Με μία σημερινή του ανάρτηση ο βουλευτής Λάρνακας Αντρέας Πασιουρτίδης σχολίασε το πιο καυτό θέμα των ημερών στην Κύπρο, το μεταναστευτικό.
Πιο κάτω αυτούσια η ανάρτηση του.
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους:
1. Ναι, το μεταναστευτικό είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα χωρίς εύκολες λύσεις. Ναι, η Κύπρος δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος μόνη και ναι οι αριθμοί είναι δυσανάλογοι με το μέγεθος και τις δυνατότητές της.
2. Τα πογκρόμ, η ωμή βία, ο ρατσισμός, οι κουκκουλοφόροι και η ρητορική μίσους δεν είναι η λύση. Όσοι προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες είναι κοινοί εγκληματίες και η δικαιοσύνη απέναντί τους θα πρέπει να είναι αμείλικτη.
3. Αν τα τελευταία χρόνια, όταν ξεκίνησε η αυξητική τάση στις μεταναστευτικές ροές, η προηγούμενη κυβέρνηση εκπονούσε μια ολοκληρωμένη πολιτική για το άσυλο και τη μετανάστευση, την οποία θα συνέχιζε και η παρούσα, πολύ πιθανόν να μην βρισκόμασταν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Και τί εννοούμε:
(α) Ταχεία και σύννομη εξέταση των αιτήσεων ασύλου.
(β) Πολιτικές ένταξης για όσους μετανάστες και πρόσφυγες βρίσκονται νόμιμα στη χώρα μας.
(γ) Ανθρώπινες και αξιοπρεπείς δομές υποδοχής και φιλοξενίας.
(δ) Αντικατάσταση του ευρωπαϊκού Κανονισμού του Δουβλίνου με ένα σύστημα κατανομής των προσφύγων σε όλα ανεξαιρέτως τα κράτη-μέλη ανάλογα με τον πληθυσμό και τις δυνατότητες του καθενός.
Αντί αυτού, αναλώθηκε σε μέτρα όπως: πρόσληψη οριοφυλάκων, ισραηλινά συστήματα επιτήρησης και φράχτες κατά μήκος της πράσινης γραμμής. Υπερψηφίστηκαν και νομοθεσίες για αύξηση του αριθμού των δικαστών του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, για πάταξη των εικονικών γάμων και των εικονικών φοιτητών και εγκρίθηκε κονδύλι για αύξηση του αριθμού των λειτουργών στην υπηρεσία ασύλου. Προφανώς κάποια από τα πιο πάνω απέτυχαν παταγωδώς (στην ουσία όσα είχαν να κάνουν με την επιτήρηση της πράσινης γραμμής), ενώ τα υπόλοιπα δεν ήταν αρκετά για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το ζήτημα.
4. Οι φασιστικές συμπεριφορές και τα επεισόδια σε Χλώρακα και Λεμεσό, είναι το απότοκο της καλλιέργειας του μίσους και του ρατσισμού από πολιτικούς, κόμματα, φορείς και οργανωμένα σύνολα. Και ενώ αυτά γίνονται δημόσια και πολλές φορές από επίσημο βήμα (ακόμα και σε Κοινοβουλευτικές Επιτροπές), κάποιοι, αν δεν τα υποθάλπουν ή τα υποκινούν, τουλάχιστον τα ανέχονται ή συμφωνούν μαζί τους.
5. Το να γνωρίζεις ότι σε συγκεκριμένη ημέρα και ώρα θα πραγματοποιηθεί πορεία, με συγκεκριμένο σκοπό και περιεχόμενο και από συγκεκριμένες ομάδες ή άτομα και παρόλα αυτά να μην μπορείς να την ελέγξεις και να την αστυνομεύσεις αποτελεσματικά, προστατεύοντας ανθρώπους και περιουσίες, αυτό οφείλεται, είτε σε σκοπιμότητα, είτε σε ανικανότητα. Αν ισχύει το πρώτο, τότε το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο από ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Αν είναι το δεύτερο, τότε κάποιοι πρέπει να αναλάβουν εμπράκτως τις ευθύνες που τους αναλογούν.
