Της Γιώτας Δημητρίου
(Αρχισυντάκτρια SkalaTimes)
“Ο λαός σώπαινε, και κανείς δεν μιλούσε, γιατί ήταν φοβισμένος και έβλεπε πως οι συνωμότες ήταν πολλοί”
-Θουκυδίδης, Αθηναίος ιστορικός (460-394 π.Χ.)
Υπάρχει ένας στίχος του Νίκου Πορτοκάλογλου, σε ένα τραγούδι της Ελένης Τσαλιγοπούλου, που λέει “δεν μας συγχωρώ, από φόβο χάσαμε”.
Οι άνθρωποι χάνουν καθημερινά, από φόβο.
Στη δουλειά, στην κοινωνία, στην προσωπική τους ζωή. Και αφήνουν Γραμματείς και Φαρισσαίους να πορεύονται χωρίς φόβο και “ χωρὶς αἰδὼ”, που θα έλεγε κι ο ποιητής.
Τις προάλλες ήμουν σε γεύμα με ένα φίλο μου, πολύ έξυπνο κατά τη δική μου εκτίμηση, που έχει την προσωπικότητα να αλλάζει καταστάσεις προς το καλύτερο με το μυαλό του (κάτι που έκανε και πρόσφατα σε ένα θέμα που αφορούσε τον τόπο και την γραφειοκρατία συγκεκριμένου Υφυπουργείου). Τον ρώτησα γιατί δεν κατεβαίνει στην πολιτική. Η απάντηση του ήταν “και να έχω να αντιμετωπίσω τα γελοία σχόλια του καθενός στα ΜΚΔ;” Προφανώς ένας άνθρωπος με δουλειές και ευφυϊα έχει πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθεί.
Αλλά, αν από φόβο να μην αντιμετωπίσεις τον κάθε αδαή που κρύβεται πίσω από ένα λογαριασμό στα ΜΚΔ αποφασίζεις να μην ασχοληθείς με κάτι που ενδεχωμένως θα έκανε καλό στην κοινωνία και στον τόπο, τότε αυτό είναι ένα θέμα.
Από φόβο μην έρθεις σε αντιπαράθεση με τον τάδε αξιωματούχο ή “γνωστό άτομο” της πόλης, δεν μιλάς.
Από φόβο μην βάλουν το μωρό σου “στο μάτι”, δεν φωνάζεις για τα όσα απαράδεκτα συναντάς στο σχολείο του.
Από φόβο μην χάσεις τη δουλειά σου, δεν ζητάς αύξηση, τώρα που η εταιρεία έχει διπλασιάσει τα κέρδη της.
Από φόβο μην κατηγορηθείς για “οπισθοδρομικός”, δεν λες ότι εσύ πιστεύεις στο Θεό και όταν κατηγορούν την θρησκεία, αν και διαφωνείς, εσύ απλώς χαμογελάς.
Από φόβο μην σε πουν κομουνιστή, δεν λες ότι οι πεποιθήσεις σου αριστερίζουν.
Από φόβο μην πληγωθείς ξανά, δεν δίνεις ευκαιρία σε μια νέα αγάπη που ενδέχεται να είναι η σπουδαιότερη της ζωής σου.
Από φόβο μην καταλήξει ο γάμος σου σαν το δικό των γονιών σου, έχεις ταχθεί κατά του γάμου.
Από φόβο τι θα πει ο κόσμος, προσέχεις να μην είσαι απόλυτα ο εαυτός σου.
Από φόβο μην αρρωστήσεις, γίνεσαι έρμαιο μιας ακραίας πειθαρχημένης διατροφής και συχνά “κατά φαντασίαν ασθενής”.
Από φόβο!
Χίλια δύο, από φόβο!
Σήμερα με πήρε τηλέφωνο μια φίλη να μου αναφέρει ένα άδικο περιστατικό που της έχει συμβεί σε σχέση με ένα Οργανισμό στη Λάρνακα. Της πρότεινα να το γράψουμε στο SkalaTimes, ανώνυμα φυσικά. Η απάντηση ήταν “όχι, γιατί θα καταλάβουν ότι εγώ το είπα, να τελειώσει η υπόθεση μου και μετά”.
Πριν 1-2 μήνες ένα ζευγάρι επικοινώνησε μαζί μου για ένα άδικο που τους συνέβαινε, (για το οποίο ενημέρωσα αμέσως τον Βουλευτή Λάρνακας Ανδρέα Πασιουρτίδη), είχαν όλο το δίκιο με το μέρος τους, αλλά οι αρχές κατάφεραν να τους τρομοκρατήσουν. Βλέπετε, οι κυβερνητικές αρχές γνωρίζουν καλά το παιχνίδι του φόβου.
Κάθε φορά όμως που ο φόβος πλησιάζει, (είτε το βουνό είμαστε εμείς, δηλαδή δικές μας λάθος πεποιθήσεις, είτε το βουνό είναι άλλοι, δηλαδή άλλοι μας καλλιεργούν ή δημιουργούν τον φόβο), την ευθύνη την έχουμε απόλυτα εμείς.
Ο φόβος δεν έρχεται ποτέ από ένα φωτεινό μέρος, έρχεται πάντα από ένα πολύ σκοτεινό.
Οι άνθρωποι κυριεύονται από φόβο σε μια εποχή που τα περισσότερα ΜΜΕ τον σερβίρουν και τον καλλιεργούν ασύστολα, επειδή “πουλά”.
Να ζήσουμε χωρίς φόβο, γιατί η ζωή εδώ, σε αυτή τη γη, είναι προσωρινή. Σε μια σύγχρονη κοινωνία που στοχεύει στην καλλιέργεια της αποχαύνωσης και του φόβου μας, ας κάνουμε την δική μας επανάσταση. Να πούμε όχι στον όποιο φόβο!
Και προπάντων να μην φοβόμαστε να πιστέψουμε ή να ξαναπιστέψουμε στην αληθινή αγάπη!
“Η ζωή που φοβάται τη ζωή δεν είναι ζωή”
-Μένανδρος, Αρχαίος Έλληνας ποιητής (4ος αιών π.Χ.)
To “soundtrack” του πιο πάνω editorial 🙂 :
