Η πιο σημαντική ερώτηση στον κόσμο είναι: «γιατί κλαίει το παιδί;» -Alice Walker.
Της Γιώτας Δημητρίου
Δημοσιογράφος
Αρχισυντάκτρια SkalaTimes
Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν τι έστι σεξουαλική κακοποίηση και όταν συμβαίνει αυτό το έγκλημα να ξέρουν ότι η χώρα τους τιμωρεί με σοβαρές κυρώσεις τα τέρατα αυτά.
Σε περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης τα παιδιά έχουν δικαίωμα να δέχονται την καλύτερη στήριξη από το περιβάλλον τους και όχι “μη μιλήσεις” με αποτέλεσμα να καταλήγουν λαβωμένοι ενήλικες.
Για το πιο πάνω αποφασίζει η Κυβέρνηση και η Βουλή με τις ποινές, (ποινές χάδι προς το παρόν), στους παιδεραστές.
Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα η οικογένεια τους να μπορεί να τους προσφέρει όχι μόνο τα απαραίτητα, αλλά και όλα όσα μπορούν να τα κάνουν ευτυχισμένα (μαθήματα μουσικής, τέχνης, χορού, ταξίδια κ.α).
Για το πιο πάνω αποφασίζει η Κυβέρνηση και η Βουλή με το όριο κατώτατου μισθού, επιδόματα παιδιού, μονογονιού, κτλ.
Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν δημόσια εκπαίδευση σε σχολεία φιλικά, όμορφα, με εκπαιδευτικούς που τους αξίζει ο τίτλος αυτός. Έχουν δικαίωμα για ένα υψηλό επίπεδο μόρφωσης.
Για το πιο πάνω αποφασίζει η Κυβέρνηση, η Βουλή και το Υπουργείο Παιδείας. Χρειάζεται να υπενθυμίσουμε τι έγινε πέρσι στο Γυμνάσιο Πετράκη Κυπριανού;
Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να αθλούνται σε χώρους κατάλληλους και βεβαίως το σχολείο τους ως κτήριο να τους προσφέρει ασφάλεια.
Για το πιο πάνω αποφασίζει η Κυβέρνηση και η Βουλή! Να υπενθυμίσουμε ότι τα παιδιά της Ακαδημίας ΖΗΝΩΝ στη Λάρνακα παίζουν καλαθόσφαιρα σε γήπεδο που πλυμμηρίζει νερά που τρέχουν από την οροφή; Να υπενθυμίσουμε ότι στο Γυμνάσιο Φανερωμένης έπεσε η στέγη και από θαύμα δεν θρηνήσαμε θύματα;
Για το πιο πάνω αποφασίζει η Κυβέρνηση, η Βουλή και η Σχολική εφορεία.
Τα παιδιά έχουν δικαίωμα όταν η μητέρα αποφασίσει να χωρίσει τον πατέρα γιατί βρήκε γκόμενο, ή για άλλους δικούς της λόγους, αν ο πατέρας είναι πολύ καλός μπαμπάς να μπορούν τα παιδιά να έχουν το δικαίωμα της εξ ημισείας και όχι να υπάρχει ο άγγραφος νόμος πως μόνο η μητέρα μπορεί να έχει την κηδεμονία και να αγωνίζονται οι πατεράδες της Κύπρου για το εξ ημισείας και να εναπόκειται στην ανύπαρκτη πολλές φορές καλοσύνη της μάνας αν θα το επιτρέψει ή του δικαστή, που τις περισσότερες φορές ακολουθεί τον άγγραφο νόμο να δίδει την κηδεμονία στη μάνα και να αρνείται το εξ ημισείας.
Για το πιο πάνω αποφασίζει η Κυβέρνηση και η Βουλή. Μια βουλή που εδώ και χρόνια μελετά και ξαναμελετά το εξ ημισείας, παρόλες τις παγκόσμιες μελέτες παιδοψυχολόγων πως τα παιδιά χρειάζονται εξίσου και τους δύο γονείς. Η Βουλή έμεινε σταθερή στο 1900 όσον αφορά στο θέμα αυτό. Ας δει λίγο τι γίνεται στο εξωτερικό και προπάντων ας δει ποιο είναι το σωστό και καλύτερο για τα ΠΑΙΔΙΑ.
Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να είναι ΠΑΙΔΙΑ.
Τα ωραία μας λόγια, εκδηλώσεις, ανακοινώσεις, άρθρα, αφιερώματα, δεν τα αφορούν. Σκασίλα τους μεγάλη και δέκα παπαγάλοι (για να μιλήσουμε στη γλώσσα τους).
Αν κάποιος πιστεύει πως η Κύπρος είναι η κατάλληλη χώρα για να μεγαλώνεις ένα παιδί, μάλλον βασίζει την άποψη του στον ήλιο και στην θάλασσα ή δεν έζησε στο εξωτερικό. Ωραία η θάλασσα, ο ήλιος και οι μικρές αποστάσεις, μα τα παιδιά έχουν δικαίωμα σε πολλά περισσότερα από αυτά. Έχουν δικαίωμα στα απλά, καθημερινά και βασικά.
Και ναι, όλα είναι πολιτική. Και τα παιδιά χρειάζονται πολιτικές που θα τους επιτρέψουν να είναι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ.
Γιατί μια χώρα χωρίς ευτυχισμένα παιδιά, έχει αποτύχει.
Γιατί μια οικογένεια χωρίς ευτυχισμένα παιδιά, έχει αποτύχει.
Γιατί ένας άνθρωπος που μπορούσε να κάνει ένα παιδί ευτυχισμένο και δεν το έκανε, έχει αποτύχει.
Γιατί το να είσαι γονιός δεν έχει να κάνει με βιολογικούς παράγοντες, έχει να κάνει με το πόση ανιδιοτελή αγάπη έδωσες στο παιδί και πόσο ευτυχισμένο το έκανες.
Κατά τ΄’ άλλα, 1η Ιουνίου σήμερα, χαρούμενη παγκόσμια ημέρα παιδιού.
Τα παιδιά, έχουν δικαίωμα να είναι Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥΣ, κάθε μέρα, όχι μια φορά το χρόνο.
Όσο για την αγάπη μας προς αυτά, ως χώρα, ως κράτος, ως γονείς, ως οικογένεια, ως ενήλικες, την χρειάζονται σε πράξεις, ούτε σε άρθρα, ούτε σε ανακοινώσεις του PIO.
Υ.Γ Η προσωπική μου εμπειρία, από την μητρική αγάπη που έχω για μια 11χρονη και μια 8χρονη, που δεν είναι κόρες μου, είναι πως στην ανιδιοτελή αγάπη για το παιδί τρέμει η καρδιά σου όταν το βλέπεις λυπημένο και λυγίζουν τα πόδια σου από πόνο όταν το βλέπεις να κλαίει και κάνεις ό,τι, μα ό,τι, μπορείς για να είναι χαρούμενο και ευτυχισμένο.
Η πιο σημαντική ερώτηση στον κόσμο είναι: «γιατί κλαίει το παιδί;» είπε η αμερικανίδα συγγραφέας Alice Walker. Αυτό λοιπόν.
