ΑΝ μπορείς να κρατιέσαι νηφάλιος
Όταν γύρω σου οι πάντες τα ‘χουν χαμένα
Κι αν μπορείς να πιστεύεις σε σένα
Όταν οι πάντες προς σε δυσπιστούν
ΑΝ μπορείς τα πλούτη να περιφρονείς
Κι αν οι έπαινοι των άλλων
δεν σου πάρουν τα μυαλά
ΑΝ μπορείς μ’ απλοχεριά όσα απόκτησες να δώσεις
Κι όταν έρθει η καταστροφή νέες λύσεις να ‘βρεις
ΑΝ μπορείς μυαλό, καρδιά και σώμα να κρατείς πειθαρχημένα
κι αν μπορείς όταν σε ψέγουν να σιωπάς με περηφάνια
ΑΝ μπορείς στην καταιγίδα να κρατιέσαι απ’ την ελπίδα
κι αν μπορείς σαν σ’ αδικούνε εσύ να συνεχίζεις
τ’ όνειρό σου, κι απ’ το όνειρο να μην παραστρατίζεις
ΑΝ μπορείς ν΄ αγαπάς ακόμα κι αυτούς που σε μισούνε
ΑΝ μπορείς ίδιος να μένεις στη χαρά μα και στη λύπη,
κι αν εκείνο που πιστεύεις τίποτα να μη στο σβήνει
ΑΝ μιλώντας με τα πλήθη δεν παρασυρθείς σε λάθη,
κι αν το ξέρεις πως μια μέρα θα ‘ρθει η ώρα να πεθάνεις
χωρίς ποτέ να σε μεθύσει του θριάμβου σου η φήμη
ΑΝ στα ψέματα των άλλων ψέματα δε λες κι εσύ
ΑΝ μπορείς ν’ ακούς γαλήνιος να στρεβλώνουν οι άλλοι τα όσα είπες
κι αν μπορείς κάθε στιγμή σου να την κάνεις πράξη
δημιουργική και τίμια δίχως τεμπελιά κι αδιαφορία
ΑΝ εχθροί και φίλοι δεν μπορούν να σε πληγώσουν
μα ούτε σχέσεις με σπουδαίους τα μυαλά σου να χαλάσουν
ΑΝ τους πάντες γύρω σου προσέχεις, μα ξεχωριστά κανένα
κι αν μπορείς να μην προδώσεις όσα μυστικά σου πουν
Τότε παιδί μου θα ‘σαι ΑΝΤΡΑΣ κι άνθρωπος μαζί!
ελεύθερη απόδοση Δ. Π. Κωστελένου
[πηγή: Rudyard Kipling, Το βιβλίο της ζούγκλας (Ο Μόγλης), Εκδόσεις Κονιδάρη, Αθήνα 1990, σ. 7]
IF
If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don’t deal in lies,
Or being hated, don’t give way to hating,
And yet don’t look too good, nor talk too wise:
If you can dream—and not make dreams your master;
If you can think—and not make thoughts your aim;
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same;
If you can bear to hear the truth you’ve spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stoop and build ’em up with worn-out tools:
If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breathe a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: ‘Hold on!’
If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with Kings—nor lose the common touch,
If neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds’ worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that’s in it,
And—which is more—you’ll be a Man, my son!
