Κείμενο-Φωτογραφίες: SkalaTimes
Πραγματοποιήθηκε χθες με μεγάλη επιτυχία η καλλιτεχνική εκδήλωση του Δημοτικού Καθαρής στη Λάρνακα με την ευκαιρία της αφυπηρέτησης του Διευθυντή του Σχολείου κ. Λουκά Πραστίτη.
Η εκδήλωση έγινε στην αίθουσα πολλαπλής χρήσης του σχολείου και την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους οι βουλευτές Λάρνακας κ. Πρόδρομος Αλαμπρίτης και Χρίστος Ορφανίδης, εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Κιτίου, ο Πάτερ Ζάρος ιερεάς του Άη Γιάννη, ο Πάτερ Κυριάκος ιερέας της εκκλησίας Τιμίου Προδρόμου, ο Επιθεωρητής του σχολείου κ. Γιάννης Φαλάς καθώς και πλήθος κόσμου και επίσημων προσκεκλημένων.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με καλωσόρισμα από δασκάλα του σχολείου και στη συνέχεια μαθητές της ΣΤ τάξης παρουσίασαν το βιογραφικό του Διευθυντή το οποίο συνοδευόταν από φωτογραφικό υλικό σε μεγάλη οθόνη.
Στο βήμα επίσης ανέβηκαν η πρώτη μαθήτρια του κ. Λουκά Πραστίτη, η Σίλια Χριστοφή και ο φοιτητής και συνάδελφος του, κ. Δημήτρης Γεωργίου και οι δύο, φανερά συγκινημένοι, μοιράστηκαν με το κοινό μνήμες και εμπειρίες γύρω από τον κ. Πραστίτη.
Περισσότερα από 45 παιδιά της ΣΤ τάξης του Δημοτικού Καθαρής ανέβηκαν στην σκηνή για να παρουσιάσουν με επιτυχία το κυπριακό παραδοσιακό θεατρικό “Οι τρεις συμβουλές” από τη συλλογή του Κώστα Παπαγεωργίου “Κυπριακά Παραμύθια” σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Λουκά Πραστίτη.
Τη διδασκαλία και διεύθυνση της υπέροχης χορωδίας των παιδιών που συνόδευε το θεατρικό με παραδοσιακά τραγούδια είχε η Χριστίνα Χατζηστάθη, ενώ τη Γενική επιμέλεια της εκδήλωσης ανέλαβαν οι Λουκία Μυλωνά, Β.Δ, Ελένη Γρούτα Β.Δ και Μαρία Ζήκκου Β.Δ.
Τραγούδησαν και έλαβαν μέρος στο θεατρικό τα υπέροχα παιδιά που φέτος αποφοιτούν:
ΣΤ1
Αγαθοκλέους Μαρία
Ακπετέ Νίκη Ιτουάν
Αντωνίου Δαρεία
Borcea Andrea
Γεωργάκη Άννα-Μαρία
Chadzynska Nadia
Γκοργκάν Άννα Μαρία
Καραγιώργη Δήμητρα
Kirianova Polina
Μήτση Χριστίνα
Μούχλη ‘Αντρεα
Mohialdeen Paiwast Hewa
Νικολάου Ελίνα
Παντελή Ηρακλείδια
Πιερή Νεκταρία
Στυλιανού Άντρια
Φάνη Πάνη
Saif Firas Lara
Ελευθερίου Δημήτριος
Κωνσταντίνου Πέτρος
Ντάλη Ηλίας
Παπαδημητρίου Θεοφύλακτος
Παπαντωνίου Μιχάλης
Παύλου Νικόλας Λάζαρος
Κορίλλης Χρίστος
ΣΤ2
Abutaima Maram
Ερκάν Αβέστα – Χασάν
Hosseini Nour
Άδωνη Έλενα
Δημητρίου Άντρια
Δημητρίου Κυριακή
Δημητρίου Στέλια Μαρία
Ευαγγέλου Ελένη
