Τη στήλη γράφει και επιμελείται η εκπαιδευτικός και βραβευμένη Κύπρια συγγραφέας, από τη Λάρνακα, Αναστασία Ξενοφώντος Γαϊτάνου
Η σημερινή μας καλεσμένη κουβαλάει ένα ιδιαίτερο όνομα μα και μια πολύ μα πάρα πολύ ξεχωριστή ιστορία. Είναι απ’ αυτές τις ιστορίες που έχουν τη δύναμη να σε προβληματίσουν και γιατί όχι να καθορίσουν ίσως την εξέλιξή σου.
Ας τη γνωρίσουμε.
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος: Η αποθήκη
Συγγραφέας: Βασίλης Κουτσιαρής
Εικονογράφηση: Θέντα Μιμηλάκη
Ηλικίες: Για μικρά μα και για μεγάλα παιδιά
Εκδόσεις: Ελληνοεκδοτική
Σας καλωσορίζουμε στη βιβλιοπαρέα μας. Είμαστε ενθουσιασμένοι που σας έχουμε μαζί μας, αφού έτσι θα μας δοθεί η ευκαιρία να μάθουμε την ιστορία σας.
Ας ξεκινήσουμε με τους ήρωες σας που είναι πουλιά και ζουν σε μια… αποθήκη. Κάπως αταίριαστος ο χώρος. Θα περιμέναμε να ζουν σε μια φωλιά. Γιατί διαλέξατε μια αποθήκη και πώς άραγε να ήταν η ζωή τους εκεί;
Πράγματι, ο χώρος φαίνεται κάποιος αταίριαστος αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινός, αφού πρόκειται για την αποθήκη του πατρικού σπιτιού του συγγραφέα. Όπως μου εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος, αν και για ένα διάστημα είχαν έναν περιστεριώνα στο πίσω μέρος του κήπου του πατρικού του σπιτιού, πολλά περιστέρια επέλεγαν να ζουν στην αποθήκη τους, και να φτιάχνουν τις φωλιές τους στον κενό χώρο ανάμεσα στη σκεπή και στο τέλος του τοίχου.
Φυσικά, υπήρχαν αρκετά ανοίγματα σε κάποια μέρη της σκεπής αλλά και στην πόρτα, από τα οποία μπαινόβγαιναν καθημερινά. Υπήρχε άφθονο άχυρο μέσα, καθώς και μεγάλα δοκάρια στην οροφή, όπου και περπατούσαν. Μάλιστα μου τόνισε ότι του άρεσε που είχαν επιλέξει να ζήσουν στην αποθήκη τους και πάντα έψαχνε μια αφορμή για να γράψει για αυτό.
Να, που η πραγματική ζωή δίνει τροφή για συγγραφή. Πολύ τυχερός ο συγγραφέας σας που είχε τόσο όμορφα πουλιά στο σπίτι που έζησε τα παιδικά του χρόνια. Τώρα όμως ήρθε η στιγμή που περιμέναμε, να γνωρίσουμε δηλαδή από κοντά αυτά τα πουλιά-ήρωες και μόνο εσείς μπορείτε να μας βοηθήσετε σ’ αυτό.
-Ποιος ήταν ο φόβος τους;
Οι μεγαλύτεροι φόβοι τους ήταν δύο: Να μην καούν τα φτερά τους και να μην απομακρυνθούν από την αποθήκη.
Το πρώτο θα συνέβαινε μόνο αν έρχονταν σε επαφή με τον ήλιο και το δεύτερο αν αποφάσιζαν να φύγουν από την αποθήκη κατά τη διάρκεια της νύχτας.
«Δεν έπρεπε να μας δει το φως!
Θα μας έκαιγε τα φτερά!
Ο πρώτος κανόνας που μάθαμε από την αρχηγό, το περιστέρι με τα γαλάζια φτερά».
-Ποια η χειρότερη στιγμή τους;
Η χειρότερη στιγμή τους ήταν όταν άνοιγε την πόρτα της αποθήκης ο κυρ Αντώνης. Πολλές φορές δεν ήταν προετοιμασμένα, κι έτσι όταν άνοιγε απότομα την πόρτα, έτρεχαν πανικόβλητα να κρυφτούν ανάμεσα στα άχυρα, για να μην καούν τα φτερά τους από τον ήλιο που έμπαινε απρόσκλητος στον χώρο τους.
