Ο συμπολίτης μας Λαμπρος Τσιαπουτας κατάφερε να περάσει στην επόμενη φάση του Ελληνικού The Voice, με κόουτς του τον Σάκη Ρουβά.
Σε μια πολύ όμορφη συνέντευξη ο Λάμπρος μας μιλά γι αυτό το τηλεοπτικό μουσικό του ταξίδι και για την σχέση του με τη μουσική που ξεκινά από τότε, που ο 23χρονος σήμερα Λάμπρος, ήταν παιδί.
SkalaTimes
Λάμπρο ποιοι λόγοι σε ώθησαν να λάβεις μέρος στο Voice Greece;
Το παρακολουθούσα χρόνια στην τηλεόραση και πάντα έκανα εικόνα τον εαυτό μου να τραγουδάει στην σκηνή του the voice of Greece. Τώρα γιατί πήρα την απόφαση φέτος να δηλώσω συμμετοχή είναι ξεκάθαρα λόγω ετοιμότητας. Βλέποντας το σόου από παιδί και αμέτρητους πρώην διαγωνιζόμενους είχα καταλάβει ότι δεν αρκεί μόνο να είσαι ένας καλός (φωνητικά και τεχνικά) τραγουδιστής αλλά χρειάζεται να έχεις ένα συνονθύλευμα ικανοτήτων και γνώσεων το οποίο μπορείς να υποστηρίξεις και να προβάλεις, μιλώντας πιο απλά «το πακέτο». Καταλήγοντας έτσι στο ότι φέτος ένιωσα «το πακέτο μου» ικανοποιητικό σε περιεχόμενο , το οποίο και με ώθησε στο να λάβω μέρος.
Μίλησε μας λίγο για σένα…
Λοιπόν για μένα τώρα , ονομάζομαι Λάμπρος Τσιαπούτας και είμαι 23 ετών. Αυτή την στιγμή είμαι φοιτητής στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών διανύοντας το 5ο μου έτος στην σχολή ισάριθμο με τα χρόνια που βρίσκομαι στην Αθήνα. Πιο συγκεκριμένα στην κατεύθυνση της Μουσικής Τεχνολογίας. Οι γονείς μου Στέλιος και Θεοδώρα είναι πρόσφυγες από Κερύνεια και Αμμόχωστο αντίστοιχα.
Παρολ’αυτά εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αραδίπου της Επαρχίας Λάρνακας όπου και διαμένω ακόμα όταν επιστρέφω από την Αθήνα για τις γιορτές. Είμαι ο Βενιαμίν της οικογένειας καθώς έχω και έναν αδερφό μεγαλύτερο , τον Κυριάκο, που όπως οι γονείς μου αλλά και αυτός συνέβαλαν τα μέγιστα στην μέχρι τώρα πορεία μου και τους ευχαριστώ πάρα πολύ!
H δική σου σχέση με τη μουσική πότε ξεκίνησε;
Η σχέση μου με την μουσική χρονολογείται από την ηλικία των 6 ετών από την οποία είχα ξεκινήσει μαθήματα κλασικής κιθάρας. Ένα αστείο αλλά συνάμα παράξενο περιστατικό ήταν η αιτία που ξεκίνησα το ωδείο. Ξυπνώντας πολύ νωρίς ένα πρωί και φορτισμένος από συναισθήματα ενθουσιασμού (δεν ξέρω γιατί), έτρεξα στον πατέρα μου και με επίμονο τρόπο του ζήτησα να μου αγοράσει μια κιθάρα. Έτσι και έγινε! Η πρώτη μου κιθάρα!. Γύρω στα 10 μου άρχισα δειλά δειλά τα μαθήματα φωνητικής και τις εμφανίσεις μου σε φωνητικά σύνολα του Ελληνικού Ωδείου, σχολικές γιορτές και εορταστικές εκδηλώσεις στην Λάρνακα. Στη συνέχεια , μαθητής πλέον του Μουσικού Λυκείου Λάρνακας , κάνω μαθήματα πιάνου και κλασικού τραγουδιού. Τελειώνοντας το σχολείο και ενήλικας πια εντάσσομαι στη Στρατιωτική Μουσική Εθνικής Φρουράς (Σ.Μ.Ε.Φ) όπου και εκτίω τα στρατιωτικά μου καθήκοντα έχοντας λάβει μέρος σε όλες τις εκδηλώσεις, συναυλίες και παρελάσεις. Φυσικά παράλληλα με αυτά, από μια ηλικία και μετά άρχισα να κάνω και ζωντανές εμφανίσεις σε διάφορα μέρη, αρχικά στην Λάρνακα και μεγαλώνοντας,σε άλλες πόλεις στην Κύπρο και στην Αθήνα μέχρι σήμερα. Εν κατακλείδι αν πρέπει να δώσω έναν τίτλο στην σχέση μου με την μουσική θα ήταν «συγκοινωνούντα δοχεία».
