Συνέντευξη Ντίνου Κκαντή
Από την Βοηθό Αρχισυντάκτρια του SkalaTimes Χριστίνα Δημητρίου!
- Η συνέντευξη έγινε στο Agistri Seafood Restaurant Marina – Larnaca
Ο συνδημότης μας Ντίνος Κκαντής, γνωστός από την συμμετοχή του στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο», κατάφερε να πάρει το βραβείο Γκίνες και να ξεπεράσει κατά πολύ το προηγούμενο ρεκόρ. Μπήκε λοιπόν επάξια στα Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες (Guinness World Records).
Με αφορμή τη βράβευση αυτή για την οποία τιμήθηκε πρόσφατα και από τον Δήμαρχο Λάρνακας, μιλά στην Χριστίνα Δημητρίου.
Ανάμεσα σε άλλα ο Ντίνος μιλά για την μεγάλη αυτή διάκριση που ήρθε όταν κατάφερε να χορέψει με 270 ποτήρια στο κεφάλι του.
Η προσπάθεια, που κατάφερε να σπάσει το ρεκόρ και να του χαρίσει μια θέση στο Γκίνες, πραγματοποιήθηκε στο 2ήμερο ολοήμερο φιλανθρωπικό φεστιβάλ που διοργάνωσε το Περιβόλι του Αγίου Λαζάρου στη Δρομολαξιά τον περασμένο Οκτώβριο.
Ο Ντίνος μιλά στην Χριστίνα και συγκινημένος αναφέρει : “Το βραβείο Γκίνες και όλα όσα έχω καταφέρει μέχρι τώρα είναι όλα αφιερωμένα στον αδερφό μου, που τον έχω χάσει από έμφραγμα στις το 2007 την νύχτα εκείνη που ήταν οι αρραβώνες του, χόρεψε έναν ζεϊμπέκικο και μετά έφυγε, μέσα στα χέρια μου, για το ταξίδι της αιωνιότητας. Μετά από αυτό σταμάτησα να χορεύω για 5 χρόνια. Δεν μπορούσα μου ήταν αδύνατο. Στη συνέχεια όμως είπα ότι πρέπει να ξεκινήσω ξανά να χορεύω και θα προσπαθήσω να φτάσω στην κορυφή για να μπορώ να κρατήσω με αυτό τον τρόπο την μνήμη του ασβέστη!” Ήταν και είναι στόχος ζωής“.
Καταρχάς Ντίνο μου για σένα τι σημαίνει αυτό το τιμητικό Βραβείο και αυτή η διάκριση από τα Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες;
Είναι μια αναγνώριση της δουλειάς και των κόπων μου τόσον χρόνων. Τίποτα δεν μας χαρίζεται έτσι απλά, αν δεν κοπιάσεις και να παλέψεις για αυτό.
Περίμενες ότι θα τα καταφέρεις; Πρέπει να ομολογήσω ότι για μας ήταν μεγάλη η αγωνία εκείνο το βράδυ. Είχαμε τόσο άγχος αλλά ταυτόχρονα νιώθαμε και τόση δύναμη ότι θα τα καταφέρεις.
Ήμουν σίγουρος ότι θα τα καταφέρω, με τόσο κόσμο κάτω να μου δίνει δύναμη, ήμουν σίγουρος! Επίσης πρέπει να σου πω ότι έχω και έναν δικό μου Άγγελο, τον Ζαχαρία μου, που δεν με έχει εγκαταλείψει ποτέ, όποτε τον είχα ανάγκη….
Πως ένιωσες μόλις τα κατάφερες; Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό σου; Πρέπει να μοιραστώ, για τον κόσμο που δεν ήταν εκεί, στο Περιβόλι του Αγίου Λαζάρου στη Δρομολαξιά στο Φεστιβάλ αγάπης «Ο Άγιος Λάζαρος και ο μικρός του φίλος Σάββας» και με την στήριξη του Δημάρχου Δρομολαξιάς και Μενεού, Κύπρου Ανδρονίκου, πως με το που τελείωσες, γιατί εμείς το ζήσαμε έντονα, έπιασε βροχή το ίδιο λεπτό. Για εμάς όλο αυτό που ζήσαμε ήταν απίστευτο και πολύ συγκινητικό. Θυμάμαι, μόλις τα κατάφερες, έπιασε βροχή.. ήταν πραγματικά σαν σκηνή από ταινία!
