Με αφορμή τη μεγάλη μουσική παράσταση που θα πραγματοποιηθεί στη Λάρνακα στις 26 και 27 Μαρτίου, στο Δημοτικό Θέατρο Γ. Λυκούργος με τίτλο “Άνθρωποι Μονάχοι”, θυμόμαστε τη μεγάλη Ελληνίδα ερμηνεύτρια Βίκυ Μοσχολιού.
Η μουσική παραάσταση αφιέρωμα στη Βίκυ Μοσχολιού, είναι σε σκηνοθεσία και μουσική διεύθυνση Ανδρέα Γερολέμου.
Τραγουδά το Φωνητικό Σύνολο του Δήμου Λάρνακας. Το ρόλο της σπουδαίας Μοσχολιού θα έχει η ταλαντούχα Κύπρια τραγουδίστρια Παμπίνα Κοντέα.
Θα συνοδεύει 5μελής ορχήστρα ενώ τις χορογραφίες της μουσικής παράστασης ανέλαβε η Μαρία Ζαχαρίου Καραπίττα.
Η είσοδος θα είναι δωρεάν και δελτία ελεύθερης εισόδου μπορείτε να προμηθευτείτε διαδικτυακά στο Ticket Hour ή στο ACS Courier.
Η παράσταση γίνεται μέσα στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Χειμώνα Λάρνακας 2022-2023.
Ποια ήταν λοιπόν η Βίκυ Μοσχολιού;
Η Βίκυ Μοσχολιού γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1943 και πέθανε στις 16 Αυγούστου 2005.
Υπήρκε μία από τις σπουδαιότερες Ελληνίδες τραγουδίστριες.
Γεννήθηκε στο Μεταξουργείο (Αθήνα), αλλά έζησε τα παιδικά της χρόνια στην Αγία Βαρβάρα (Αιγάλεω).
Τα παιδικά της χρόνια ήταν χρόνια φτωχά και στερημένα, αλλά γεμάτα αγάπη και μουσική, καθώς ο πατέρας της δεν αποχωριζόταν το γραμμόφωνο και την πλούσια συλλογή του από λαϊκά δισκάκια της εποχής.
Η μικρή τότε Βίκη, σε ηλικία μόλις δεκατριών χρόνων έπιασε δουλειά σε εργοστάσιο ως κορδελιάστρα.
Η μουσική της πορεία ξεκίνησε δειλά δειλά, στα 14 της δοκίμασε με επιτυχία να πάρει μέρος στην εκπομπή ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη, Χαρούμενα Ταλέντα. Ο πατέρας της αρνήθηκε σθεναρά να ξεκινήσει να κάνει ζωντανές εμφανίσεις.
Μετά από μεσολάβδηση μίας εξαδέλφης της, της Έφης Λίντα, η αρχή έγινε το 1962. Εμφανίστησε στην Τριάνα του Βασίλη Χειλά εκεί όπου ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης διέκρινε αμέσως τις ικανότητες πίσω από το υπερβολικό τρακ του νεαρού κοριτσιού. Αργότερα έχοντας μείνει χωρίς δουλειά θα θυμηθεί το Γιώργο Ζαμπέτα, τον οποίο ένα χρόνο πριν, 1961, είχε γνωρίσει σε μια διαδρομή στο λεωφορείο Αθήνα-Αιγάλεω και εκεί έγινε η αρχή για τη μεγάλη της καριέρα
Καθιερώθηκε το 1964 τραγουδώντας το «Χάθηκε το φεγγάρι» του Σταύρου Ξαρχάκου στην κινηματογραφική ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, «Λόλα». Τον επόμενο χρόνο το τραγούδι της «Ένα αστέρι πέφτει – πέφτει» έγινε μεγάλη επιτυχία.
Η Μοσχολιού ως τύπος τραγουδίστριας ήταν contralto, δηλαδή η βαρύτερη γυναικεία φωνή, σαφέστατα στην λαϊκή εκδοχή της. Κατείχε μεγάλη έκταση φωνής, βαριά ηχητικότητα και φυσικά μια μελαγχολική βραχνή χροιά.
