Είναι εκατοντάδες ο κόσμος, συνδημότες μας, που αποχαιρετούν, με το δικό τους τρόπο, τον Αλέκο της Λάρνακας, τον Αλέκο του Ambiance, τον Αλέκο μας. Το SkalaTimes ζήτησε από κάποιους Λαρνακείς να μοιραστούν μαζί μας το δικό τους αντίο, κάποιοι μας έφεραν θύμησες και εικόνες από το χθες.
Φράγκης Χαπέρης
Ο Αλμοδόβαρ σκηνοθετούσε και ο Αλέκος έγραφε, για δεκαετίες ολόκληρες. Το πούρο, το χαρακτηριστικό βάδισμα, ο τρόπος που κοίταζε και μιλούσε, οι μικρές κινήσεις των χεριών, συνέθεταν έναν άνθρωπο που το ταλέντο του, (όπως ο ίδιος είπε σε συνέντευξη του), μας έκανε να τον γουστάρουμε. Θέλαμε σαν εξαρτημένοι τη δόση του. Κάτι μας έκανε όλους. Διαφορετικές κουλτούρες, προσωπικότητες, ηλικίες, φύλα, χαρακτήρες και στη μέση ο Αλέκος. Μπήκε στα σπίτια ολονών μας χωρίς να το θέλει, αλλά το θέλαμε εμείς. Του το επιτρέψαμε. Να ξέρει τα πάντα για μας.
Γιώργος Ονησιφόρου
Ο Αλέκος μας ο φίλος μας όλη η Λάρνακα τον αγαπούσε. Το απίστευτο χιούμορ του που ακόμα και να θύμωνε δεν μπορούσε να παρεξηγηθεί κανένας μαζί του. Μεγάλη ιστορία για μένα ο Αλέκος και το Αμπιάνς. Μεγάλο κομμάτι στη ζωή μου από παιδί. Θυμάμαι όταν σπούδαζα και ερχόμουν διακοπές με περίμενε από την πρώτη μέρα να περάσω να τον χαιρετήσω να με καλωσορίσει γιατί το Αμπιάνς ήταν το δεύτερο μου σπίτι.
Φίλε μου καλέ ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή σου!!!
Αξέχαστος θα μείνεις!!!
Λύσανδρος Χατζηλάμπρου
“Ο Αλέκος του Ambiance”. Ίσως η πιο κλασική Σκαλιώτικη φιγούρα!
Άνθρωπος με πηγαίο χιούμορ, αλλά και ιδιαίτερες ευαισθησίες. Ίσως να εκπλήξει πολλούς αυτό, όσους τον γνώριζαν επιφανειακά.
Προσωπικά τον γνώρισα στα 14 μου και τον εζησα σε σημαντικά μου χρόνια, είχα και την ευκαιρία να νιώσω τις ευαισθησίες του σε αρκετά τετ α τετ που κάναμε οι δυο μας, παρόλη την μεγάλη διαφορά ηλικίας μας. Μάλλον με αντίκριζε με μια πινελιές αγάπης και οικογενειακής φιλίας.
Αλέκο μου, αιωνία σου η μνήμη, θα σε θυμάμαι πάντα για το πηγαίο χιούμορ σου, το ενδιαφέρον σου για τον συνάνθρωπο σου και είμαι βέβαιος πως η οικογένεια σου νιώθει την περηφάνια που της έδωσες με το όνομα σου και την ιστορία σου.
Αργύρης Κόνιας
“Αεεέκκοοο…..είες τον Αεέκκο”; Αλέκος ή αλλιώς Αέεεκκος όπως τον φωνάζαμε η δική μου παρέα και γελούσε με τον πούρο στο στόμα! Ο πατέρας μας, ο θείος μας, ο φίλος μας όταν κάναμε σκασιαρχείο. Ώρες αμέτρητες κοντά του με αστεία, με γέλια μέχρι δακρύων και ατέλιωτες συζητήσεις. Πάνω από όλα, τα πιο ωραία μακαρόνια σπαγέττι που έχω φάει ποτέ στην ζωή μου. Έχω προσπαθήσει τόσες φορές ρε Αλέκο μου να τα κάνω μόνος μου, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα. Ένας άνθρωπος μάλαμα γεμάτος ηρεμία. Ο άνθρωπος που ήταν εκεί μαζί μας στις αξέχαστες μαθητικές μας αναμνήσεις. Τα καλύτερα μας χρόνια!
Τα θερμά μου συλλυπητήρια σε όλη την οικογένεια!
Καλό σου ταξίδι Αλέκο μου και εις το επανιδείν!