Θεοδοσίου Λουκία
Κακουλλή Ηλέκτρα
Κυριάκου Ευγενία
Χαριλάου Εβελίνα
Χριστοφή Ευγενία
Naser Ali Aymen
Ιωαννίδης Ηλίας
Κουμάρ Βασίλης
Κουμή Ιωάννης
Κωνσταντίνου Γεώργιος
Μιχαήλ Μιχάλης Θαδδαίος
Παπαρίδης Ιάκωβος
Πίττας Παναγιώτης
Ποταμού Χρήστος
Χατζηστεφάνης Μάριος
Χούτρης Κωνσταντίνος
Για την βραδιά, εκτός από τα παιδιά που έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, εργάστηκαν επίσης:
Σκηνικά: Δώρος Ιωάννου, Μαρία Χριστοδουλίδου
Κουστούμια: Μαριάννα Θωμά, Ειρήνη Λαγού
Ήχος: Δημήτρης Γεωργίου
Προβολές: Μαρία Χριστοφή, Ελένη Παρτασά
Φωτισμός: Φάνια Αντρέου
Μικροφωνική: Αιμίλιος Καρούσιος
Ετοιμασία Προγράμματος: Έλενα Μιχαήλ
Παρασκήνια: Θέκλα Σιημητρά, Άντρη Αγαμέμνονος, Μελίνα Γεωργαλλή
Καλωσόρισμα: Βάσω Παναγή
Ταξιθέτηση: Κυριακή Φακά, Δέσπω Λιπέρη, Μαρίνα Καραολή, Λουίζα Προδρόμου
Τεχνική Επιμέλεια: Λευτέρης Λάμπρου
Στον χαιρετισμό του ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Γονέων κ. Λουκάς Γεωργίου τόνισε πως ο κ. Πραστίτης “έθεσε με το έργο του νέα επίπεδα στην έννοια του δημοσίου λειτουργού και φεύγει πλήρως και καθολικά καταξιωμένος”.
“Βρισκόμαστε απόψε εδώ για να τιμήσουμε τον κύριο Λουκά Πραστίτη με την ευκαιρία της φυπηρέτησης του από τη θέση του διευθυντή του σχολείου μας. Απόψε αποχαιρετούμε τον άνθρωπο που χρόνια τώρα έδινε και έδειχνε την αγάπη του στο παιδί. Στο παιδί που δεν ήταν δικό του, αλλά έγινε δικό του όταν συνδέθηκε μαζί του μέσα από την παιδευτική σχέση. Το παιδί που του εμπιστεύτηκαν να διδάξει και έγινε άξονας ζωής, της δικής του αλλά και του μαθητή.
Συνεργάτης εκλεκτός, συνάδελφος αγαπητός, δάσκαλος γνήσιος, άξιος επικεφαλής, αναγνώστης παθιασμένος, ερευνητής ανήσυχος, άνθρωπος της σκέψης και της γραφής, κοινωνικά ευαίσθητος, δέκτης κάθε ανορθογραφίας που στο μετρό των δυνατοτήτων του τολμά και αναμετράται μαζί της, εκπαιδευτικός γεμάτος ζωντάνια, λάτρης της εγρήγορσης, της ενσυναίσθησης, των υψηλών αξιών, παράδειγμα προς μίμηση. Και όλα αυτά πάντα με την αυθόρμητη, ανεπιτήδευτη κοινωνικότητα του απλού ανθρώπου.
Δίδαξε για δεκαετίες ολόκληρες στα δημοτικά σχολεία του τόπου μας και έγινε αποδεκτής σεβασμού, τρυφερής οικειότητας και αποδοχής προς τον δάσκαλο και καθοδηγητή της ζωής και της σκέψης των μικρών παιδιών. Ανέβηκε έως την βαθμίδα του διευθυντή, θέτοντας με το έργο του νέα επίπεδα στην έννοια του δημοσίου λειτουργού. Φεύγει πλήρως και καθολικά καταξιωμένος.