Τι περιμένεις να κερδίσεις μέσα από το παιχνίδι και ποια τα συναισθήματα και η άποψη σου μέχρι στιγμής για το Voice Greece και τους κριτές;
Τι περιμένω; Την πρώτη θέση φυσικά! (χαριτολογώντας). Χωρίς πλάκα τώρα, είναι πολύ μακρύς ο δρόμος ακόμη και δεν ξέρω πως μπορεί να εξελιχθεί, έγινε ένα βήμα στα νοκαουτς αλλά με περιμένουν πιο πολλά και πιο δύσκολα βήματα τώρα. Εγώ απ’ το παιχνίδι θέλω να κερδίσω όσα περισσότερα μπορώ δίνοντας το έπακρο των δυνατοτήτων μου κάθε φορά που ανεβαίνω στην σκηνή. Μπορεί αυτό να λέγεται φιλίες-γνωριμίες, γνώση, έπαθλο, προσωπική βελτίωση και άλλα πολλά. Είναι όλα καλοδεχούμενα. Τελευταίο αφήνω την αναγνωρισιμότητα , λέγοντας ότι ναι την θέλω αλλά ταυτόχρονα την χρειάζομαι κιόλας. Καλώς ή κακώς για το επάγγελμα του τραγουδιστή είναι πέραν από αναγκαία. Θα ήμουν ψεύτης και υποκριτής αν έλεγα ότι δεν την αποζητώ, εννοείται όμως ταπεινά χωρίς επάρσεις και ψήγματα αλαζονείας. Για το όλο παιχνίδι τώρα, το κλίμα είναι φανταστικό. Μπορώ να πω με σιγουριά ότι στο Voice of Greece βρήκα ακόμη μια οικογένεια που θα με συντροφεύει για πολλά χρόνια ακόμη. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο υπάρχει το αίσθημα της υποστήριξης και της αγάπης. Οι κριτές έχουν πολλούς ρόλους στο παιχνίδι αλλά αυτός που υπερισχύει για μένα είναι ο ρόλος πίσω απ’ τις κάμερες που σας διαβεβαιώνω ότι είναι ίδιος και καλύτερος με αυτόν που βλέπετε στις οθόνες σας. The fantastic four θα τους ονόμαζα. Τα συναισθήματα μου μέχρι στιγμής για το παιχνίδι είναι μόνο θετικά.
Περιγράψε μας λίγο την πρώτη σου στιγμή όταν ανέβηκες στη σκηνή του voice Greece…
Ανεβαίνοντας στην σκηνή του voice ένιωσα εκστασιασμένος μπορώ να πω. Η σκηνή του voice είναι ένα μαγικό μέρος, τα φώτα, οι κάμερες, οι μεγάλες οθόνες, ο κόσμος, οι καρέκλες των κριτών, τα πάντα. Άγχος υπήρχε κατά την διάρκεια και της αναμονής στα παρασκήνια αλλά και στην σκηνή, όμως θεωρώ ότι κατάφερα να το διαχειριστώ σχεδόν στο εκατό τις εκατό. Η επιθυμία μου να περάσω δεν άφησε το άγχος να με καταβάλει. Απεναντίας όταν άρχισα το τραγούδι χαλάρωσα και είπα στον εαυτό μου «είναι η στιγμή σου», οπότε λύθηκα και το απόλαυσα «μέχρι το τέλος…». Δεν σας κρύβω ότι από την μέση του τραγουδιού και μετά είχα αρχίσει να νιώθω λίγο παράξενα που όλες οι καρέκλες παρέμεναν ακίνητες αλλά ευτυχώς ήταν εκεί ο κόουτς μου πλέον, ο Σάκης Ρουβάς, που με λύτρωσε πατώντας το κουμπί του και δίνοντας μου μια θέση στην ομάδα του. Όπως ανέφερα και πάνω στην σκηνή το ήθελα να είμαι στο teamsakis. Είναι μια όμορφη εμπειρία που θα την συνιστούσα σε όποιον θέλει να λάβει μέρος και χωρίς δεύτερη σκέψη θα το έκανα ξανά και ξανά!.