-Πώς περνούσαν τον χρόνο τους στην αποθήκη;
Έπαιζαν, συζητούσαν, εξερευνούσαν τον χώρο.
Μας προκάλεσε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον η αρχηγός τους.
-Ποιος την έκανε αρχηγό;
Κανείς. Μόνη της ανακηρύχθηκε αρχηγός. Και οι υπόλοιποι το δέχθηκαν χωρίς να το καλοσκεφτούν.
-Ποια ήταν τα καθήκοντά της;
Ένα και μοναδικό. Να χειραγωγεί τα υπόλοιπα περιστέρια και να μην δέχεται αντιρρήσεις στα λεγόμενά της.
-Τι ήταν αυτό που την ξεχώριζε από τα υπόλοιπα πουλιά;
Η αρχηγός ήταν το μοναδικό περιστέρι με γαλάζια φτερά. Ένα πανέμορφο περιστέρι, με τραυματισμένη τη δεξιά φτερούγα του.
-Αν η αρχηγός έγραφε μια λίστα με τους κανόνες της αποθήκης ποιοι θα ήταν αυτοί;
Μην βγαίνετε έξω κατά τη διάρκεια της μέρας.
Καλυφθείτε, μόλις ανοίγει η πόρτα της αποθήκης.
Μην πετάτε μακριά από την αποθήκη κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Μην αμφισβητείτε τα λεγόμενά μου.
-Πώς της συμπεριφέρονταν τα υπόλοιπα πουλιά;
Ενέπνεε φόβο στα υπόλοιπα περιστέρια, για αυτό και δεν αντιδρούσαν.
Δέχονταν τα λεγόμενά της χωρίς να πολυεξετάζουν τι ήταν αληθινό και τι όχι.
Ας πάμε τώρα και στην ηρωίδα σας.
-Πώς τη λένε;
Λευκούλα. Ήταν το μοναδικό περιστέρι με ολόλευκα φτερά.
-Η Λευκούλα είχε αυτό το κάτι που ήταν αρκετό για να φέρει τα πάνω κάτω στη φωλιά τους. Ποιο ήταν αυτό το κάτι;
Δεν δεχόταν ό, τι της έλεγε η αρχηγός. Για αυτό και έκανε πολλές ερωτήσεις: «Πώς ακριβώς καίγονται τα φτερά μας;», «Γιατί δεν πρέπει να βγαίνουμε έξω;» και άλλες πολλές, που προκαλούσαν τον εκνευρισμό της αρχηγού.
Κι επιπλέον ήταν περίεργη. Εξερευνούσε κάθε γωνιά της αποθήκης κι έτσι ανακάλυψε την κρυψώνα, που θα τη βόηθαγε να ανακαλύψει την αλήθεια, ότι δηλαδή κανένας ήλιος δεν έκαιγε τα φτερά τους.
«Το κακό με εμένα ήταν ότι έκανα πολλές ερωτήσεις. Πολλές, σας λέω! Και ιδιαίτερα στην αρχηγό.
-Γιατί δεν πρέπει να βγαίνουμε έξω;
Και πολλές ακόμη. Εκείνη με κοίταζε άγρια κι εγώ αμέσως ξεχνούσα τις επόμενες δέκα ερωτήσεις που είχα στο μυαλό μου. Τη φοβόμουν!»
-Ποια ήταν η πιο μεγάλη της επιθυμία;
Να βγει έξω από την αποθήκη και να πετάξει μακριά. Να ανακαλύψει τον κόσμο, να νιώσει τον αέρα, να γνωρίσει άλλα πουλιά. Να ζήσει όπως εκείνη επιθυμούσε. Χωρίς φόβο.
Τα πουλιά ήταν δυστυχισμένα κι όμως δεν έκαναν τίποτα για να αλλάξει η κατάσταση. Γιατί;
Δεν μπορούσαν να φανταστούν πως η αρχηγός τους έλεγε ψέματα. Την πίστευαν και την ακολουθούσαν πιστά. Αν υποπτεύονταν πως κάτι παράξενο συνέβαινε, σίγουρα θα αντιδρούσαν. Άλλωστε αρρώσταιναν, το έβλεπαν και τα ίδια. Πώς να φανταστούν ότι ο ήλιος, τον οποίο απέφευγαν, ήταν το γιατρικό τους; Αυτό που θα τα ζωντάνευε και θα τα έκανε ξανά υγιή και δυνατά;
«Το απέραντο γαλάζιο μου τράβηξε την προσοχή. Ήταν τόσο όμορφα, που χάζευα για
ώρα, ώσπου ένα δυνατό φως με έκανε να κάνω λίγο πίσω. Ο ήλιος ήταν! Η φωλιά λούστηκε από φως. Δεν τρόμαξα!»