Στέλιος Παλούγκος
Φίλε μου Αλέκκο…Τι να πρωτοθυμηθώ; “Παλούγκο μου επήεν καλά ο Ολυμπιακός σου α”. “Πάλε μακαρούνια με κειμά ρε Παλούγκο; Το μεσημέρι έφαες ρε παλιόγαυρε”!
Μια μέρα ήπια 3-4 φραπέ…… “Ε Παλούγκο εννά πιεις κανένα φραπέ οξά να σε φκάλω έξω;” Βάζελε μου, Αλέκκο μου, μεγαλώσαμε μαζί σου…στο Ambiance μας με το χάχανο σου τζιαι πάντα μπουκκομένος την πουράκλα σου!! Αδύνατο να ξεχαστείς μέχρι να ξανασυναντηθούμε! Δούλευες μέχρι την τελευταία στιγμή!
Ένα συγνώμη γιατί είπα χίλιες φορές νάρτω στον “Προμηθέα” να σε δω, αλλά δεν πρόλαβα!
Rest easy Αλέκκο μου!
Πάντα στις καρδιές μας!
Ανδρέας Καυκαλιάς
Μπορεί να μην ήταν το καλύτερο φραπέ, το καλύτερο κοτόπουλο πανέ, το καλύτερο σνίτσελ, το καλύτερο σάντουιτς. Μπορεί και να ήταν.
Σίγουρα όμως ήταν τα πρώτα. «Ρε μεν φακκατε τα τραπέζια αμα παίζετε πιλοττα. Ατε να δω» . «Ποιοι εν τούτοι που φιλιούνται πάλε δαμέσα;»
Στο καλό φίλε Αλέκο.
Ευχαριστούμε για όλα.
Λευτέρης Παυλάκης
Μεγάλη μορφή της πόλης πόλης μας, έδωσε το στίγμα του σε διάφορες γενιές, μόνο ευχάριστες αναμνήσεις μπορώ να θυμηθώ… Ο Θεός να τον ανάπαυσει.
Κωνσταντίνος Αντωνιάδης
Ο κύριος Αλέκος ήταν μια ιστορία για την Λάρνακα μας, για τόσες δεκαετίες. Από το Αmbiance πέρασαν γενεές και γενεές!
Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα (Με οκτώ χρόνια διαφορά σχεδόν έφυγε την ίδια μέρα με τον αδελφό του, τον κύριο Χάρη 2/9/2015).
Ανδρέας Βεντούρης
Οι παιδικές/εφηβικές αναμνήσεις είναι από τα πιο ανθεκτικά κι αληθινά που μπορεί να κρατήσει ένας άνθρωπος κι εσύ θα είσαι για πάντα ένα κομμάτι τους.
Σήμερα δεν πενθεί μόνο η οικογένειά σου, αλλά ολόκληρη η Λάρνακα.
Καλό παράδεισο Αλέκο μας.
Γιώργος Διάκος
Αλέκο μας, εγώ δεν σε γνώρισα στην εφηβεία αλλά πολύ πιο μετά. Το Ambiance, η (ωραία) Ατμόσφαιρα, το συνάντησα στα πρώτα φοιτητικά χρόνια κι όταν μετά εργαζόμουνα στη Λάρνακα. Στα διαλείμματα για μεσημέρι για φαγητό και στο φραπέ του σαββατοκύριακου, ήσουν πάντα εκεί. Μέχρι και πολύ αργά, με τις ώρες. Πάντα εξυπηρετικός, με πηγαίο χιούμορ, να αστειευτείς, να μιλήσεις σοβαρά, να δώσεις συμβουλές, να καυτηριάσεις, να επικροτήσεις. Όλα αληθινά, όλα από καρδιάς. Μετανιώνω, μόνο, που δεν καταφέραμε να ρθούμε να μας σερβίρεις και στον “Προμηθέα”. Είναι ένα μάθημα αυτό, για να μην αναβάλλουμε να κάνουμε πράγματα, γιατί η ζωή φεύγει και πετά. Είμαι σίγουρος, πως, όταν θα έρθει και η δική μας ώρα να ανεβούμε ψηλά, θα μας υποδεχτείς με χαρά, με το γνωστό σου χιούμορ, στο Ambiance των ουρανών. Καλοστραθιά και αναπαύου εν ειρήνη.
Ανδρέας Μιχαήλ
Στο καλό Αλέκο μας. Παίρνεις μαζί σου τα εφηβικά μας χρόνια, τις εφηβικές μας αναμνήσεις. Ατέλειωτες ιστορίες και αναμνήσεις στο στέκι μας, στο Ambiance.
Όλη η Λάρνακα πενθεί και σου υποκλίνεται.. Αιωνία σου η μνήμη.
