξε η αγάπη μου.
Να επιλέγεις το καλό και να σέβεσαι τον εαυτό σου.
Μόνο τότε θα μπορέσεις να καταλάβεις τα συναισθήματα και τις πληγές των άλλων.
Και μόνο τότε θα κερδίσεις κι εσύ τον σεβασμό των ανθρώπων δίπλα σου και γύρω σου.
Να μην ανταποδίδεις τις άσχημες συμπεριφορές, παιδί μου.
Οι άνθρωποι μέσα στον πόνο και στα αδιέξοδά τους, έχουν ξεχάσει τι θα πει να έχεις αδυναμίες.
Βλέπουν τις ατέλειες στους άλλους και δεν αντιλαμβάνονται τις δικές τους.
Κανένας δεν είναι τέλειος, παιδί μου, ούτε εγώ ούτε κι εσύ.
Να μην είσαι αυστηρός κριτής των άλλων, αλλά προσπάθησε να γίνεσαι εσύ καλύτερος άνθρωπος.
Να μη φοβηθείς, παιδί μου, να νιώσεις διαφορετικό από τους άλλους.
Είναι όμορφο να είσαι ξεχωριστός όταν κοιτάς μέσα σου.
Γιατί αυτή η τρυφεράδα και η καλοσύνη θα ζεσταίνουν την καρδιά σου και θα σου κρατούν συντροφιά τα βράδια που η μοναξιά θα σε συντροφεύει.
Να μείνεις άνθρωπος, παιδί μου.
Να αγαπάς, να νοιάζεσαι και να συγχωρείς.
Κι ας σου πουν ότι όλα αυτά θα σου βγουν σε κακό.
Να μη δεχτείς τη σκληράδα και την αδιαφορία που θα προσπαθήσουν να σου φορτώσουν στους ώμους σου οι άλλοι για να τους μοιάσεις.
Να παραμείνεις πάντα αυτό το ξεχωριστό πλάσμα με την τρυφερή ματιά που μεγάλωσα.
Μη βολευτείς, μη συμβιβαστείς, παιδί μου.
Δεν παλεύεται η μοναξιά του συμβιβασμού, πίστεψέ με.
Να ακούς την καρδιά σου, γιατί αυτή είναι σίγουρη για όσα αγαπά και λαχταρά.
Η λογική μπορεί να σε πλανέψει, γιατί αλλάζει με τα χρόνια και τις εμπειρίες.
Η καρδιά, όμως, ακολουθεί πιστά το μονοπάτι της, μην την προδώσεις.
Θα είναι πολλές οι φορές που θα λυγίσεις, παιδί μου.
Κι αυτό το λένε ζωή.
Σημασία έχεις να σηκωθείς ξανά, όπως έκανες όταν ήσουν μικρό.
Θυμάσαι;
Όταν έπεφτες, έκλαιγες, αλλά έβαζες τα χεράκια σου και σηκωνόσουν ξανά;
Αυτό κάνουμε όλοι, παιδί μου.
Πέφτουμε και σηκωνόμαστε, κλαίμε και γελάμε.
Είμαστε άνθρωποι πλασμένοι με συναίσθημα, γι’ αυτό μην φοβηθείς να κλάψεις.
Μη φοβηθείς να αναζητήσεις μια αγκαλιά για να κρυφτείς.
Η δική μου θα είναι πάντα δίπλα σου, αλλά η ευχή μου είναι να βρεθεί εκείνη η αγκαλιά που θα σε χωρέσει.
Να κάνεις όνειρα, παιδί μου.
Να έχεις πάντα μια γωνιά μέσα σου για να φυλάς τα όνειρά σου.
Θα σου χρειαστούν για να κάνουν τη ζωή σου ενδιαφέρουσα, για να σου σηκώνουν το βλέμμα και να κοιτάς ψηλά.
Να κυνηγάς τα όνειρά σου και να μην επιτρέψεις σε κανέναν να τα αμφισβητήσει ή να στα στερήσει.
Να αφήσεις την αγάπη να σε πλησιάσει, παιδί μου.
Δεν έχει νόημα η ζωή χωρίς τον έρωτα και την αγάπη.
Να δίνεσαι και να δίνεις.
Να μην θεωρήσεις ποτέ τον άνθρωπό σου δεδομένο, αλλά να τον διεκδικείς συνέχεια, με λόγια και με πράξεις.
Μόνο η αγάπη θα δώσει νόημα στις στιγμές σου.
Να προσέχεις, παιδί μου.
Εγώ θα είμαι δίπλα σου.
Η αγκαλιά μου θα είναι πάντα ανοιχτή για σένα κι η αγάπη μου αστείρευτη.
Θα πρέπει, όμως, να πορευτείς μόνο σου στον κόσμο τούτον τον σκληρό, αλλά και όμορφο.
Πάτα γερά στα πόδια σου, παιδί μου, αλλά άσε την καρδιά σου να φτερουγίσει.
Γιατί η ομορφιά του κόσμου θέλει καρδιά και ψυχή για να την αντικρίσεις.
Μην τη στερηθείς, παιδί μου!
Της Γεωργίας Ανδριώτου
Πηγή αναδημοσίευσης: https://www.fedongeorgiou.blog/να-μείνεις-άνθρωπος/