Πάντως, οφείλουμε να τους αναγνωρίσουμε πως μόλις αποκαλύφθηκαν τα ψέματα της αρχηγού τόλμησαν και στάθηκαν δίπλα στα νέα περιστέρια, απαγορεύοντάς της να τα πειράξει.
Ποια είναι εκείνα τα συστατικά που χρειάζεται να έχει κάποιος για να τολμήσει να διεκδικήσει αυτό που του στερούν οι άλλοι;
Να μη φοβάται. Να έχει το θάρρος να βγει μπροστά σε όλους και να μιλήσει. Με επιχειρήματα και όμορφο λόγο να υπερασπιστεί τα πιστεύω του και να διεκδικήσει όσα πιστεύει.
Το να είσαι ελεύθερος έχει το τίμημά του; Και αν ναι, ποιο είναι αυτό;
Σίγουρα έχει. Στη περίπτωσή μας τα περιστέρια φεύγουν από το «προστατευτικό» περιβάλλον της αποθήκης και αναζητούν να βρουν το κατάλληλο σπιτικό.
Πλέον, αρπακτικά πουλιά, δύσκολες καιρικές συνθήκες, αναζήτηση τροφής είναι μόνο μερικά από τα θέματα που θα τους απασχολήσουν. Καθώς, και ένας φόβος προς το άγνωστο. Κι όμως, τίποτα από αυτά δεν θα σταθεί ικανό να τα αναγκάσει να γυρίσουν πίσω. Έχουν πάρει την απόφασή τους.
Περιγράψτε μας έναν ιδανικό αρχηγό. Έναν αρχηγό που θα μπορούσε να φέρει τη χαρά και την ευημερία σ’ αυτούς που τον ακολουθούν.
Ο ιδανικός αρχηγός είναι αυτός που εμπνέει σεβασμό. Που σκέφτεται πρώτα το καλό της ομάδας και μετά το δικό του. Που ακούει τους προβληματισμούς, τα παράπονα των γύρω του και προσπαθεί να δώσει λύσεις.
Τι σημαίνει άραγε η λέξη «Ελευθερία;»
«Γνώρισμα της ελευθερίας είναι η παρρησία», Δημόκριτος.
Η ηρωίδα μου, η Λευκούλα, τόλμησε και νίκησε.
Ελευθερία λοιπόν, έχοντας οδηγό τον σωστό αρχηγό. Με παρρησία και θάρρος να διεκδικούμε αυτό που θα μας κάνει ειρηνικούς και γαλήνιους πρώτα μέσα μας και μετά έξω μας. Σας ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτή την κουβέντα που σκόρπισε φως στην ψυχή μας.
Μας ενδιαφέρουν κι αυτά.
*Ας γνωρίσουμε τον συγγραφέα
Ο Βασίλης Κουτσιαρής γεννήθηκε στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας. Εργάζεται ως δάσκαλος στη δημόσια εκπαίδευση.
Ήταν συντονιστής της «Παιδικής Λέσχης Ανάγνωσης Κω» (Βραβείο σε πρόγραμμα για την προώθηση της φιλαναγνωσίας από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, 2012) από το 2011 ως το 2018.
Παρουσιάζει παιδικά βιβλία στην εφημερίδα «Θεσσαλία». Έχει την επιμέλεια της σελίδας «Ο Μαγικός Κόσμος του παιδικού βιβλίου» στην ηλεκτρονική εφημερίδα Kos Voice (Βραβείο Κυριάκος Παπαδόπουλος για τη χρήση των νέων τεχνολογιών και κυρίως του διαδικτύου για τη Φιλαναγνωσία από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, 2013) και διατηρεί τη στήλη «Βιβλίο… στο μικροσκόπιο».
Το 2012 και το 2013 τιμήθηκε με Έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.
Το 2013 το βιβλίο του «Ένα αστέρι για μένα» βρέθηκε στη βραχεία λίστα βραβείων Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
Το 2014 με την εικονογράφο Κατερίνα Βερούτσου τιμήθηκαν για το βιβλίο τους «Είναι κάτι που μένει» με το Βραβείο Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
Το 2015 το βιβλίο του «Μη φοβάσαι Κοκκινοσκουφίτσα» βρέθηκε στη βραχεία λίστα Κρατικών βραβείων. Επίσης, το βιβλίο (το 2018) ήταν η επίσημη συμμετοχή του ελληνόγλωσσου τομέα στην έκθεση: «Και ζουν αυτοί καλά. Η Ευρώπη εικονογραφεί τους Γκριμ» που διοργάνωσε η Διεθνής Βιβλιοθήκη Νεότητας του Μονάχου.