Μόλις τελείωσα και τα είχα καταφέρει άρχισα να κλαίω, να κλαίω πολύ από την ένταση, εκείνη την ώρα έκλαιγε και ο πατέρας μου κάτω από την σκηνή και ταυτόχρονα άνοιξαν οι ουρανοί για τρία λεπτά σαν να μου έλεγε ο Άγγελος μου, ο Ζαχαρίας, “κλαίω και εγώ μαζί σας και είμαι περήφανος για εσένα”… ένιωθα την παρουσία του τόσα έντονα!
Το Βραβείο Γκίνες το αφιέρωσες στον αδελφό σου τον Ζαχαρία. Μίλησε μας λίγο γι αυτό, να γνωρίζει και ο κόσμος.
Το βραβείο Γκίνες και όλα όσα έχω καταφέρει μέχρι τώρα είναι όλα αφιερωμένα στον αδερφό μου, που τον έχω χάσει από έμφραγμα το 2007 την νύχτα που ήταν οι αρραβωνες του…Χόρεψε έναν ζειμπεκικο και μετά πέθανε μέσα στα χέρια μου. Στη συνέχεια όμως είπα ότι πρέπει να ξεκινήσω να χορεύω και πάλι, αφού σταμάτησα για 5 χρόνια, και είπα ότι θα προσπαθήσω να φτάσω στην κορυφή για να μπορώ να κρατήσω με αυτό τον τρόπο την μνήμη του άσβεστη!
Πόσα χρόνια ασχολείσαι με τον παραδοσιακο κυπριακό χορό;
Ασχολούμαι με τους παραδοσιακούς χορούς από τα 13 μου χρόνια δηλαδη 30 χρόνια τώρα στο σύνολο. Είναι η ζωή μου ο χορός, είναι τρόπος έκφρασης μου, μέσα από το χορό νιώθω ζωντανός!
Τι χρειάζεται πιστευεις για να μπορέσει κάποιος να χορέψει με τόσα ή λιγότερα ποτήρια πάνω στο κεφάλι του;
Για να χορέψεις με τα ποτήρια χρειάζεται πείσμα και επιμονή πολλή,γιατί θα σπάσεις πάρα πολλά ποτήρια, αυτό είναι δεδομένο και πρέπει να επιμένεις. Τώρα για να χορέψεις με 270 ποτήρια χρειάζεται πολλή ψυχική δύναμη και αυτοσυγκέντρωση.
Αλήθεια, ο επόμενος στόχος σου, μετα τά 270 ποτήρια, ποιος είναι; Θα μείνεις μέχρι εδώ ή λογαριάζεις να αυξήσεις τον αριθμό;
Δεν ξέρω, προς το παρόν θα χαρώ το βραβείο μου των 270 ποτηριών και την κατάκτηση του ρεκόρ Γκίνες και ποιος ξέρει τι θα φέρει το μέλλον; Σίγουρα έκανα κάποιες σκέψεις…
Το μήνυμα σου στους αναγνώστες μας ή ακόμα και στα παιδιά που θέλουν να πετύχουν κάθε τους στόχο!
Το μήνυμα μου στα παιδιά είναι ότι εύχομαι μιαν μέρα να βγει ένα παιδί ή ακόμα και περισσότερα που θα ξεπεράσουν το ρεκόρ μου, γιατί μόνο έτσι θα κρατηθεί η παράδοση μας ζωντανή! Η παράδοση σημαίνει ότι επιβάλλεται εμείς οι παλιοί να παραδίδουμε στους πιο νέους την σκυτάλη!
