SkalaTimes Team
Τα 30 χρόνια μετά την αποφοίτηση τους γιόρτασαν οι απόφοιτοι του Παγκύπριου Λυκείου Λάρνακας, της χρονιας 1993, την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου στο Galu.
Από τους 200 απόφοιτους εκείνης της χρονιάς ήταν παρόντες περίπου οι 150.
Ανάμεσα στους απόφοιτους και ο Υφυπουργός Έρευνας Καινοτομίας και Ψηφιακής Πολιτικής Φίλιππος Χατζηζαχαρίας, ο οποίος παρόλο το βαρυφορτωμένο του πρόγραμμα ήταν παρόν στο reunion. Ο Υφυπουργός, ευδιάθετος, είχε την ευκαιρία να δει και να μιλήσει με συμμαθητές του όχι μόνο από το Λύκειο, αλλά και από το Γυμνάσιο, αφού με κάποιους ήταν μαζί στο ίδιο σχολείο από το Γυμνάσιο μέχρι και το Λύκειο.
Αξίζει να αναφερθεί ότι η απόφοιτη του ΄93, Ελλάδα, η οποία ζει μόνιμα στην Αμερική, ήρθε Κύπρο αποκλειστικά και μόνο για το reunion.
Την βραδιά έντυσε μουσικά ο DJ Φράνκης Χαπέρης τον οποίο οι απόφοιτοι του ΠΛΛ 1993 θυμούνται από τα μαθητικά χρόνια, όταν έπαιζε μουσική στη “θρυλική” MEMBERS.
Οι απόφοιτοι του ’93 θέλησαν να προσφέρουν κοινωνικά μέσα από το reunion τους, γι αυτό αποφάσισαν και παρέδωσαν ένα μικρό ποσό (480 ευρώ) στο Ίδρυμα Δικαίωμα Ελπίδας για Άτομα με Αναπηρίες, που βρίσκεται στη Λάρνακα.
Από την υπέροχη βραδιά δεν έλειψαν και τα κυπριακά ποιήματα, ανάμεσα τους και το πιο κάτω Κυπριακό ποιήμα του Μαρίνου Μαρίνου, ο οποίος επέλεξε με ένα δικό του χιουμορίστικο τρόπο να ζωγραφίσει το reunion με λέξεις.
Το ποιήμα του Μαρίνου:
Προχτές που λες επίαμεν
ούλλοι εις το reunion
Τσαι μειναμεν θαρκω τζαμέ
ίσια με τον ιούνιον
Εκατσαμεν τσαι πιάσαμε
κουβέντες με τες ωρες
Ηντα μπου καμνουμε τωρα
Τσιαν εσχεις γιο ή κόρες
Η Δήμητρα δακρύβρεχτη αρώταμε
Τούτος ποιος εν μπόνει;
Τσαι γω απαντούν της γλυτζια
Τούτος εν το καρσόνι
Ήταν σαν να μεν επέρασε
Πιλέ μου ούτε μια μέρα
Μπορεί να εκκελιάσαμε
Μα καμνουμε το πέρα
Ευχουμαι να κρατήσουμε
Δεμένη τουντη τάξη
Μια φορά το εξάμηνο
Ή όποτε μας κάτσει
Ούλλοι μας να βρεθούμαστε
Να λέμε τα δικά μας
Ηντα χάπια πίνουμε
Τσαι για τα αρθριτικά μας
Υγεία να εσχετε ούλλοι σας
Τσι άλλοι όπου τζιαν ενοι
Το επίθετο που μας έτερκασεν
Εν οι ευλογημένοι!!
Εις τα 65 μας που να ξαναβρεθούμε
Τσαι εν θα καταλάβουμε ο άλλος
ποιος εν μπόνει
Περκιμον καταλάβει μας
Πιλέμου το καρσονι!!!
Ακολουθεί απόσπασμα από την ομιλία, με την οποία ξεκίνησε η βραδιά:
“Θα ήθελα να ξεκινήσω αυτή την σύντομη τρίλεπτη ομιλία με δύο λέξεις: ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ.
Tα καταφέραμε να είμαστε εδώ μετά από 30 χρόνια. Δεν θα αναπτύξω το τι σημαίνει “τα καταφέραμε”, αλλά πιστεύω πως μπορείτε να καταλάβετε την βαθιά έννοια,στις ημέρες που ζούμε.
Αγαπητοί συμμαθητές,
καλωσορίσατε στο reunion των Απόφοιτων του ΠΛΛ 1993!
