Ήταν 19 Ιουνίου 1910 στην Ουάσιγκτον, όταν γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα. Εμπνεύστρια της ημέρας αυτής, ήταν η Sonora Smart Dodd. Ο πατέρας της, William Smart, έχασε τη γυναίκα του στη διάρκεια της γέννας του 6ου τους παιδιού, όταν η ίδια ήταν 16 ετών. Η Sonora λοιπόν, σκέφτηκε τη γιορτή αυτή για να τον τιμήσει για όλα όσα τους πρόσφερε.
Το 1966, ο Αμερικανός πρόεδρος Lyndon Baines Johnson, υπέγραψε διάταγμα βάσει του οποίου καθιερώθηκε και επίσημα πια η τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα.
Όλοι γνωρίζουμε τη σημασία του ρόλου της μητέρας και το πόσο καθοριστικός είναι για την ανάπτυξη του παιδιού. Αυτό όμως που ίσως δεν γνωρίζουμε, ή τουλάχιστον στο βαθμό που θα έπρεπε, είναι η σημασία του ρόλου του πατέρα. Η πατρότητα είναι το ίδιο σημαντική και απαραίτητη όπως και η μητρότητα. Κάθε παιδί έχει ανάγκη να νιώθει αγάπη, αποδοχή, φροντίδα και ασφάλεια τόσο από τη μητέρα όσο και από τον πατέρα του. Η αλληλεπίδραση με τον πατέρα είναι εξίσου σημαντική στην εξέλιξη της προσωπικότητάς του.
Ο πατέρας σαν πρότυπο
Γύρω στην ηλικία των πέντε, το παιδί αρχίζει να δείχνει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον ρόλο του πατέρα. Ένα ρόλο όχι μόνο σημαντικό, αλλά και πολύπλευρο. Ο πατέρας αποτελεί πρότυπο και επιρροή πολλών και διαφορετικών ρόλων, τόσο για τα αγόρια όσο και για τα κορίτσια. Είναι ο πατέρας, ο άνδρας, ο φίλος, ο σύζυγος, ο πολίτης, ο άνθρωπος. Το παιδί παρακολουθεί προσεκτικά και διδάσκεται τον καθένα από τους παραπάνω ρόλους από τον πατέρα του και τη συμπεριφορά του.
Όταν ο πατέρας απουσιάζει, το πρότυπό του μένει κενό και αφήνεται στο παιδί να ανακαλύψει στα τυφλά την έννοια της ανδρικής ταυτότητας, ιδιαίτερα αν το παιδί είναι αγόρι. Σε αυτή την περίπτωση τα αγόρια μπορεί να μιμηθούν στερεοτυπικές ανδρικές συμπεριφορές του περιβάλλοντος, να κρατήσουν μια συναισθηματική απόσταση από τους άλλους, κάτι που στο μέλλον μπορεί να σταθεί εμπόδιο στις σχέσεις του.
Η επιρροή του πατέρα στην ανάπτυξη του παιδιού
Στο πανεπιστήμιο του Connecticut έγινε μια έρευνα για το ρόλο και την επίδραση των γονιών στην ψυχολογική ανάπτυξη και συμπεριφορά των παιδιών. Ανέλυσαν 100 περίπου σχετικές μελέτες από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, οι οποίες έγιναν από το 1949 μέχρι το 2001.
Τα ευρήματά τους ήταν τα ακόλουθα:
Ο βαθμός απόρριψης ή αποδοχής του παιδιού από τον πατέρα επηρεάζει την ανάπτυξη του παιδιού όσο και ο βαθμός αγάπης ή όχι του παιδιού από τη μητέρα.
Όταν ο πατέρας δεν δίνει αγάπη στο παιδί, αυτό το επηρεάζει στον ίδιο βαθμό που το επηρεάζει η στέρηση της μητρικής αγάπης, στην αυτοπεποίθηση του παιδιού και στην συναισθηματική του σταθερότητα.
Ο κίνδυνος ένα παιδί να αναπτύξει επιθετική συμπεριφορά, να γίνει χρήστης ναρκωτικών ή να έχει εγκληματική συμπεριφορά, επηρεάζεται στον ίδιο βαθμό από την αποδοχή ή απόρριψη και από τους δύο γονείς.
Η αγάπη και η στοργική ανατροφή του παιδιού από τον κάθε έναν από τους γονείς του, έχει μια ισοδύναμη θετική επιρροή στην ευτυχία του παιδιού, στην κοινωνική και σχολική του επιτυχία από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση του.
Σε μερικές περιπτώσεις η επιρροή της πατρικής αγάπης είχε ακόμη μεγαλύτερη επιρροή από αυτή της μητέρας.
Οι ψυχολόγοι τονίζουν επίσης το γεγονός ότι σε άλλες έρευνες φάνηκε ότι η επιρροή της πατρικής αγάπης είναι ο ανεξάρτητος, καθοριστικός παράγοντας για ορισμένου τύπου προβλήματα της προσωπικότητας, κοινωνικής συμπεριφοράς, καθώς και για θέματα χρήσης ουσιών και εγκληματικότητας.
Η αγάπη του πατέρα λοιπόν, έχει εξίσου δυνατή επιρροή στην ανάπτυξη του παιδιού με την αγάπη της μητέρας. Ο χρόνος, η αγάπη και η στοργή που θα δώσουν οι πατέρες στα παιδιά τους, αποτελεί σημαντικό εφόδιο για την ευτυχία τους, το οποίο θα έχουν μαζί τους σε όλη τους τη ζωή.
Μαρία Ποθητού
Σύμβουλος Γονέων & Ανάπτυξης Παιδιού (BSc Psychology), Υπεύθυνη Επιστημονικού Ιστότοπου Χαμογελάκια
Πηγή: www.xamogelakia.com
