Της Γιώτας Δημητρίου
Διάβασα στο facebook το πιο κάτω απόσπασμα με κουβέντες της Μάρθας Καραγιάννη, που «έφυγε» χθες.
Και σκέφτηκα πόσο σπουδαίο είναι να φεύγεις από αυτό το κόσμο χορτάτος και να έχεις προλάβει να φιλοσοφήσεις σωστά τη ζωή.
Η Ελληνίδα ηθοποιός της Χρυσής εποχής του Ελληνικού κινηματογράφου, η Μάρθα Καραγιάννη, λάτρευε τα ταξίδια και δήλωνε «πολίτης του κόσμου». Από το 1980 και μετά γύρισε σχεδόν όλο τον κόσμο. Είχε μια δική της φιλοσοφία για το κόσμο και τη ζωή.
Η Μάρθα Καραγιάννη ανήκε σε μια γενιά, (γεννηθείσα του ‘39), που οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν τη ζωή και τις ανθρώπινες σχέσεις με περισσότερη αυθεντικότητα και ήθος. Μια εποχή που φαντάζει αιώνες μακριά από τη σημερινή πραγματικότητα.
Το 2001 έγραψε την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Ο έρωτας μωρό μου είναι γλέντι», βιβλίο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Άγκυρα».
Το δεύτερο βιβλίο με θέμα τη ζωή της έχει τίτλο «Μάρθα Καραγιάννη, κορίτσι για μιούζικαλ» το οποίο κυκλοφόρησε το 2009 και έγραψε ο Μάκης Δελαπόρτας, για τις εκδόσεις «Ορφέας».
Πιο κάτω το απόσπασμα με κουβέντες της Μάρθας Καραγιάννη…. «Δεν γίνονται όλα όπως θέλουμε εμείς. Ο χρόνος περνάει. Αυτή είναι η δουλειά του».
Το απόσπασμα:
Με ανακάλυψε ο σκηνοθέτης Ορέστης Λάσκος. Συμμετείχα στην παράσταση του σχολείου και ο Ορέστης ήταν φίλος του δασκάλου μου. Ήρθε να δει τι παράσταση ανεβάζει και είπε: «Η μικρή έχει ταλέντο. Ας κάνει ένα δοκιμαστικό στη Finos Film».
Η πρώτη μου ταινία ήταν « Η Άγνωστος». Ήμουν 16 χρονών. Έπαιζε όλο το ελληνικό θέατρο. Ο Γιώργος Παππάς, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Βύρων Πάλλης, η Ελένη Ζαφειρίου. Ένιωθα δέος. Και κυρίως για την Κυβέλη.
Ο Κινηματογράφος με αγάπησε και είμαι πολύ τυχερή που βρέθηκε μπροστά μου ο Γιάννης Δαλιανίδης που αναγνώρισε το κωμικό μου ταλέντο. Ήταν δύσκολο μια ωραία κοπέλα, με ένα ωραίο κορμί, να φορέσει το μπικίνι, να τραγουδήσει και να πει τα κωμικά πολύ ωραία. Δύσκολο να το σκεφτεί κανείς και ο Γιάννης το σκέφτηκε. Μου άνοιξε την καριέρα καλή του ώρα εκεί που είναι.
«Νύχτα Γάμου», «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Μια κυρία στα μπουζούκια», «Γοργόνες και μάγκες», «Το ανθρωπάκι», είναι οι αγαπημένες μου ταινίες. Καλά φιλμς, που αντέχουν στο χρόνο, γιατί υπάρχει story από πίσω.
Ανέκαθεν ξεχώριζα την κωμωδία γιατί μου άρεσε το κέφι στη σκηνή. Είναι κάτι που πάντα με ανέβαζε ψυχολογικά.
Ξεκίνησα να κάνω οικογένεια. Τελικά δεν έγινε. Στο γάμο μου με τον Μίμη Στεφανάκο, έχασα το μωρό πάνω στη γέννα. Έπαθα σοκ. Ο γιατρός μού έλεγε: «Είσαι νέα. Θα το ξεπεράσεις». Αλλά ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου. Μέχρι τα 40, η μητρότητα ήταν το απωθημένο μου. Ήταν ένα καρφί στην καρδιά μου. Μετά είπα να το ξεχάσω. Τώρα πια, δε με ενοχλεί.
Βέβαια, δε γεύτηκα τη μητρότητα, που λένε ότι είναι ένα σπουδαίο πράγμα και το καταλαβαίνω, αλλά δε γίνονται όλα όπως θέλουμε εμείς.
Ο χρόνος περνάει. Αυτή είναι η δουλειά του.
Κοιτάζω καμιά φορά τον εαυτό μου στον καθρέφτη, βλέπω αυτό που είμαι σήμερα, και λέω πως για την ηλικία μου, κρατιέμαι μια χαρά.
Δε με απασχολεί να είμαι ωραία. Ούτε με ενδιαφέρει κανένας, ούτε θέλω να ενδιαφέρω κανέναν. Ερωτικώς εννοώ.
Ερωτεύτηκα όταν έπρεπε. Και αγάπησα και με αγάπησαν. Και ζήλεψα και με ζήλεψαν. Γέλασα, έκλαψα, γλέντησα. Ο έρωτας είναι γλέντι. Φτάνει να τον γλεντάς στη σωστή ηλικία.
Μου φέρθηκε γενναιόδωρα η ζωή, παράπονο δεν έχω.
Πήρα το σπίτι μου και έκανα τα ταξίδια μου. Γύρισα την Ευρώπη, τη Νότια Αμερική, την Ασία. Αυτή είναι η προίκα μου και δε μετανιώνω.
Από όλη τη λάμψη που έζησα, δεν έμεινε τίποτα. Ένα χορταστικό πέρασμα ήταν μόνο…
Μάρθα Καραγιάννη
Το απόσπασμα είναι αναδημοσίευση από τη σελίδα στο Facebook Πρόσωπα
καλή του ώρα εκεί που είναι.
—-