Τα χρόνια μας στο ΠΛΛ ήταν μόνο τρία αλλά οι αναμνήσεις μας χιλιάδες. Ίσως επειδή ήταν σημαντικά χρόνια για το χτίσιμο της προσωπικότητας μας, ίσως επειδή ήταν χρόνια αθωότητας, ίσως επειδή ήταν χρόνια τρέλλας και αχαλίνωτου αππόματος, για πολλούς από εμάς.
Πρόσφατα δημιουργήσαμε δύο viber groups, ένα της τάξης μου, του Γ3(1) και ένα με αντιπροσώπους τάξεων για τη διοργάνωση του reunion. Με τη τάξη μου κάναμε και 1-2 συναντήσεις. Με συγκίνησε και εξέπληξε η κουβέντα μιας συμμαθήτριας μου όταν μας είπε “στις πολύ δύσκολες στιγμές της ζωής μου σκεφτόμουν όσα όμορφα περάσαμε στο Λύκειο και έπαιρνα δύναμη” δηλαδή οι τρέλλες μας, η αγάπη μας, η αθωότητα μας ήταν το δεκανίκι της για να προχωρήσει σε κάποιες δύσκολες στιγμές.
Αυτό νομίζω αντικατοπτρίζει στο μέγιστο βαθμό την ομορφιά των μαθητικών μας χρόνων στο
ΠΛΛ.
Στο παζλ εκείνων των τριών χρόνων πρωταγωνιστής ο Φοίβος Βωβίδης. Ένας διευθυντής,
ένας καθηγητής, που όλοι αγαπήσαμε. Θυμάμαι την Έλενα Κωνσταντίνου να με περιπέζει ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Θυμάμαι να τον αγαπάμε όλοι. Θυμάμαι ιστορίες και ατάκες και εκείνο το πάντα νεανικό ύφος του, ένας αιώνιος νέος. Ήμασταν τυχεροί που ήταν Διευθυντής και καθηγητής μας ο Φοίβος Βωβίδης. Είμαι βέβαιη πως όλοι έχουμε να πούμε ιστορίες με τον Βωβίδη.
Στο παζλ εκείνων των τριών χρόνων η εκδρομή μας στην Ελλάδα. Ένας άλλος κόσμος, άλλες ιστορίες και εκατοντάδες φωτογραφίες. Θυμάστε το στοιχειωμένο -ταχα- ξενοδοχείο στην Κέρκυρα;
Στο παζλ εκείνων των χρόνων τα όνειρα μας για το μέλλον, οι έρωτες μας, οι φιλίες μας.
Σε μια από τις συναντήσεις μας για την διοργάνωση του Reunion ο Μιχάλης Δ. είπε “μεγαλώσαμε αλλά εν τζαι αλλάξαμε” την ίδια κουβέντα την είπε και ο Πρόεδρος της καρδιάς μας, του Γ3(1) Αντώνης Α. σε μία συνάντηση που είχαμε με τη τάξη μας.
Μεγαλώσαμε, αλλά ότι ήμασταν τότε (to the Gore που λεν και οι Εγγλέζοι) είμαστε και σήμερα.
Αγαπητοί συμμαθητές και συμμαθήτριες,
σήμερα σε αυτό το reunion τιμούμε τα όμορφα τρία χρόνια που ζήσαμε στο ΠΛΛ, τιμούμε τους καθηγητές που μας χάρισαν το ευ ζην, τιμούμε τις φιλίες που κράτησαν και τις φιλίες που χάθηκαν στο αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου, τιμούμε τους έρωτες που καρποφόρησαν
(βλέπε Μάριος και Έλενα, Ανδρέας και Στάλω και άλλοι) τιμούμε και τους έρωτες που διαλύθηκαν.
Σήμερα σε αυτό το reunion τιμούμε με πολλήν αγάπη και τους συμμαθητές μας που δεν είναι πλέον μαζί μας (την Γεωργία του πρακτικού και άλλους).
Σήμερα σε αυτό το reunion, πέρα από το φαή, το χορό και τις αναμνήσεις, θα μοιραστούμε
ιστορίες με αγάπη, θα γελάσουμε ίσως και να συγκινηθούμε, γιατί, όπως σωστά έχει λεχθεί, ο άνθρωπος είναι οι ιστορίες του. Οι ιστορίες που έζησε και αυτές που θα ζήσει”.
