Ένα μικρό κείμενο, με μεγάλη σημασία, του συνδημότη μας Στέφανου Thompson
Παλιά νόμιζα ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο.
Αφού έφαγα τα μούτρα μου προσγειώθηκα.
Σε όλη τη ιστορία της ανθρωπότητας το κακό πολεμά ότι όμορφο υπάρχει.
Το ίδιο συμβαίνει και στον μικρό μας περίγυρο όπου ακόμα και “δικοί μας” άνθρωποι έχουν την τάση να καταστρέφουν αυτό το ανεπανάληπτο δώρο που μας δόθηκε:
Την ζωή στον πανέμορφο πλανήτη που ζούμε.
Γιατί το κάνουν;
Διότι το να προκαλούν δυστυχία είναι ο λόγος ύπαρξης τους.
…Είτε σαν βρικόλακες που τρέφονται με το αίμα μας.
…Είτε με ένα αρρωστημένο αίσθημα κυριαρχίας, όταν αδυνατούν να κάνουν κάτι καλό.
Εμείς λοιπόν τι κάνουμε;
Συνεχίζουμε να ζούμε όσο γίνεται στον ονειρικό παιδικό μας κόσμο, αλλάζοντας μόνο τα εντός των πυλών εφικτά.
LA VITA E BELLA.
Για όσους έμειναν παιδιά.
