Τεύκρος Ανθίας, ο Ποιητής της Αντίστασης και της Λευτεριάς
Το 1922, ο Ανθίας είναι απόφοιτος του Ιεροδιδασκαλείου Λάρνακας. Είναι έτοιμος να εισέλθει στο διδασκαλικό επάγγελμα κι έχει κιόλας εισέλθει στον χώρο των κυπριακών γραμμάτων
Η ώριμη, η αδρή και λυρική του φωνή θ’ ακουστεί στην Αθήνα ύστερα από εφτά χρόνια, όταν θα κυκλοφορήσει τα «Σφυρίγματα του Αλήτη». Ο ποιητής, βγαίνοντας από το Ιεροδιδασκαλείο, δοκίμασε να δοθεί στο διδασκαλικό επάγγελμα, αλλά δε φαίνεται να βρήκε ευνοϊκό κλίμα, αν κρίνουμε από την πορεία που αναγκάστηκε ν’ ακολουθήσει στην υπηρεσία του: Δάσκαλος στην Χοιροκοιτία (1922-1923), στη Σπάρτη όπου σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες εξέδιδε μόνος του κι ένα λογοτεχνικό περιοδικό, τη «Φλόγα» (1924-1925), Σκλαβοχώρι (1926), στην Κάρυστο, περιφέρεια Λακεδαίμονος (πέντε μήνες). Έτσι, στην περίοδο αυτή πλανάται φτωχός και έρημος, πικραμένος και τρομερά απογοητευμένος στους δρόμους της Αθήνας.
Φτωχός πολύ, όπως φαινόταν από όλη του εμφάνιση συμπληρωνόταν το πορτραίτο του από την ατημελησία του συνόλου του, που σου έκαμνε άμεση και καίρια εντύπωση εξ αφορμής της απεριποιησίας του που στεφανώνονταν κι από τα άκοπα μαλλιά του ριγμένα άσχημα γύρω από το κεφάλι του, κι έφταναν ως τους ώμους του.
Αργότερα, ο κύπριος ραψωδός θα εκδώσει δυο βιβλία εμπνευσμένα από τον νέον αγώνα της Κύπρου, το «Ημερολόγιο τον C.D.P. (όπου περιλαμβάνει πολλά ποιήματα που έγραψε στα κρατητήρια) και το «Ορατόριο». Και τα δυο είναι διαποτισμένα από μια απέραντη αγάπη για την Κύπρο. Τα διαπερνά ένα φλογερό πάθος για τη λευτεριά.
Λόγω της αρρώστιας του, οι Άγγλοι τον απολύουν το 1956 κι ο Ανθίας φεύγει και πάλι για το Λονδίνο το 1957, όπου εργάζεται σαν διευθυντής της εφημερίδας «Βήμα» και είναι εδώ που γνωριστήκαμε με τον ποιητή. Ποτέ στα ιστορικά της δημοσιογραφίας, η ελληνική γλώσσα με τον πλουσιότατο της κόσμο δεν χρησιμοποιήθηκε τόσο αριστοτεχνικά. Η δημοσιογραφία έγινε ποίηση, ήταν άριστος τεχνίτης της γλώσσας.
Ως την τελευταία του πνοή γράφει. Γράφει για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, γράφει για τη δολοφονία του μάρτυρα της ειρήνης Λαμπράκη (Λαμπρακιάδα), γράφει για τη νέα δοκιμασία της Ελλάδας «Αγρυπνώ για σένα Ελλάδα», το οποίο μου ζήτησε να το μεταφράσω στα Αγγλικά όπως κι έγινε. Και πεθαίνει “με το όραμα της παγκόσμιας Ειρήνης και της λευτεριάς” καθώς λέει σ’ ένα σημείωμά του στη «Νέα Εποχή» ο Βάρναλης.
Στον «Επίλογο» που φιλοσοφεί προφητικά τη ζωή της κακουχίας και της στέρησης, βγήκαν τα «Σφυρίγματα του Αλήτη», (μια από τις πιο σημαντικές ποιητικές συλλογές του Τεύκρου Ανθία, με οικουμενικά μηνύματα), που τον λύτρωσαν.
Στις ταραγμένες και σκληρές μέρες των Οκτωβριανών, ο Ανθίας μοιράστηκε με τον λαό την έξαρση των ημερών, μα και τους διωγμούς και τις ταλαιπωρίες που ακολούθησαν. Πιάστηκε από τους Άγγλους πληγωμένος στο χέρι από πυροβολισμό και οδηγήθηκε στις φυλακές και αργότερα εντοπίστηκε στα χωριά Ανδρολύκου και Κοντέα, το χωριό του.
Στην Ανδρολύκου ο εντοπισμένος ποιητής μαζεύει τους Τούρκους κατοίκους του χωριού τα βράδια στο καφενείο και τους μαθαίνει ελληνικά. Κι η φωτογραφία του δασκάλου αναρτάται στον τοίχο του τούρκικου καφενείου. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες που έχουμε, μένει εκεί ως το 1956. Πότε κατέβηκε, αν κατέβηκε, δε γνωρίζουμε.
Με αυτά τα λίγα λόγια, κλείνω αυτό το αφιέρωμα σαν ένα μικρό φόρο τιμής – ένα ταπεινό μνημόσυνο σε ένα Μεγάλο Πνευματικό Δημιουργό. Το έργο του αξίζει να μελετηθεί από τις μελλούμενες γενιές, γιατί στη μακρόχρονη ιστορία της η πατρίδα μας σπάνια γέννησε τέτοιο Λεβεντογιό. Ο Ανθίας υπήρξε η πιο λυρική, η πιο δυνατή, η πιο ανθρώπινη φωνή που γνώρισε ποτέ η Κύπρος!
Πραγματοποιήθηκε χθες, συνάντηση μεταξύ αντιπροσωπειών των ΔΣ των Σωματείων ΑΕΚ και Ανόρθωσης με θέμα συζήτησης την οπαδική βία και την ποικιλότροπη έκφραση της εντός της
Αύξηση ποινών για υποκίνηση βίας ή μίσους κατά των ΛΟΑΤΚΙ, τι αλλάζει Την σχετική πρόταση νόμου του Βουλευτή του ΑΚΕΛ Άριστου Δαμιανού ψήφισαν 30 Βουλευτές
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Η συμπόρευση των διαφορετικώνThe coexistence of the different Η Νεφέλη Πτωχοπούλου παρουσιάζει την έκθεση “Η συμπόρευση των διαφορετικών”.“The coexistence of the different”. Στις