Συνεργασίες
Συνεργάστηκε με πολλούς συνθέτες όπως με το Γιώργο Ζαμπέτα, τον Άκη Πάνου, το Μίκη Θεοδωράκη, το Σταύρο Ξαρχάκο, το Δήμο Μούτση, το Βασίλη Τσιτσάνη, το Μίμη Πλέσσα, το Γιάννη Σπανό, το Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Τάκη Μουσαφίρη, το Σπύρο Παπαβασιλείου, το Λουκιανό Κηλαηδόνη, το Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Απόστολο Καλδάρα, το Γιάννη Μαρκόπουλο, το Ζώρζ Μουστακί, τον Τάκη Μπουγά, το Γιώργο Νιάρχο, το Βαγγέλη Πιτσιλαδή, το Σταμάτη Κραουνάκη, το Στέλιο Βαμβακάρη, το Γιώργο Κατσαρό, το Νίκο Καρανικόλα κ.ά. Τραγούδησε στίχους πολλών στιχουργών και ποιητών ανάμεσα στους οποίους είναι ο Μιχάλης Κατσαρός, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Λίνα Νικολακοπούλου, η Κωστούλα Μητροπούλου, ο Νίκος Γκάτσος, ο Δημήτρης Χριστοδούλου, ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης, ο Θάνος Σοφός, ο Μιχάλης Μπουρμπούλης, ο Κώστας Κινδύνης, ο Κώστας Βίρβος, ο Ντίνος Χριστιαννόπουλος, ο Πυθαγόρας, ο Γιώργος Σκούρτης και άλλοι πολλοί.
Στα τραγούδια της που έγιναν επιτυχίες συγκαταλέγονται τα: «Πάει, πάει», «Αλήτη», «ο Λευτέρης, «Έτσι είν’ η ζωή», «Μιλώ για τα παιδιά μου», «Δεν ξέρω πόσο σ’ αγαπώ», «Θα κλείσω τα μάτια», «Δεν κλαίω για τώρα», «Ναύτης βγήκε στη στεριά», «Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε», «Άνθρωποι μονάχοι», «Πώς έφυγες», «Μαρκίζα», «Μην τα φιλάς τα μάτια μου», «Ξενύχτησα στην πόρτα σου», «Τραμπαρίφας» & «Το τραμ το τελευταίο» (επανεκτελέσεις), «Γυμνό», «Πιάσε κόκκινο», «Σπίτι παλιό», «Στους ανήσυχους δρόμους», «Βάλε τα καλά», «Συχνότητα», κ.ά.
Δύο επιτυχίες της έδωσαν το όνομα σε δύο νυκτερινά κέντρα της Αθήνας, τα «Δειλινά» και τα «Ξημερώματα».
«Τη ρωτούσαν συχνά ποιο τραγούδι ήταν το αγαπημένο της και έλεγε: “Αν έχεις πέντε παιδιά, μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιο; Είναι όμως ένα τραγούδι που ξεχωρίζω, γιατί μου άλλαξε τη ζωή, το Χάθηκε το φεγγάρι”. Είχε πολύ ωραίες συνεργασίες. Δεν σου λέω για παλιά, γιατί δεν τα έζησα. Αυτές που έζησα εγώ μαζί της, κάποιες από τις αγαπημένες της ήταν με το Γιώργο Κατσαρό, με το Γιάννη Σπανό, που ήταν και η τελευταία της δουλειά μαζί του, τα Δειλινά με Διονυσίου, Σακελλαρίου, Μητσιά και το Ζουμ με τον Κώστα Χατζή», Αρετή Γκόρντον (γραμματέας και συγγραφέας, Θυμάμαι τη Βίκυ Μοσχολιού, εκδόσεις Φερενίκη).