Το 2016 το βιβλίο του «Η αποθήκη» βρέθηκε στη βραχεία λίστα βραβείων Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου ενώ το βιβλίο του «Μάγισσες Γόμες» στη βραχεία λίστα βραβείων Public. Την ίδια χρονιά, το κείμενό του «Τα φανταστικά μου ταξίδια» τιμήθηκε με Έπαινο από την Γυναικεία
Λογοτεχνική Συντροφιά.
Το 2017 το βιβλίο του «Χιονισμένη πλατεία» βρέθηκε στη βραχεία λίστα βραβείων του περιοδικού ο Αναγνώστης.
Κυκλοφορούν 36 βιβλία του για παιδιά.
Για επικοινωνία με τον συγγραφέα: tsiaris81@gmail.com
ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΥΤΣΙΑΡΗ:
2023, Να σας πω για τον μπαμπά μου; (Ελληνοεκδοτική)
2023, Η ελληνική επανάσταση του 1821* (Μίνωας)
2022, Ο Περικλής και ο Χρυσός Αιώνας* (Μίνωας)
2021, Η τσάντα της Μελίνας (Ελληνοεκδοτική)
2021, Ο Θεμιστοκλής και η ναυμαχία της Σαλαμίνας* (Μίνωας)
2021, Το Τέρας (Μίνωας)
2021, Η κραυγή των λύκων* (Ελληνοεκδοτική)
2020, Δεν θα κοιμηθώ απόψε* (Ελληνοεκδοτική)
2020, Στρατιώτες στον πόλεμο (1940 – 1944)* (Μίνωας)
2020, 21 ΗΡΩΕΣ του 1821* (Μίνωας)
2020, Ημέρα του λουκουμά (Ελληνοεκδοτική)
2020, Ο Μιλτιάδης και η μάχη του Μαραθώνα* (Μίνωας)
2019, Καλεσμένοι στο σπίτι (Ελληνοεκδοτική)
2019, Ο Λεωνίδας και η μάχη των Θερμοπυλών* (Μίνωας)
2019, Μέγας Αλέξανδρος* (Μίνωας)
2019, Τα φανταστικά μου ταξίδια (Μίνωας)
2018, Ας μιλήσουμε για κουκουνάρες (Ελληνοεκδοτική)
2018, Δεν θα σε πειράξει κανείς (Ελληνοεκδοτική)
2018, Πορτοκαλάδα Σλουρπ! (Ελληνοεκδοτική)
2018, Η Γραμμή* (Μίνωας)
2017, Η υπόσχεση του πρίγκιπα (Κόκκινη κλωστή δεμένη)
2017, Μ’ αγαπάς, μπαμπά; (Ελληνοεκδοτική)
2016, Λύκε, λύκε, είσαι εδώ; (Ελληνοεκδοτική)
2016, Χιονισμένη πλατεία* (Ελληνοεκδοτική)
2016, Το θέλω τώρα! (Μίνωας)
2015, Η τέταρτη γοργόνα (Κόκκικη κλωστή δεμένη)
2015, Η αποθήκη (Ελληνοεκδοτική)
2015, Μάγισσες γόμες (Μίνωας)
2014, Παιχνίδια σε πόλεμο* (Κόκκινη κλωστή δεμένη)
2014, Μη φοβάσαι, Κοκκινοσκουφίτσα (Κόκκινη κλωστή δεμένη)
2013, Είναι κάτι που μένει (Παρρησία)
2013, Βράδυ στη γη (Κόκκινη κλωστή δεμένη)
2013, Άι Βασίλης της χρονιάς* (Κόκκινη κλωστή δεμένη)
2012, Ένας απρόσμενος φίλος* (Κόκκινη κλωστή δεμένη)
2012, Ένα αστέρι για μένα* (Παρρησία)
2011, Χρυσάνθεμα στο χιόνι (Άγκυρα)
2010, Η κραυγή των λύκων* (Δοκιμάκης)
*Βιβλία που έχει γράψει με τον συγγραφέα Γιάννη Διακομανώλη
