Άρθρο του Άντρου Γ. Καραγιάννη
(Δήμαρχος Δερύνειας)
Οι τοπικές Αρχές αποτελούν τους πρώτους αποδέκτες και παρατηρητές της αλλαγής στον τρόπο συμπεριφοράς και κοινωνικοποίησης των πολιτών.
Μετά την πανδημία του κορονοϊού αρκετοί πολίτες άρχισαν να κλείνονται στον εαυτό τους, να απομονώνονται χάνοντας έτσι την επαφή με τον έξω κόσμο, παρόλες τις ευκαιρίες που προσφέρονται για ψυχαγωγία και χαλάρωση.
Σε τοπικό επίπεδο καταβάλλονται τεράστιες προσπάθειες για παραμονή των νέων ανθρώπων στον τόπο καταγωγής τους αλλά και προσέλκυσης νέων κατοίκων από διάφορες περιοχές της Κύπρου αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ιδιαίτερα, για τις ακριτικές περιοχές η άφιξη νέων κατοίκων, αποτελεί μεγάλη επιτυχία, αφού δίνει παράταση ζωής στις απομακρυσμένες
περιοχές και συμβάλλει στην ηλικιακή ανανέωση της κοινωνίας των πολιτών.
Η προσέλκυση κατοίκων, τουριστών αλλά και επενδυτών επιβάλλει τη δημιουργία νέων οικιστικών μονάδων, βιομηχανικών περιοχών και εμπορικών κέντρων. Στην Κύπρο η οικιστική και εμπορική ανάπτυξη συνεπάγεται με τη δια Νόμου παραχώρηση μέρους των οικιστικών /
βιομηχανικών τεμαχίων για τη δημιουργία πάρκων ή παιχνιδότοπων που αποσκοπούν στην ψυχαγωγία και κοινωνικοποίηση των πολιτών / κατοίκων.
Οι πολίτες δικαίως απαιτούν τη δημιουργία περισσότερων χώρων πρασίνου και εξωτερικών αθλητικών εγκαταστάσεων, όπως τα πάρκα και οι χώροι εκγύμνασης ή ηρεμίας. Εμείς τα προωθούμε, παρόλα τα παράπονα και τις συχνές διαμαρτυρίες για πρόκληση οχληρίας.
Τα παράπονα εστιάζονται κυρίως στην παρουσία νεαρών, εφήβων αλλά και αλλοδαπών στα πάρκα και στις πλατείες. Από την αρχαιότητα όμως, ο Δήμος αποτελούσε χώρο συνάθροισης, επικοινωνίας και κοινωνικοποίησης των πολιτών, μέσα από τις ομιλίες και τις αποφάσεις που
λαμβάνονταν δημόσια ενώπιον των πολιτών.
Ιδιαίτερα μετά την πανδημία, τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά, όσον αφορά την ανάγκη συγκέντρωσης των πολιτών στις πλατείες και στα πάρκα.
Αρκετοί πολίτες δεν ανέχονται την οχληρία ή τη φασαρία που προκαλείται από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, το παιχνίδι και τις παιδικές φωνές στα πάρκα. Σίγουρα δεν δικαιολογείται η παραβατική συμπεριφορά από μερίδα εφήβων και νεαρών, όμως οι τοπικές Αρχές σε συνεργασία με την Αστυνομία καλούνται να εφαρμόσουν τη σχετική Νομοθεσία για πάταξη της βίας και της καταστροφής δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.
Οι τοπικές Αρχές βρίσκονται συχνά στο επίκεντρο της κριτικής, αφού πάντα υπάρχουν δημότες οι οποίοι δεν ικανοποιούνται με τα μέτρα που λαμβάνονται για πάταξη της παραβατικής συμπεριφοράς και περιορισμό της οχληρίας. Δεν μπορούμε όμως να μην δημιουργούμε υποδομές που συμβάλλουν στην αποφυγή της απομόνωσης και προώθησης της υγιούς
ενασχόλησης νέων και ηλικιωμένων γιατί κάποιοι κάτοικοι ενοχλούνται.
Αποτελεί υποχρέωση των τοπικών Αρχών η δημιουργία υποδομών για ψυχαγωγία και κοινωνικοποίηση των πολιτών, σε μια εποχή που οι νέοι μας παραμένουν πολλές ώρες κλεισμένοι στα δωμάτια τους επικοινωνώντας με τον έξω κόσμο μέσω των κινητών τηλεφώνων. Δεν μπορεί όμως να δικαιολογηθεί η διαμαρτυρία πολιτών για την παρουσία αλλοδαπών στις πλατείες, οι οποίοι αξιοποιούν την ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο, για να
επικοινωνήσουν με τους δικούς τους στη χώρα τους.
Ούτε μπορεί να γίνει αποδεκτή η απαίτηση μεμονωμένων πολιτών να κλείσουν τα πάρκα ή να περιοριστούν οι εκδηλώσεις των πολιτιστικών συνόλων, γιατί ενοχλούνται από τη μουσική ή από την παρουσία «μελαμψών» παιδιών στους υπαίθριους χώρους άθλησης. Γιατί στην Ελλάδα
και συγκεκριμένα στην Ικαρία δεν ενοχλούνται οι κάτοικοι που κάθε βράδι διοργανώνονται τα γνωστά πανηγύρια που διαρκούν μέχρι το πρωί; Επειδή τα πανηγύρια και το παιχνίδι των παιδιών στους ανοικτούς χώρους αποτελούν μέρος της παράδοσης του νησιού.
Αυτές είναι δυστυχώς οι αξίες που χάνουμε, όπως η ανεκτικότητα, η αποδοχή, αλλά και η επικοινωνία μεταξύ μας. Η ρητορική μίσους, ο ρατσισμός και η απομόνωση έχουν τις ρίζες τους στην άρνηση της τοπικής κοινωνίας να αποδεχτεί τον συνάνθρωπο της και να προσπαθήσει να τον εντάξει στο κοινωνικό σύνολο μεταδίδοντας του τον πολιτισμό και την παράδοση μας μέσω της καλής κοινωνικής συμπεριφοράς και των ηθικών αρχών μας.
