Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στην Αμερική ήταν μία σειρά τεσσάρων συντονισμένων τρομοκρατικών επιθέσεων από την ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση Αλ Κάιντα εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής το πρωί της Τρίτης, 11 Σεπτεμβρίου 2001. Αυτό γνωρίζουμε. Αυτό έμεινε στην ιστορία. Από τότε πέρασαν 22 χρόνια. Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία, δημοσιογραφικά και ακαδημαϊκά άρθρα για την 11η Σεπτεμβρίου.
Το πιο κάτω απόσπασμα για την 11η Σεπτεμβρίου που δημοσιεύει σήμερα το SkalaTimes είναι από το βιβλίο του καναδού δημοσιογράφου Peter Scowen με τίτλο “Η Μαύρη Βίβλος της Αμερικής”, ένα βιβλίο για την 11η Σεπτεμβρίου, που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα:
“Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 οι Ηνωμένες Πολιτείες έπεσαν θύμα τρομοκρατικής επίθεσης. Περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, όταν αεροπλάνα, που είχαν καταλάβει φανατικοί ισλαμιστές, συνετρίβησαν πάνω στους “Δίδυμους” Πύργους, στο Πεντάγωνο και σε αγροτική περιοχή της Πενσυλβάνια. Η κυβέρνηση των Η.Π.Α., θορυβημένη, ισχυρίστηκε πως οι τρομοκρατικές αυτές επιθέσεις στρέφονταν κατά των ιδανικών της ελευθερίας και της δημοκρατίας, των οποίων η Αμερική είναι λαμπρός φάρος, και δεν έχουν καμία σχέση με την εξωτερική της πολιτική και τις μεθόδους που εφαρμόζει στις σχέσεις της με τις άλλες χώρες.
Οι Αμερικανοί, σοκαρισμένοι, ταυτίστηκαν πλήρως με τις απόψεις της κυβέρνησής τους, κι όποιος τολμούσε να υπονοήσει ότι μπορεί να υπάρχει αιτιώδης σχέση μεταξύ της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, και των τρομοκρατικών επιθέσεων, αντιμετωπιζόταν σχεδόν σαν προδότης.
Μπορεί η κυβέρνηση των Η.Π.Α. να διεκδικεί τη θέση του ηθικά άμεμπτου σε αυτό τον καινούργιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας; Έθεσε με την πολιτική της, έστω και έμμεσα, τη ζωή των πολιτών της σε κίνδυνο; Το βιβλίο “Η Μαύρη Βίβλος της Αμερικής” απαντά σ’ αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα και θέτει υπό αμφισβήτηση τις θέσεις της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία υπήρξε υποστηρικτής φονικών καθεστώτων όταν το απαιτούσαν τα συμφέροντά της… που καταδικάζει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε κάποιες χώρες, ενώ πολύ βολικά κλείνει τα μάτια ή και συμβάλλει αποφασιστικά στο να παραμείνουν στην εξουσία κυβερνήσεις που τα παραβιάζουν κατάφωρα”. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Απόσπασμα από το βιβλίο που έπελεξε το SkalaTimes με αφορμή τη σημερινή μαύρη επέτειο:
Γιατί κάτω από όλη την φρίκη και τον πατριωτισμό τους, πως είναι δυνατόν να μην υποψιάζονται οι Αμερικανοί ότι υπάρχει μία σύνδεση ανάμεσα στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης τους και τις επιθέσεις της 11 Σεπτεμβρίου;
Πρέπει να υπάρχει.
Πως αλλιώς μπορεί να τις εξηγήσει κανείς με τρόπο που να αντέχεις την εξέταση;
Είναι γελοίο να ισχυριστεί κανείς το αντίθετο, να ισχυριστεί ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική δεν συνδέεται με την 11η Σεπτεμβρίου. Και είναι εξίσου ανόητο να προσποιούμαστε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένα ενάρετο και αθώο κράτος. (Δεν υπάρχουν ενάρετα κράτη -θα μπορούσε να γράψει κανείς μία Μαύρη Βίβλο για την ιστορία όλων των χωρών του πλανήτη).
Δεν είναι μόνο ανόητο, αλλά είναι και εντελώς αβάσιμο. Γιατί, αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα με την νοοτροπία «άσπρο- μαύρο» που απαιτούσαν ο Τζορτζ Γ. Μπους και άλλοι στις ομιλίες τους μετά την 11η Σεπτεμβρίου -όπου το κακό είναι κακό και το καλό είναι καλό, και τίποτα δεν είναι σχετικό- οι κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής τα τελευταία 50 χρόνια ήταν από τις πιο σκληρές και απάνθρωπες που έχουν υπάρξει ποτέ. Όταν οι λεπτές αποχρώσεις και διαφορές κηρύττονται εκτός νόμου σε έναν κόσμο γεμάτο με πόλεμο και θάνατο, δεν μπορούν να υπάρξουν «καλοί», μια ειρωνεία την οποία προφανώς δεν αντιλαμβάνεται η αμερικανική ηγεσία.