Εμφανίσεις
Η Βίκυ Μοσχολιού ήταν από τις πρώτες ερμηνεύτριες που εγκαταλείπει τα μεγάλα νυχτερινά κέντρα και τα υψηλά νυχτοκάματα για να κατέβει στην Πλάκα και να τραγουδήσει σε μπουάτ, κάνοντας τις κυριότερες εμφανίσεις της στον «Ζυγό» και το «Zoom» της Πλάκας στο πλευρό του Δήμου Μούτση στις αρχές της δεκαετίας του 1970 δημιουργώντας έναν εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης, με άλλο ήθος και ύφος. Έξι συνεχείς σαιζόν η Μοσχολιού τραγουδά στις μπουάτ τραγούδια των Δήμου Μούτση, Γιάννη Μαρκόπουλου, Μίκη Θεοδωράκη και Γιάννη Σπανού ενώ παράλληλα δισκογραφεί μερικά από τα σημαντικότερα τραγούδια της όπως τα: «Έτσι είναι η ζωή», «Μια βραδιά στη Λάρισα», «Μεσόγειος», «Η Ρόζα η ναζιάρα», «Άνθρωποι Μονάχοι».
Ελάχιστοι επίσης γνωρίζουν ότι η Βίκυ Μοσχολιού εμφανίστηκε στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης, στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου και στο θέατρο Ολυμπιά στο Παρίσι. Με τη σεμνότητα και την απλότητα που την χαρακτήριζε ελάχιστες φορές μιλούσε για τους θριάμβους της. Επίσης, εμφανίστηκε και στις βασιλικές αυλές της Ελλάδας, της Περσίας και της Ιορδανίας.
«Αγαπημένες της δουλειές ήταν όλες οι σεζόν στο Ζυγό. Ο Ζυγός ήταν ο πιο αγαπημένος της χώρος, μαζί με το Hyatt Regency Theater της Θεσσαλονίκης, που της πήγαινε πολύ. Σαν να ήταν στο εξωτερικό. Ήχος και φώτα ήταν τα καλύτερα που είχαμε δουλέψει ποτέ. Επίσης, αγαπημένος χώρος ήταν το Αllegro».
Προσωπική ζωή
Την Πρωτομαγιά του 1967 παντρεύτηκε τον ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού, Μίμη Δομάζο. Με το Μίμη Δομάζο απέκτησε δύο κόρες, αλλά το 1979 πήραν διαζύγιο. Έφυγε από τη ζωή το 2005 από καρκίνο, σε ηλικία 62 ετών στο σπίτι της στους Θρακομακεδόνες.
Η Αρετή Γκόρντον, γραμματέας και φίλη της Βίκυς Μοσχολιού, διηγείται…
«…Γράφω στο περιοδικό Athenian (αγγλόφωνο) και την ημέρα της γιορτής μου, 17 Ιουλίου, της Αγίας Μαρίνας (Αρετή-Μαρίνα), βρέθηκα με την παρέα μου στο αναψυκτήριο της Μαρίνας Ζέας, όπου έκανε κάποιες εμφανίσεις η Βίκυ Μοσχολιού. Τρελάθηκα με την υπέροχη φωνή της. Της μίλησα και της ζήτησα να μου δώσει συνέντευξη για το περιοδικό. Δέχτηκε και με κάλεσε να πάω να την ακούσω στη Νεράιδα το επόμενο Σάββατο. Αυτό ήταν. Δεθήκαμε τόσο πολύ εκείνο το καλοκαίρι, που αυτό άλλαξε τη ζωή μου για πάντα. Της έκανα και τη συνέντευξη για το περιοδικό, που κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο. Με μένα βρήκε τα πάντα, έγινα το δεξί της χέρι και η καλύτερή της φίλη. Της οργάνωσα όλο το αρχείο με τις φωτογραφίες και τα αποκόμματα. Όταν συγκέντρωσα όλα της τα τραγούδια και της τα έδειξα, κατάλαβε πόσο σημαντικά ήταν τα τραγούδια που είχε πει. Και θυμόταν όλους τους στίχους, ακόμα και των πρώτων της τραγουδιών. Στο βιβλίο μου, όταν πια το έγραψα, ήθελα να δώσω να καταλάβουν πόσο σημαντική γυναίκα και τραγουδίστρια υπήρξε», Αρετή Γκόρντον (γραμματέας και συγγραφέας, “Θυμάμαι τη Βίκυ Μοσχολιού”, εκδόσεις Φερενίκη).