Αγαπητέ κύριε Λουκά, αγαπητέ φίλε, απηχώντας πλήρως τα συναισθήματά όλων των γονέων, σας απευθύνω ένα τεράστιο ευχαριστώ για την αγαστή μας συνεργασία προς την υλοποίηση των υψηλών στόχων που μαζί θέσαμε, για όλα όσα προσφέρατε στο σχολείο μας και στην εκπαίδευση γενικότερα, για το ύψιστο αυτό λειτούργημα που επιτελέσατε τόσα χρόνια στην διαμόρφωση χαρακτήρων και ψυχών, με αρετή και αφοσίωση. Σας ευχόμαστε ολόψυχα, να έχετε μία μακρά, ακόμα, παραγωγική πορεία. Είθε το νέο στάδιο της ζωή σας να είναι γεμάτο υγεία, δημιουργία και ποιότητα”.
Ακολουθεί αυτούσια η ομιλία του Διευθυντή κ. Λουκά Πραστίτη:
Νιώθω έντονα την ανάγκη να σας ευχαριστήσω όλους όσους στήσατε απόψε αυτό το πανηγύρι χαράς μα και συγκίνησης συνάμα με την ευκαιρία της αφυπηρέτησης μου.
Νιώθω πολύ ευλογημένος γιατί με αγκαλιάσατε και σας αγκάλιασα σαν φίλους αγαπημένους, σαν συναδέλφους εκλεκτούς και σαν παιδιά λατρεμένα του δημοτικού σχολείου Καθαρής. Σίγουρα μέσα μου κι εσείς μα και όλοι οι μαθητές και συνάδελφοι με τους οποίους συνεργάστηκα στα 36 χρόνια που υπηρέτησα ως δάσκαλος θα είστε πάντα χαραγμένοι έντονα στην καρδιά μου.
Ειλικρινά, δε θα ήθελα να έπαιρνε τόση έκταση μια συνήθης αφυπηρέτηση, όση δώσατε απόψε και βλέπετε ήμουν διστακτικός να σας δώσω πληροφορίες γύρω από την πορεία μου στην εκπαίδευση, μη θεωρηθεί πως καβάλησα το καλάμι. Η επιμονή της αγάπης σας και τα κρυφά πηγαδάκια που κάνατε με έκαναν να υποκύψω.
Φτάνουμε στο τέλος άλλης μιας σχολικής χρονιάς για τα παιδιά και στο τέλος του δικού μου κύκλου που υπακούοντας στη νομοτέλεια του χρόνου και της φθοράς, μου σηματοδοτεί την αφυπηρέτηση από την ενεργό συμμετοχή και δράση στα σχολεία.
Ξεκίνησα την πορεία μου ως δάσκαλος το 1987 με πλήρη συναίσθηση των καθηκόντων και των ευθυνών μου. Από την αρχή ένιωθα μέσα μου πως ο ρόλος του εκπαιδευτικού δεν περιορίζεται στη μετάδοση γνώσεων μόνο, αλλά στο πως θα μπορέσει να ανοίξει καρδιακές γέφυρες επικοινωνίας τόσο με τα παιδιά, όσο και με τους συναδέλφους και τους γονείς, πιάνοντας κάθε φορά το σφυγμό και τους παλμούς των πραγματικών αναγκών του καθενός. Ίσως αυτό να εκλαμβάνεται κάποτε ως αδυναμία. Ευτυχώς παρέμεινα σε αυτές τις συνιστάμενες, χωρίς να παρεκλείνω από το δρόμο μου γνωρίζοντας πολύ καλά πως αν κάποιος θέλει να πάρει κάτι από εσένα, αυτό είναι το παράδειγμα. Το παράδειγμα και μόνο μπορεί να καταστήσει κάποιον ηγέτη και να του δώσει την αξιότητα ως δομική και ζωοποιό ουσία μέσα από την οποία θα διαμορφώσει το ρόλο του ως εκπαιδευτικός. Δυστυχώς αυτός ο ρόλος έχει υποβαθμιστεί σήμερα αρκετά και θα πρέπει να αγωνιστούμε ως κλάδος για την εξύψωσή του. Δεν είναι θέμα ευρυμάθειας, γιατί όλοι οι νέοι εκπαιδευτικοί είναι κάτοχοι πολλών μεταπτυχιακών τίτλων. Η πολυμάθεια που θα πρέπει να υπάρχει ως πυρηνική γνώση δεν δίνεται μόνο από τους εκπαιδευτικούς πλέον, αφού το διαδίκτυο παρέχει εκατομμύρια πληροφορίες.