Οι αμερικάνοι βλέπουν τον εαυτό τους ως πολίτες ενός καλού, και όχι κακού, κράτους. Οι ταλαίπωροι πολίτες άλλων χωρών δεν έχουν την πολυτέλεια να σκέφτονται τόσο απλοϊκά. Αναγνωρίζουν τις καλές ιδιότητες της Αμερικής, αλλά ξέρουν επίσης ότι η Αμερική είναι χρηματοδότης της κρατικής τρομοκρατίας και υποστηρικτής φονικών δικτατοριών. Έχουν απέναντι τους μία χώρα που, όταν το απαιτούσαν τα συμφέροντα της, συμμετείχε ευχαρίστως στην εξόντωση ενοχλητικών ατόμων σε ξένες χώρες ή και αναλάμβανε η ίδια να τους εξοντώσει. Ζουν αποφεύγοντας -ή μερικές φορές όχι- τις σφαίρες και τους πυραύλους αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων που η Αμερική εξάγει αδιαφορώντας πλήρως για το ποιος θα τα αγοράζει και για ποιούς σκοπούς. Αναγκάζονται να υποταχθούν σε μία υπερδύναμη που απειλεί να διακόψει την ανθρωπιστική βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες που δεν ενστερνίζονται τις δημοκρατικές αξίες της, ενώ η ίδια μέσα στα σύνορα της εμπαίζει αυτές τις αξίες. Απορούν με μία κυβέρνηση που καταδικάζει τις παραβάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε άλλες χώρες, ενώ η ίδια έχει ένα σύστημα δικαιοσύνης στο οποίο πολλοί άνθρωποι καταδικάζονται σε εκατοντάδες χρόνια φυλακή για κατοχή ναρκωτικών σε ασήμαντες ποσότητας, και εκτελούνται άτομα που είχαν διαπράξει εγκλήματα που επισύρουν την θανατική καταδίκη όταν ήταν παιδιά. Βλέπουν αυτή τη χώρα να εξάγει ένα τρόπο διατροφής και ζωής τόσο ανθυγιεινό ώστε θα έπρεπε να έχει πάνω του την ίδια μακάβρια προειδοποίηση που υπάρχει πάνω σε ένα πακέτο τσιγάρα. Και πάνω απ’ όλα βλέπουν μία κυβέρνηση που, για λογαριασμό των θυμάτων της υποτίθεται, κατηγορεί άλλες κυβερνήσεις σε μία βάση πάνω στην οποία και η ίδια δεν στέκεται εντελώς κατακόρυφα, όπως όπως θα το έθετε ο Μαρκ Τουέιν.
Η αδερφή μου δεν ήταν στόχος του Μπιν Λάντεν. Όπως δεν ήταν στόχος του ούτε ο αμερικανικός τρόπο ζωής, ούτε ο πολιτισμός στο σύνολο του. Στόχος του Μπιν Λάντεν ήταν η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Νεφελώδης δικαιολογία του ήταν οι δραστηριότητες αυτής της κυβέρνησης στην περιοχή του κόσμου όπου βρίσκεται η πατρίδα του. Μπορεί επίσης να είχε για στόχο του -αν και με αυτό τον τρόπο ίσως του αποδίδουμε κίνητρα που δεν του αξίζουν- την αμερικανική έπαρση, την μεσσιανική αλαζονεία που επιτρέπει στις Ηνωμένες Πολιτείες να θεωρούν ότι οι ίδιες εξαιρούνται από τα στερεότυπα της γεωπολιτικής. Οι τρομοκράτες όμως δε σκοτώνουν ποτέ πολιτικές ή πεποιθήσεις. Σκοτώνουν αθώους ανθρώπους: ισραηλινούς που βγήκαν τα φάνε μία πίτσα στην Χάιφα, μέλη του προσωπικού μιας πρεσβείας στην Αφρική, υπαλλήλους σε ένα κτίριο γραφείων. Καμιά χώρα δεν πρέπει να ενδίδει στις απαιτήσεις των τρομοκρατών, αλλά και καμιά χώρα δεν εχει τα περιθώρια να αγνοεί τις αδικίες που κρύβονται πίσω από τις απαιτήσεις των τρομοκρατών, γιατί μερικές φορές πρόκειται για δίκαια παράπονα που τα συμμερίζονται και λογικοί άνθρωποι. Αν οι Αμερικανοί έκανα τον κόπο να δουν τη χώρα τους όπως την βλέπουν οι πολίτες άλλων χωρών θα συνειδητοποιούσαν τις φρικαλεότητες που είναι ικανή να διαπράξει η κυβέρνηση τους και θα καταλάβαιναν καλύτερα την ανάγκη για μία εικόνα του κόσμου στην οποία χρησιμοποιούνται και πιο λεπτές αποχρώσεις από το άσπρο-μαύρο. Θα καταλάβαιναν γιατί οι άλλες χώρες έχουν βαρεθεί να ακούν τα κηρύγματα της Αμερικής περί δημοκρατίας και ελευθερίας. Και τελικά θα καταλάβαινα κάτι που οι κάτοικοι άλλων χωρών έχουν αντιληφθεί εδώ και πολύ καιρό προς μεγάλη τους λύπη: ότι μία κυβέρνηση δεν είναι αθώα απλά και μόνο επειδή είναι αθώοι οι δολοφονημένοι πολίτες της.