Εμείς οι συμπολίτες σου πως μπορούμε να βοηθήσουμε σε αυτή την προσπάθεια σου για να ξεχωρίσεις μέσα από το Voice Greece;
Καταρχάς, θέλω να σας ευχαριστήσω εσάς ως Skala Times για αυτή σας την ενέργεια και για το ενδιαφέρον σας. Έπειτα ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε όλους τους συμπολίτες μας που με στηρίζουν και με παρακολουθούν σε αυτή την προσπάθεια. Το μόνο που χρειάζομαι από εσάς τώρα είναι η αγάπη σας την οποία ήδη λαμβάνω μέσα από πολλά μηνύματα σας στα ΜΚΔ και με συγκινεί ιδιαιτέρως. Βήμα βήμα και με την βοήθεια του Θεού όλα θα έρθουν, ξέρω ότι ο κόσμος της Λάρνακας είναι στο πλευρό μου και όταν και εφόσον τον χρειαστώ θα κάνει αυτό που πρέπει.
Για σένα τι σημαίνει μουσική και μέχρι που θέλεις να φτάσεις τα μουσικά σου όνειρα;
Αυτή είναι μία πολύ μεγάλη κουβέντα αλλά θα προσπαθήσω να είμαι πολύ σύντομος. Από παιδί ονειρεύομαι και φαντάζομαι τον εαυτό μου σε μια μουσική σκηνή, σε ένα θέατρο, σε ένα γήπεδο να κάνω αυτό που ξέρω καλύτερα να κάνω, να τραγουδάω. Το συναίσθημα του να τραγουδάς ζωντανά, η αλληλεπίδραση με το κοινό, το χειροκρότημα, όλα αυτά είναι συναισθήματα που δεν μπορείς με λέξεις να τα περιγράψεις και δεν ξέρω κιόλας αν όλοι είναι τόσο τυχεροί να τα αισθανθούν. Είναι ένα χάρισμα αυτό που κάπως ξαφνικά χάνομαι μέσα στα τραγούδια και βρίσκομαι σε άλλους κόσμους ενώ τραγουδάω. Σαλεύει ο νους και ταξιδεύω.
Οι μουσικοί μου ορίζοντες και τα όνειρα μου νομίζω δεν έχουν βρει και δεν πρόκειται να βρουν ταβάνι. Για αρχή θέλω να κυκλοφορήσω τα δικά μου τραγούδια και να τα δώσω στον κόσμο. Με σκληρή δουλειά, σωστό πλάνο, αφοσίωση στον στόχο, τύχη και την αισιοδοξία που με διακατέχει θα τα καταφέρω. Το Voice είναι μια γερή και δυνατή βάση για το μέλλον και είμαι πολύ χαρούμενος που συνεχίζω!
Τέλος, έχεις κάποια μουσικά πρότυπα; Αν ναι, ποιους;
Φυσικά και έχω, αλλά θεωρώ ότι αναφέροντας κάποιους ονομαστικά θα αδικήσω πολλούς άλλους. Επίσης είμαι λάτρης της μουσικής όλων των ειδών και κατηγοριών, ελληνικής και ξένης, παλαιάς και καινούργιας. Αν ψάξετε τις λίστες αναπαραγωγής μου στο Spotify θα καταλάβετε τι εννοώ. Έχοντας ακούσει πολλή μουσική θα έλεγα ότι έχω μια αδυναμία στο λαϊκό τραγούδι.