Η αξιοσύνη του κάθε εκπαιδευτικού και η ανάκτηση του σεβασμού του θα επανέλθει όταν υπάρξει η σύμμετρη ανάπτυξη των σωματικών και πνευματικών δυνάμεων των διδασκόμενων, ώστε να τους βοηθήσουμε να φτάσουν στην εύρεση των δικών τους αληθειών. Να τους οδηγήσουμε στην κριτική σκέψη, μέσα από την οποία ο κάθε ένας θα ανακαλύπτει τα δικά του ταλέντα και τις δικές του αλήθειες.
Αυτό προϋποθέτει ποιοτική σχέση αγάπης μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών. Αυτή η αγάπη όμως είναι που χτίζει γέφυρες σωστής επικοινωνίας. Η αναδυόμενη αγάπη προς τον κάθε μαθητή αλλά και κάθε συνάδελφο γεννά τον διαρκή αναστοχασμό για το έργο που επιτελούμε γύρω από τις έννοιες του «παιδαγωγείν» και «διδάσκειν».
Η δραστηριοποίηση αυτή θα καθιστά τον κάθε εκπαιδευτικό, επιστήμονα και λειτουργό ψυχών και προπάντων ουσιαστικό νοηματοδότη του έργου που επιτελεί.
Στο βάθος της ψυχής κάθε εκπαιδευτικού, αν εδράζεται η αγάπη των οποία δίδαξε ο Χριστός στον κόσμο, τότε αυτόματα θα γεννιέται η κατανόηση του άλλου και η αξιοσύνη του δασκάλου γιατί άμεσα ή έμμεσα θα συμβάλλει στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του. Ενσυναίσθηση λοιπόν για τον καθένα. Είναι η αγάπη που θα κάνει τον εκπαιδευτικό γέφυρα, όπου πάνω της θα πατήσει ο μαθητής για να φτάσει στην αντίπερα όχθη για να βρει τη γνώση. Και η ύψιστη χαρά ως αντιμισθία είναι το να δούμε τους δικούς μας μαθητές να χτίζουν τις δικές τους γέφυρες. Αυτά πίστευα από την πρώτη ώρα του διορισμού μου και μέσα από τη μελέτη της σύγχρονης παιδαγωγικής προσπαθούσα για το κάθε παιδί ξεχωριστά. Ήμουν στο δρόμο της αναζήτησης μέχρι που αυτό που αναζητούσα μου φανερώθηκε ως «από μηχανής Θεός» και μου φώτισε το δρόμο της πλήρους επικοινωνίας μου με τους μαθητές μου στη διάρκεια των μεταπτυχιακών μου σπουδών. Αυτό δεν ήταν άλλο από το θεατρικό παιχνίδι. Η δια του «θεάτρου παίδευσις» δεν είναι κάτι σύγχρονο. Έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Και βέβαια όταν λέμε θεατρικό παιχνίδι δεν εννοούμε βέβαια μια παράσταση, ούτε ότι θα καταστήσουμε τους μαθητές μας ηθοποιούς. Το μόνο αδιαμφισβήτητα σίγουρο είναι ότι το κάθε παιδί έχει πρώτιστη ανάγκη το παιχνίδι και ως τελευταία στην ιεράρχηση του, την καθήλωση πίσω από ένα θρανίο για εφτά περιόδους. Αυτό η αρχαία ελληνική παιδεία το είχε κατανοήσει πλήρως και για αυτό η εκπαίδευση ξεκινούσε στα γυμνάσια-γυμναστήρια- χώρους δηλαδή αθλητισμού και παιχνιδιού, ούτως ώστε οι νέοι να αποκτήσουν «νουν υγιή και σώμα υγιές». Το θέατρο πάλι ως κοιτίδα όλων των τεχνών δίνει την δυνατότητα σε κάθε παιδί να αυτοσχεδιάσει μέσα από ρόλους που το ίδιο θα αποφασίσει και ακολούθως να «παίξει» μέσα σε ομάδες φυσικά και αβίαστα τους δικούς τους ρόλους. Αυτή λοιπόν η μέθοδος με την εμψύχωση ενός πεπειραμένου δασκάλου μπορεί να εφαρμοστεί σχεδόν σε όλο το φάσμα του αναλυτικού μας προγράμματος. Ήταν μια μέθοδος την οποία προσπαθούσα να μεταδώσω σε πάρα πολλούς συναδέλφους μέσα από σεμινάρια αλλά και με τους μαθητές μου όλα αυτά τα χρόνια με εμφανή θετικά αποτελέσματα, καθιστώντας τις τάξεις φυτώρια χαράς και παράλληλα μάθησης.
Δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο. Ήθελα απλά ως κατάθεση ψυχής να αναφέρω τη δική μου πορεία.
Μπορεί να έφτασε ένα τέλος καθαρά τυπικό. Αν όμως κάτι το αγάπησες με την καρδιά σου, αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Θα είμαι δίπλα στο κάθε συνάδελφο, αλλά και στον κάθε μαθητή μου για ότι χρειαστεί. Οι πόρτες των σχολείων κλείνουν, οι πόρτες της καρδιάς όμως μένουν πάντα ανοικτές.
Θα ήθελα να εκφράσω και πάλι τις βαθύτατες μου ευχαριστίες στην υπηρεσία και το Υπουργείο Παιδείας, τους εκλεκτούς επιθεωρητές που συνεργαστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα τον κ. Γιάννη Φαλά και την κ. Άντρη Μιχαήλ, όλους τους αγαπημένους μου συναδέλφους με τους οποίους συνεργαστήκαμε άψογα σε όλα τα σχολεία και ιδιαίτερα στο Δημοτικό Καθαρής, τις βοηθούς Διευθύντριες κυρίες Λουκία Μυλωνά, Έλλη Γρούτα και Μαρία Ζήκκου, όλους μα όλους ανεξαίρετα τους συνοδοιπόρους δασκάλους και δασκάλες και όσους συνέβαλαν στο στήσιμο της αποψινής θεατρικής παράστασης.
Στη γραμματέα και στις ακούραστες επιστάτριες μας.
Σε όλα τα λατρεμένα μας παιδιά στα οποία δίνω μια μεγάλη αγκαλιά. Σε όλους τους Συνδέσμους Γονέων που συνεργάστηκα και ιδιαίτερα στο Σύνδεσμο Γονέων του δημοτικού μας σχολείου που ήταν πάντα αρωγός της επίτευξης των στόχων και οραμάτων του σχολείου.
Θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσω τους ανθρώπους που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου δίνοντας μου φως ζωής και αγωγή. Στους γονείς μου που πάντα ήταν στήριγμα για μένα. Στους μακαριστούς παππούδες και γιαγιάδες που μου εμφύσησαν την αγάπη για τον τόπο μας και τις ρίζες μας και με έμαθαν τις αιώνιες αλήθειες.
Στα δικά μου κλωνάρια, τα λατρεμένα μου παιδιά που με στερήθηκαν πολλές ώρες για να μπορώ να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες του επαγγέλματος μας. Η αγάπη τους προς τον πατέρα τους μου έδινε δύναμη την οποία εύχομαι τώρα να τους ανταποδώσω αφού θα έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο μαζί τους. Ευχαριστώ όλους τους φωτισμένους ανθρώπους που συνέβαλαν ώστε να προσπαθήσω να γίνω «δάσκαλος», δίνοντας κι εγώ στα παιδιά που είναι η ελπίδα και το μέλλον της Κύπρου μας, έστω λίγο φως. Ευχαριστώ τους υψηλούς μας προσκεκλημένους που απόψε τιμούν με την παρουσία τους την εκδήλωση αυτή.
Κλείνω με μια παράκληση προς όλους τους γονείς. Αγκαλιάζετε πάντα τα παιδιά σας.
Κάθε λεπτό δίνετε τους την αγάπη, κατανόηση και συγχώρεση για να μπορέσουμε να κρατηθούμε.
Εύχομαι σε όλους υγεία και κάθε προσωπική και οικογενειακή ευτυχία!
Καλή συνέχεια και καλό καλοκαίρι!
